Archive

Friday, June 23, 2006

چۆن؟!

به نێوو خواروخێچیه‌کانی بێ که‌سی‌و چاره‌ ڕه‌شی خۆم‌دا ده‌ڕۆم، ده‌رۆم تاکوو نوقم ئه‌بم.

ئاخر که‌سێک که زۆربه‌ی ژیانی به نامۆیی تێپه‌ڕ بکات، خۆی سانسۆر کات، هیچ شتێکی وا نه‌بێت دڵی خۆش کات، هه‌سته‌کانی‌و حه‌زه‌کانی به رۆژی ڕووناک زینده‌به‌چاڵ بکات‌و، له تاریکایی‌و بێکه‌سی ژورێکی تاریک‌وتنووک‌دا، شینیان بۆ بگێرێت‌و هه‌ست به ماندوو بوونی په‌نجه‌کانی بکات، که‌نگێ بۆ ژین‌و ژیان خاسه؟!

له نێوو ئه‌م هه‌موو ته‌نگه‌به‌ری‌و دڵه‌ڕاوکانه‌دا، له‌م بێ کاتی‌و دڵته‌نگیه‌‌دا، له دووری دوریشه‌وه که قسه‌ی له‌گه‌ل ئه‌که‌یت هه‌ر بێگانه به تۆو حه‌زه‌کانته‌.

من به دوای چرکه‌ێکه‌وه عه‌وداڵم تاکوو زامه‌کانی ده‌رونمی بۆ هه‌ڵرێژم‌و بۆی بدوێم، ده‌خوازم بۆی باس بکه‌م که خۆشـم ئه‌وێت‌و ئه‌یپه‌ره‌ستم. به‌ڵام ئه‌و ئاگای له هیچ نییه، هه‌ستی نییه، نادوێت‌و بزه‌ی ناێتێ.

نازانم، له‌وانه‌یه له‌گه‌ل زستان په‌یمانی سارد‌وسڕی به‌ستبێت.!

من هیوامه که ئه‌و بێته‌وه ته‌مه‌نێک که من له به‌رده‌میدا سه‌رداخه‌م‌و ئارام لێیبپرسم بمبووره تۆ چه‌ند ساڵته؟!.

له‌وانه‌یه بڵێت، باش نییه له ژنان پرسیاری ئاوا بکه‌یت. منیش ده‌بێژم جه‌ناب تکایه که‌سێکی ساده به‌، هێنده ساده‌ تاکوو بکارم هاواری ئه‌م دڵه ده‌رده‌داره‌م به گوێچکه‌ت‌‌دا بچرپێنم.

ئاخ بۆ سه‌فه‌رێک، بۆ ئێواره‌ێکی پڕ له بێده‌نگی‌و سارێژ له ساده‌یی‌و دوور له سانسۆر‌و له خۆ بێگانه بوون.

تووڕه‌م له خۆم. تووڕه‌م له‌وه‌ی که خۆمم بیر نایته‌وه. بێزارم له‌وه‌ی که ناهێڵن خۆم بم. هه‌ست ئه‌که‌م هیچ شتێک له‌م جیهانه‌دا له‌وه پیرۆزتر نییه مرۆڤ خۆی بێت، ته‌نها خۆیی‌و به‌س. بایه‌خی ئێمه چییه‌ ئه‌گه‌ر خۆمان نه‌بیین؟!

له‌وانه‌یه ئیتر له خۆمت دوور خه‌مه‌وه، به‌ڵام ناتوانم له‌ ناخمدا له‌گه‌ڵت نه‌دوێم. له‌وانه‌یه ئیدی هیوای بوژانه‌وه‌ی ده‌مه‌و ئێواره‌ێک بۆ سه‌فه‌رێکی دوور دوور له رۆحم‌دا سه‌رکوت به‌که‌م.

ئێستا که واوێده‌چێت له خۆمت دوور خه‌مه‌وه، ئه‌بێت برۆم سه‌‌رقاڵی کارێکی واجب بم. گوڵم چۆن ئه‌کرێت له خۆمت دوور خه‌مه‌وه که تۆ له خوێنمدا بێیت‌و بچیت...

Sunday, June 18, 2006

ئاوا...

دوایین جار له نێو قه‌ره‌بالغیکی زۆردا بوو، جلێکی ڕه‌ش که ره‌نگی به‌ختی کورێک و نێوچاوانی خۆی بوو، هه‌موو باڵای داپۆشیبوو.

پێکه‌وه چاویان به سه‌ر سینگی لاپه‌ڕه‌کاندا ده‌خشاند بۆ ئه‌وه‌ی دێڕه‌کان ببینینه‌وه و ڕه‌وانیان که‌ن، ئاخر چکۆله‌تریین هه‌ڵه ئه‌کرا کاره‌ساتێکی گه‌وره‌ و نیشانده‌ری لێنه‌هاتوویی بێت.

جل‌وبه‌رگی کوردی، وشه‌ی کوردی، کوردایه‌تی و بۆنی خۆشی مێخه‌ک و هاتووچۆکانی دیمه‌‌نێکی زۆر ڕه‌نگین‌ و دڵڕفێنیان خولقاند بوو.

چاوه‌کانی ڕه‌ش وه‌کوو ره‌نگی لیباسه‌کانی، لێوه‌کانی ئه‌ونده سوور هه‌ڵگه‌ڕا بوون که ده‌تگووت چه‌ند دلۆپ شه‌رابی نێو په‌رداخی سه‌ر مێزێکی ئێواره‌کانی ته‌نهایی کورێکه، که زۆر که‌م خۆی بیردێته‌وه.

له دۆخێکی پڕ هاتووچۆدا، ته‌نها ئه‌کرا ره‌نگی نیگا سپی‌یه‌کانی وه‌رگرییت، به‌لام جار جار دور له چاوه‌ فزوله‌کان ئه‌‌لوا بۆنی سینه‌ومه‌مکه‌کانی بدزێت و، به ڕێگای یاساخدا بۆ شوێنێکی ئه‌منتریان بگۆزیته‌وه.

ره‌نگی چاوه‌ قه‌ترانیه‌کانی، دره‌وشانه‌وه‌ی بریقه‌‌ی سینگی هه‌موو دزرا. ده‌مێکه ئێوارانه له‌گه‌ل خه‌یاله‌کانی ده‌ژی و، به‌و دیمه‌نانه که به کامێرای چاوه‌کانی گرتوونی ته‌نهایه‌کانی خۆی پڕ ده‌کاته‌وه.

جاری وایه بۆ بێبه‌ختی ئه‌وو، گه‌لێک جارانیش بۆ چاره‌ ڕه‌شیه‌کانی خۆی له پڕمه‌ی گریان ئه‌دات.

ده‌مێکه به ته‌مایه، ئێواره‌ێک بێت و جورئه‌تی ئه‌وه بکات که باس له ساته‌کانی ته‌نهایی خۆی بۆ بکات، بۆی بگێڕێته‌وه که چۆن له گه‌ل ئه‌وو یاده‌کانی ده‌ژی و، بیری ده‌کات. بۆی باس بکا که چۆن بۆنی سینه و ره‌نگی چاوه‌کانی دزیوه‌و...

گه‌ران به دوای چرکه‌ ساتێکدا که پڕ له تاریکی و ته‌نهایی بێت، بۆ ئه‌وه‌ی رازی خۆشه‌ویستێک ئاشکرا بکرێت، دایم‌وده‌رهه‌م خه‌مهێنه‌ره.

له‌وانه‌یه شته‌ نه‌‌وتراوه‌کان، هه‌سته به‌رز و سه‌رکه‌شه‌کان، بیر کردنه‌وه له دوارۆژێکی روناکتر، به بێ چاوه‌کانی ئه‌و له ئێستادا، بۆی له هه‌موو شتێک بێ ماناتر بێت.
بێ ئه‌وی، بیانوێکه بۆ هه‌لاتن، بۆ دورکه‌وتنه‌وه...