Archive

Sunday, May 13, 2012

نقدی بر مصاحبە تلویزیون اندیشە با رحیم رشیدی


علی ولی زادە

·         در یکسو روشنی و آزادی و احترام به انسانها و دمکراسی و...و در یکسو دگم و جبر و در تاریکی و قطعیت و...قرار دارد. مطمئنا" "حق تعیین سرنوشت توسط ملتها" در سمتی قرار دارد که روشناییست نه تاریکی!
این حرف که: (کردستان همان قدر به خراسانی ها تعلق دارد، که خراسان به کردستانی ها. خوزستان همان قدر به تبریزی ها تعلق دارد، که تبریز به خوزستانی ها)،حرفیست از قلب نه از سر، این جمله دقیقا" سفسطه است و برای تهیج بکار برده شده.
متاسفانه بیشتر به اصطلاح روشنفکران ما! آسیمیله شده‌اند و تا آنجایی با حقوق انسانها و آزادی و ...موافق هستند که "ایران یکپارچه" حفظ شود.
اگر یک ایرانی نسبت به یکپارچگی ایران حساس است بخاطر "حافظه قومی"خاصیست که از کشورگشاییهای کوروش در سر دارد ، مدلی از احترام به دیگر ملل را در ذهن ندارد باید قبول کرد این حافظه قومی همیشه چه از طریق رسانه های داخلی چه از طریق اپوزوسیون به صورت شعار سرداده شده است.
باید قبول کرد هر زمانی ایرانیها قدرت داشته اند به فکر استیلای فکری،فرهنگی و یا نظامی بر دیگران بوده اند.
باید رفتارهای فاشیستی و راسیستی نسبت به افغانها (که با ایرانیها از یک تبار هستند!!!!) را نیز بازتولید این حافظه قومی هژمونیک در ذهن ایرانیها دانست.
روشنفکران ایرانی و آسمیله شده همیشه شابلونی بوده اند برای پان فارسها، دستاویزی و آلت دستی بوده اند برای جریانی از لمپنیزم نژادی، سیاسی
که با بازیچه قرار دادن همین به اصطلاح روشنفکران بر روی دیوار مسموم ذهنشان یادگاری نوشته اند.
وقتی شما به واسطه "قومیت" و "تبار" یک گروه قومی آنها را از تمام حقوق انسانی محروم میکنید باید هم انتظار داشت که "پارادایم" و "الگوی" مبارزاتی ان گروه اجتماعی همان باشد که درطول تاریخشان به واسطه ی آن سرکوب شده اند.
برای تشخیص برحق بودن خواسته ملت کورد، ناگزیر یا از دیدگاه تاریخی باید به مساله نگاه کنیم که در آنصورت تاریخ حداقل 2712 ساله کوردها در سکونت و همچنین اداره ایران را باید دید و باید به این اذعان کرد که تا قبل از قاجاریه که ابران "ممالک محروصه" خوانده میشده، بیشتر این مناطق کوردنشین چه در ایران چه در عراق یا ترکیه یا سوریه، به صورت مستقل و خودمختار اداره میشده اند.
و یا از دیدگاه "حقوقی" مساله را باید نگاه کرد که در آن صورت باید حق"تعیین سرنوشت ملتها" در نظر گرفته شود که درآن حالت نیز کوردها ذی الحق خواهند بود.
با همه ی این احوال همیشه میبینیم ایرانیان در مساله یی مثل "جزایر" و یا "خلیج" به شواهد تاریخی استناد میکند یا در پشتیبانی از فلسطینیان از همین برهان تاریخی استفاده میکنند، در عین حال در مسائلی که مربوط به دیگران است (نظیر حقوق کوردها برای استقلال و یا مساله هولوکاست) دیدی غیر دمکراتیک برمیگزیند و مسائل جور دیگری میبیند.
باید قبول کرد همانگونه که در ایران همیشه "جعل واژه هایی" از دستاوردهای بشری به ما به ارث رسیده همانند مفهوم "جبهه" که کاریکاتوری از واژه "حزب" است، باید قیول کرد که واژه (استان " هم واژه‌ییست که نه با شریط سیاسی ایران همخوانی دارد و نه با مرزهای فرهنگی ایران، و میباید بجای این ما مفهوم "ایالت" را میداشتیم که حقوق تمام قومیتها حفظ میشد.
در این بلوا و بحبوحه تنها باید از به اصطلاح روشنفکرانی در عجب بود که با وجود شکستن بسیاری از دگم‌ها و سنتها و تحجرها بی معنا در ذهن خود و دیگران، با این حال مانند یک انسان معتقدی که انتقاد را کفر تلقی میکنند، فدرالیسم را "تجزیه طلبی" تلقی میکنند.
باز باید انتخاب کرد: در یکسیو روشنی، آگاهی، آزاد اندیشی، تحمل و... و در سوی دیگر تاریکی، جهل، دگم و اعتقاد و...

l


نقدی بر مصاحبە تلویزیون اندیشە با رحیم رشیدی


علی ولی زادە

·         در یکسو روشنی و آزادی و احترام به انسانها و دمکراسی و...و در یکسو دگم و جبر و در تاریکی و قطعیت و...قرار دارد. مطمئنا" "حق تعیین سرنوشت توسط ملتها" در سمتی قرار دارد که روشناییست نه تاریکی!
این حرف که: (کردستان همان قدر به خراسانی ها تعلق دارد، که خراسان به کردستانی ها. خوزستان همان قدر به تبریزی ها تعلق دارد، که تبریز به خوزستانی ها)،حرفیست از قلب نه از سر، این جمله دقیقا" سفسطه است و برای تهیج بکار برده شده.
متاسفانه بیشتر به اصطلاح روشنفکران ما! آسیمیله شده‌اند و تا آنجایی با حقوق انسانها و آزادی و ...موافق هستند که "ایران یکپارچه" حفظ شود.
اگر یک ایرانی نسبت به یکپارچگی ایران حساس است بخاطر "حافظه قومی"خاصیست که از کشورگشاییهای کوروش در سر دارد ، مدلی از احترام به دیگر ملل را در ذهن ندارد باید قبول کرد این حافظه قومی همیشه چه از طریق رسانه های داخلی چه از طریق اپوزوسیون به صورت شعار سرداده شده است.
باید قبول کرد هر زمانی ایرانیها قدرت داشته اند به فکر استیلای فکری،فرهنگی و یا نظامی بر دیگران بوده اند.
باید رفتارهای فاشیستی و راسیستی نسبت به افغانها (که با ایرانیها از یک تبار هستند!!!!) را نیز بازتولید این حافظه قومی هژمونیک در ذهن ایرانیها دانست.
روشنفکران ایرانی و آسمیله شده همیشه شابلونی بوده اند برای پان فارسها، دستاویزی و آلت دستی بوده اند برای جریانی از لمپنیزم نژادی، سیاسی
که با بازیچه قرار دادن همین به اصطلاح روشنفکران بر روی دیوار مسموم ذهنشان یادگاری نوشته اند.
وقتی شما به واسطه "قومیت" و "تبار" یک گروه قومی آنها را از تمام حقوق انسانی محروم میکنید باید هم انتظار داشت که "پارادایم" و "الگوی" مبارزاتی ان گروه اجتماعی همان باشد که درطول تاریخشان به واسطه ی آن سرکوب شده اند.
برای تشخیص برحق بودن خواسته ملت کورد، ناگزیر یا از دیدگاه تاریخی باید به مساله نگاه کنیم که در آنصورت تاریخ حداقل 2712 ساله کوردها در سکونت و همچنین اداره ایران را باید دید و باید به این اذعان کرد که تا قبل از قاجاریه که ابران "ممالک محروصه" خوانده میشده، بیشتر این مناطق کوردنشین چه در ایران چه در عراق یا ترکیه یا سوریه، به صورت مستقل و خودمختار اداره میشده اند.
و یا از دیدگاه "حقوقی" مساله را باید نگاه کرد که در آن صورت باید حق"تعیین سرنوشت ملتها" در نظر گرفته شود که درآن حالت نیز کوردها ذی الحق خواهند بود.
با همه ی این احوال همیشه میبینیم ایرانیان در مساله یی مثل "جزایر" و یا "خلیج" به شواهد تاریخی استناد میکند یا در پشتیبانی از فلسطینیان از همین برهان تاریخی استفاده میکنند، در عین حال در مسائلی که مربوط به دیگران است (نظیر حقوق کوردها برای استقلال و یا مساله هولوکاست) دیدی غیر دمکراتیک برمیگزیند و مسائل جور دیگری میبیند.
باید قبول کرد همانگونه که در ایران همیشه "جعل واژه هایی" از دستاوردهای بشری به ما به ارث رسیده همانند مفهوم "جبهه" که کاریکاتوری از واژه "حزب" است، باید قیول کرد که واژه (استان " هم واژه‌ییست که نه با شریط سیاسی ایران همخوانی دارد و نه با مرزهای فرهنگی ایران، و میباید بجای این ما مفهوم "ایالت" را میداشتیم که حقوق تمام قومیتها حفظ میشد.
در این بلوا و بحبوحه تنها باید از به اصطلاح روشنفکرانی در عجب بود که با وجود شکستن بسیاری از دگم‌ها و سنتها و تحجرها بی معنا در ذهن خود و دیگران، با این حال مانند یک انسان معتقدی که انتقاد را کفر تلقی میکنند، فدرالیسم را "تجزیه طلبی" تلقی میکنند.
باز باید انتخاب کرد: در یکسیو روشنی، آگاهی، آزاد اندیشی، تحمل و... و در سوی دیگر تاریکی، جهل، دگم و اعتقاد و...

Sunday, May 6, 2012

Kurdiska Film {BEKAS} Svenska Kanal Stv Drama فیلمی کوردی بێکەس

ره‌حیمی ره‌شیدی: كێشه‌ی نێو بازنه‌ی ده‌سه‌ڵاتی كۆماری ئیسلامی ڕۆژ به ڕۆژ قوڵتر ده‌بێته‌وه


لایه‌نگرانی سه‌رۆکی کۆماری ئیسلامی ئێران مه‌حمود ئه‌حمه‌دی نه‌ژاد له خولی کۆتایی هه‌ڵبژاردنی په‌رله‌مانی ئێراندا نه‌یانتوانی سه‌رکه‌وتن تۆماربکه‌ن.
هه‌روه‌ک له خولی یه‌که‌می هه‌ڵبژاردن ، کۆنه‌پارێزان و نه‌یارانی ئه‌حمه‌دی نه‌ژاد زۆرینه‌ی ده‌نگیان به‌ده‌ست هێنا و چاوه‌ڕوان ده‌کرێت کار و به‌رنامه‌کانی ئه‌حمه‌دی نه‌ژاد له په‌رله‌مانی نوێ دا ڕوبه‌ڕوی کۆسپ و ته‌گه‌ره ببنه‌وه.
به‌ڕێز ره‌شیدی، که ئه‌ندامی فدراسیۆنی نێونه‌ته‌وه‌یی رۆژنامه‌وانانه، هه‌روه‌ها ده‌ڵێت له ئێستادا به‌ره‌ی کۆنه‌پارێز له ئێراندا بۆته چه‌ند به‌ش و كێشه‌ی نێو بازنه‌ی ده‌سه‌ڵاتی كۆماری ئیسلامی ڕۆژ به ڕۆژ قوڵتر ده‌بێته‌وه.

بڵاوکردنەوەی کلیپەکەی "روکسانا" بۆ چ مەبەستێک؟

رەحیم رەشیدی
لەم رۆژانەداو لە رێگای دۆستی خۆشەویستم بەرێز شۆڕش سوڵتانی، ئاگادار کرام کە کاک حامید درودی ڤیدئۆیەکی بڵاوکردۆتەوەو ئەمەش بۆتە هۆکاری رەنجاندنی ئەو دۆستەمان‌و لەم بارەوە زۆر بە دڵگرانی‌و خەفەتبارییەوە قسەی دەکرد، لە ئاخاڤتنەکەی‌دا تێگەیشتم کە ئەم کردەوەی کاک حامید درودی زۆری رەنجاندوە.
داوام لە کاک شۆڕش کرد کە تاڵۆکەی ئەو ویدئۆیەم بۆ بنێرێ، دواتر هاوڕێ‌و هاوپیشەی هێژام کاک جەماڵ پوورکەریم زەحمەتی کێشاو لینکەکەی بۆ بەرێ کردم. بەڕاستی پاش دیتنی منیش وەکوو کاک شۆرش سوڵتانی، بەرپرسی بەشی فەنی‌و تەکنیکی تیشک لە پاریس، پەشۆکام‌و ئەو کارەم بە هەنگاوێکی نەشیاو سەبارەت بە بەرنامەی "هەنگاو" لێکدایەوەو بڕیارم‌دا ئەگەر بە کورتیش بێ ئەوە لەم بارەوە شتێک بنووسم، بۆ ئەوەی بەرێز "درودی" بە هەڵەکەی خۆی بزانێ‌و بەڵکو شتی وا دووپات نەکاتەوە کە هاوڕێ‌، دۆست‌و هاوکارانی چەند ساڵەی خۆی بەو شێوەیە ئازار بدات.
سەرەتا با ئەوە بێژم کە دادە "روکسانا شێخ ئاغایی" جیا لەوەی کە کچی بنەماڵەیەکی تێکۆشەرو کوردپەروەرە، هاوکات بۆ خۆی لە کاتی منداڵی‌داو لەگەڵ باوک‌و دایکێکی رووناکبیرو تێگەیشتوو واتە بەرێزان سیامەند شێخ ئاغایی‌و تەهمینە جەوانمەرد، لە نێو حیزبی دێموکرات‌دا بوەو لەو بارەوە زۆر بیرەوەری خۆش‌و ناخۆشی هەن.

بنەماڵەی "روکسانا" وەکوو هەزاران بنەماڵەی دیکەی کورد بە هۆی زوڵم‌و‌ زۆری نەیارانی کوردەوە، پەڕیوەی هەندەران بوون‌و لە ئاکام‌دا لە وڵاتی سوئێد گیرساونەوە. ئەو خانمەش وێڕای تەواو کردنی خوێندن‌ لە سوئێد، بە هۆی پەروەردەی دورست‌‌و کوردپەروەرانەوە، هەستی کوردایەتی‌ تێدا ماوەوەو زمانی کوردیشی لە بیر نەچۆتەوە، بە باوەڕی من هەر ئاکامی ئەو پەروەردەش بو کە کچێکی وەکو روکسانا رووی لە تیشک تی‌ وی کرد بۆ ئەوەی لەو رێگایەوە خۆی پتر بە ڕابردوەوە گرێ بداتەوەو لە ئاکام‌دا خزمەتێک پێشکەش بکات کە بۆ ئێستاو داهاتووی نەتەوەکەی پێویست‌و بەنرخە.
خاتوو روکسانا لە چاو دەیان‌و بگرە سەدان هاوتەمەنی خۆی کە هاوکات هاتونەتە دەرەوەی وڵات، پلەیەک لەسەروترەو ئەوەش جێگای شادی‌و خۆشحاڵییەو بەش بە حاڵی خۆم هیوا دەخوازم کە نموونەی وەکوو ئەو خانمەمان زۆر بن.
هەموو ئەو دۆستانەی کە لەو دەورەیەدا لە تیشک کاریان دەکرد، باش ئەو راستییە دەزانن کە دادە روکسانا نزیکتریین کەس لە کاک حامید بو، ئەو جەنابە بەرنامەکانی "هەنگاو"ی مونتاژو رێک‌وپێک دەکردو هەر ئەوەش هۆکارێکی گرینگ بو کە ئەو خانمە پتر لە ٩٠ لە سەدی کاتەکەی کە دەهاتە تیشک لەگەڵ کاک حامید تێپەڕ دەکرد. (دادە روکسانا کە لە سوئێد دەژیا تەنیا دەهات بەرنامەی ماوەیەکی ئامادە دەکردو دەگەڕایەوە، بەڵام ئێستا لەگەڵ مێردەکەی لە ئالمان دەژی‌و منداڵێکی چاو گەشیان هەیەو هەر ئەمەش بوە هۆی ئەوەی کە نەتوانێ درێژە بە ئەرکە پیرۆزەکەی لە تیشک بدات، ئێستا ژنە تێکۆشەرو خوێندەواری کورد بەرێز فاتمە عوسمانی لە کوردستان، ئەم بەرنامە بە سەرکەوتووییەوە بەڕێوە دەبات).
وێنە: نەمر مامە قالە دەباغی

روکسانا خانم کاری پێشکەشکاری‌ بەرنامەی "هەنگاو"ی دەکردو کاک حامید بۆ بڵاوکردنەوە ئامادەی دەکرد، هەر چەندە لەم دوایانەدا هەر ئەو خانمە چەند بەرنامەی راستەوخۆی بە باشی بەرێوە بردو ئەوەش ئەو راستییەی نیشان دەدا کە بە باشی لە کارەکەی‌دا چۆتە پێش‌و ئەگەر درێژەی بەو کارە بدایە ئەوە یەکێک لە پێشکەشکارە سەرکەوتوکان دەبو، چوونکە هەم سیمایەکی تەلەویزیۆنی هەبو، هەم زەینێکی ڕوون‌ بۆ گەشەو فێر بوون، هەر وەک لەو ماوە کورتەدا ئەو ئەزموونەمان لێبەدی کرد.
لێرەدا بۆ من‌و هەر مرۆڤێکی خودان ویژادان جێگای پرسیارە کە کاک حامید درودی کە لە نێو هاوکارەکانی‌دا نزیکترین کەس بوە لە دادە روکسانا، زۆربەی کاتەکان وێکڕا نانیان دەخواردو تەنانەت بۆ گەڕانیش لە شاری پاریس‌دا، هەر پێکەوە دەرۆیشتنە دەرەوەو ئەو خانمە نەک وەکوو برا بەڵکو بە چاوی باوک تەماشای کاک حامیدی دەکرد، جا چۆن کاک حامید ئیزنی بە خۆی داوە ئەو گرتە ڤیدیئۆیەی لەسەر بڵاو بکاتەوەو مەبەست‌و ئامانجی لەو کارە چ بوە؟.
هەر چەندە ڕەنگە تەنیا بۆ خۆشی‌ ئەو کارەی کردبێ، بەڵام بەداخەوە چوونکە لە نێو چەند بڕگەیەکی دیکەدا نەبوە کە هەموو تەلەویزیۆنە کراوەکان بۆ ئەوەی بزە بخەنە سەر لێوی بینەرانی خۆیان لە بۆنەی جۆراوجۆردا ئەو کارە دەکەن، لە پاڵ ئەمەدا چوونکە بڵاوکردنەوەی ئەو کلیپە لە تیشک‌دا نەبوەو بە تاک لە تۆڕە کۆمەڵایەتییەکان‌دا بڵاوکراوتەوە؛ رەنگدانەوەو دەنگدانەوەیەکی زۆر خراپی بەدوای خۆی‌دا هێناوە، کە چاوەڕوان دەکرا بەرێزیان تاکوو ئێستا لەم بارەوە هەنگاوێکی بنایەو شیکردنەوەیەکی پێشکەش کردبا بۆ ئەوەی لانیکەم دۆستەکانی خۆی، لە نیەت پاکی ئەو سەبارەت بەو کارە دڵنیا بایەن. چوونکە ڕەنگە ئەو کارە تەنیا بۆ ئەوەی شادی بە خەڵک ببەخشێ کرابێ، لێ لە ئاکام‌داو بە چاو خشاندنێک بەسەر ئەو بۆچوون‌و نوسینانەی کە تاکوو ئیستا لەم بارەوە بڵاوبوونەوە، جیا لە بێرێزی‌و سووکایەتی تاکوو ئەو پەڕی خۆی، شتێکی ئەوتۆمان بەدی نەکردوە کە هەر ئەم بوارە ئەوەی هەڵدەگرت کە کاک حامید هەڵوێست بگرێ‌.
مرۆڤ لە خۆی دەپرسێ، بەراستی کاک حامید ئەو بەڵایە بەسەر نزیکترین هاوکاری خۆی دێنێ، ئەگەر بێتو لە کەسێک توڕەو رەنجابێ، یان قینی لە هاوکارێکی هەڵگرتبێ،‌ دەبێ چی بەسەر بێنێ یان هێنابێ؟.
لە بن ئەو کلیپەدا کە کاک حامید سەبارەت بە پێشکەشکاری بەرنامەی "هەنگاو" بڵاوی کردۆتەوە، سەدان بۆچونی پڕ لە بێرێزی لە یوتوب‌و تۆڕە کۆمەڵایەتییەکانی فەیسبوک‌و تویتردا نوسراوەو بە شێوەیەکی زۆر نزم باس لە تیشک‌و بەڕێوەبەرایەتییەکەی کراوەو دەکرێ‌، ئایا ئەمە باشە؟.
ئایا، یارمەتی دانی لاوان‌و هاوکاری کردنیان‌و هەوڵدان بۆ راستکردنەوەی هەڵەو پەڵەکانیان کە لە کات‌و ساتی خۆی‌دا ئاسایی‌و پێویستە، دەبێ شوێنی خۆی بدات بە بڵاوکردنەوەی ئەو جۆرە شتانە کە ئینسان وردو خاش دەکات‌و تەنانەت ئابڕوی بۆ ناهێڵێتەوە!
بۆیە ئەم بابەتە دەنووسم بۆ ئەوەی دەبێ هەموان هەست بە بەرپرسایەتی بکەین‌و لە بڵاوکردنەوەی ئەو جۆرە بابەتانە خۆ ببوێرین کە رەنگە هەر کەس بە هۆی شوێنی کارەکەی‌ لە تیشک یان هەر راگەیاندنێکی دیکەدا، کۆمەڵێک نهێنی لە لا بێت‌و بڵاوکردنەوەی ئەو نهێنیانە نەک خزمەت بە مە ناکات، بەڵکو زیانێکی زۆر بە کەسایەتی‌و پرستیژی خۆمان‌و تەلەویزیۆنەکەش دەگەیەنێت، لەگەڵ ئەوەی کە لە ڕووی ویژدانی‌و پڕنسیپی کارییشەوە بە هیچ جۆرێک ئەو مافەمان نیە‌و ئەو بەرهەمانە بە چاک‌و خراپەوە موڵکی تیشکەو کەس بۆی نیە لەگەڵ خۆی بیانبات‌و هەر کات پێ خۆش بوو بە نیەتی خێر یان شەڕ بڵاویان بکاتەوە.
دیارە بەرێز "درودی" ماوەیەک پێشتریش لەگەڵ رادیۆ زایەڵە سەبارەت بە تیشک قسەی کردو کۆمەڵێک باسی هێنانە گۆڕێ کە بە هیچ جۆرێک بە قازانج نەبوەو نیە، بە هەر حاڵ بە پێچەوانەی زانیارییەکانی بەرێزیان بە خۆشیەوە تیشک هەر درێژە بە کارو ئەرکە پیرۆزەکەی دەدات‌و دانەخراوەو ئاواتم ئەوەیە کە هیچ کات چرای ئەم ناوەندە پڕ کارە بە هیچ هۆیەک لە کزی نەدات.
لە لایەکی دیکەوە، بڵاوکردنەوەی ئەو جۆرە شتانە، هەم لە لایەن تیشک‌و ئەو کەسەی کارەکەی لە دژی کراوە، دەکرێ بەدوادا چوونی یاسایی بۆ بکردرێ‌، خۆ ئەمەش ئاکامەکەی بە زیانی کاک حامید دەبێ، بەڵام دیسان ئیمە پێمان ناخۆش دەبێ کە هاوڕێی ئەمڕۆو هاوکاری دوێنێمان لەم بارەوە زیانی مادیی‌و مەعنەوی بەرکەوێت‌و بێ گومان ئەم شتە خۆشحاڵمان ناکات.
بەش بە حاڵی خۆم لەم بارەوە هیچ نیگەرانیەکم نیە، لەبەر ئەوەی زۆربەی نزیک بە تەواوی بەرنامەکانی من لە تیشک تی‌ڤی خۆشەویست‌دا، بە شێوەی راستەوخۆ بڵاوبۆتەوە، بەڵام خۆ نابێ بەرنامەوان‌و بێژەرانی ئێستاو پێشوو لە تاوانا خەویان لێنکەوێت لەبەر ئەوەی کە موبادا لە کاتی تۆمار کردنی بەرنامەکان‌دا شتێکیان کردبێ یان وتبێ، کە کاک حامید یان کەسێکی دیکە رۆژێک لە رۆژان بە مەبەست یان بێ مەبەست، لە دژیان بڵاوی بکاتەوە؟!
ئەم ترسە، دەتوانێ دیواری بڕواو متمانەی هاوڕێیەتی لەرزۆک بکات‌و بازنەی ژیانی تایبەتی مرۆڤەکان ببەزێنیت، لە لایەکی دیکەوە هەموشمان لەوە دڵنیاین کە خاتو رۆکسانا بە هیچ شێوەیەک مەبەستی بێرێزی کردن بە تێکۆشەری لەبیر نەکراوی کورد مامە قالە دەباغی نەبوەو نیەو تەنانەت ئەو خانمە بە ڕادەی بابی خۆی مامە قاڵەی خۆشدەویست‌و رێزی بۆی هەبو، بەڵام بڵاوکردنەوەی کلیپەکە کە تاکوو ئێستا بە هەزاران کەس دیتویانەو بە خراپی قسەیان لەسەر کردوە، دەکرێ جۆرێک بێرێزی بە تێکۆشەرێکی وەکوو مامە قالەش بێ. ئەو جۆرە شتانە لە تەلەویزیۆن‌دا ئاساین‌و نابێ بکرێتە ئامرازێک بۆ شکاندنی کەسایەتی یەکتر، ئەرکی ئێمە شکاندنی دوژمنە نەک یەکتری.
بەڕاستی ئەگەر هەر هەموومان تاکوو کۆتایی ژیانمان خزمەتی تیشک بکەین، ئێستا هەر کەمەو ئەو ناوەندە ئێمەی بردە ماڵی زۆربەی هەرە زۆری کوردەکانی رۆژهەڵات‌و بەوانی ناساندین‌و هەر جێگەو پێگەی ئەو تەلەویزیۆنەش بوە هۆی ئەوەی کە ئەو جەماوەرە بەرینە خۆشی بوێین‌و بەو شێوەیەو لە هەموو جێگایەک رێزی تایبەتیمان لێبگرن، نابێ ئەم دەریا بەرینە پڕ لە رێزە لەبەر چاو نەگریین‌و هەر کە دڵمان لە کەسێک رەنجا؛ یان نەفەرێک لەگەڵمان باش نەبو، بەو شێوەیە رەفتارو هەڵسوکەوت بکەین، هەموومان کە پێکەوە کارمان کردوە خاڵی لاوازو بەهێزمان هەبوەو هەیە، با کەموکوڕی خۆشمان ببینین‌و بزانیین کە ئێمەش کەم‌و زۆر هەڵەمان هەبوەو هەیە، خۆ دەبێ ئەوندەی تێدا بێڵینەوە کە سبەی ئەگەر دەرفەتێک رەخسا لە ڕومان هەڵبێت دیسان پێکەوە کار بکەین.
با وای دابنێین کە کەسێک هاتوچۆی ماڵیک دەکات‌و ئەرکی پاک‌و خاوێن کردنەوەی ماڵەکەی لە ئەستۆیە، باشە رەوایە ئەگەر ئەو کەسە پاش ماوەیەک بە هەر هۆیەک لەو ماڵە نەما، بە کەیفی خۆی نهێنی ئەو بنەماڵەیە بڵاو بکاتەوە؟. خۆ کاک حامید ئەوە باش دەزانێ کە کاتێک مرۆڤ گرێبەست لەگەڵ ئیدارە یان کۆمپانیایەک بۆ کار کردن دەبەستێ، یەکێک لە سەرەکیتریین خاڵەکانی ئەو گرێبەستە لە نێوان دوو لایەن‌دا، پاراستنی پێگەی شوێنەکەو نهێنیەکانی ئەو جێگایە.
بە هەر حاڵ، کاک حامید لە ئێمە زۆرتر دونیای دیوەو ئەزموونی زۆرترەو بەر لە ئێمەش هاتۆتە وڵاتێکی یاسامەندی وەکوو سوئێد، هەر بۆیە چاوەڕوانی ئەوەی لێدەکرێ کە دڵی لەوە گەورەتر بێ کە هەیە، من باش دەزانم کە سەرەڕای هەموو کەم‌و کوڕییەکانیشی زەحمەتێکی زۆری لە تیشک‌دا کێشاوە، جا کە وایە دەبێ لە بڵاوکردنەوەی ئەو جۆرە شتانە خۆ ببوێرێ‌و لەوە دڵنیا بێ کە ئەم جۆرە رەفتارە هیچ چەشنە خزمەتێکی پێناکات‌و تەنانەت دەکرێ ئاکامەکەشی زۆر بە زیانی بەرێزیان بێ وەکوو بوە.
ئەم بابەتە زۆرتر لەمە هەڵدەگرێ‌و پێشم وایە کاک حامید داوای لێبوردنێک بە دادە روکساناو رۆحی بەرزی مامە قالە دەباغی قەرزدارە.

Tuesday, May 1, 2012

مسعود ناصری: شونیسم حاکم و محکوم دولبە برندە یک قیچی جوابیەای بە مدیر اندیشەTV

عکس: مسعود ناصری


«مایه ی اصل و نسب در گردش دوران زر است
دائما خون می خورد تیغی که صاحب جوهر است
دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعلە نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچە او بالاتر است»
"صائب تبریزی
من هر ازگاهی وقت داشتەام مصاحبەهای آقای "فرامرز فروزندە" مدیر و مجری تلوزیون اندیشە با میهمانان این شبکە را نگاە می کردم، چون وی را روزنامە نگاری مستقل می پنداشتم کە در مصاحبەهایشان منصف بودند و اصل «استقلال روزنامەنگاری»، این رکن چهارم دمکراسی را رعایت می کردند. اما نوبت کە بە ما کوردها رسید، همگام با عرفان قانعی فرد زبان حال نیمە رسمی نهادهای امنیتی رژیم در خارج از کشور، کوردها را بە مسلخ کشید و زمانی هم کە روزنامە نگار کورد رحیم رشیدی خواست تا توضیحاتی راجع بە تخریبهای قانعی فرد بدهد آقای فروزندە بناگاە با شنیدن لفظ جمهوری کوردستان و پیشوای کوردستان رخت روزنامە نگاری را از تن آویخت و در کسوت قاضی "نیکوزادها"، قاضی"مرتضوی ها"، قاضی "صلواتی ها" و بازجویان دستگاههای امنیتی ایران ظاهر شد و مصاحبە را تبدیل بە محاکمە نمود. ایشان کە مانند ماری زخمی بە خود می پیچید، بر سر این جوان کورد نهیب می زد و همراە با وی ملت کورد را نیز بە محاکمە کشید!
در اینجا قصد ندارم بە افتراهای مطرح شدە از سوی عرفان قانعی فرد در مصاحبە‌اش با فروزندە جواب بدهم، بلکە بیشتر روی کلامم خطاب بە آقای فروزندە می‌باشد. چراکە قانعی فرد، فردی معلوم الحال است و تنها استفراغ نهادهای امنیتی رژیم را تناول می فرماید و این از جوابهای از قبل حفظ شدەای کە بە وی دیکتە کردەاند نیز مشخص می‌باشد. تا جایی کە آقای دادستان فروزندە نیز بە این امر اذعان فرمودند و در مقابل جوابهای عجولانە و طوطی وار اما خوب حفظ شدە قانعی ، برای مخاطبان توضیح دادند و گفتند «بیندگان عزیز من همیشە گفتەام اشکال کار آقای قانعی فرد تنها در این است کە آقای قانعی فرد نسبت بە پاسخهاشان بە سوالات و معلوماتش بسیار جوان هستند و این شاید شبهەای ایجاد نماید!»
با توجە بە شناختی کە کە از شیوە کار آقای فروزندە داشتم (البتە در خصوص مسئلە کورد خود را نشان ندادە بودند) نشستم تا مصاحبەی ایشان با این بااصطلاح "مورخ و منتقد بی طرف" را نیز مشاهدە نمایم.
زیرا بعنوان مخاطبی کە کە خود را نە روزنامە نگار بلکە کسی کە در حال یادگیری "الف" و "بای" روزنامەنگاری است منتظر بودم آقای فرزندە برای شکافتن بیشتر حقایق این با اصطلاح «منتقد و مورخ» را بە چالش بکشد.
چرا کە عرفان قانعی فرد بر طبق رسالتی کە بریش تعیین کردەاند بعنوان سخنگوی ساواک اعلیحضرت عاری از مهر و واواک امام خون زمین و زمان را بەهم می بافد تا همەی شخصیتهای ملی و فعالین چپ قبل و بعد از انقلاب ایران از دکتر مصدق، دکتر شاپور بختیار، بیژن جزنی، حنیف نژاد، موسی خیابانی گرفتە تا رهبران جنبش ملی کورد(منهای جلال طالبانی کە فعلا مورد عنایت قرارگاە رمضان سابق و سپاە قدس کنوی هستند) در چهار بخش کوردستان را وابستە و سرپردە بە شرق سابق و انگلیس، آمریکا، اسرائیل و .... معرفی نماید.
آقای فرامرز فروزندە کە می بایست بر طبق اخلاق روزنامەنگاری کە مصاحبە گر بایستی بی طرف باشد، نە تنها بی طرفی را رعایت نکردند، بلکە جو گیر شدە بودند و گل از گل ایشان می شکفت و همانند روزنامە نگاری مبتدی و تازەکار! وی را نیز تأیید می کرد کە این کار ایشان بعدها مورد اعتراض بسیاری از بینندگان و مخاطبین تلویزیون و از جملە بسیاری از دوستان خود وی نیز گردید.
درست چند شب بعد هنگامیکە آقای فروزندە با سیل عظیمی از انتقادها روبرو شد و عرفان قانعی فرد نیز وی را قال گذاشتە بود ( قول دادە بود ٣ جلسە در تلویزیون حضور یابد اما نیامد) عصبانیت را می شد در چهرە این مجری بەظاهر آرام و خونسرد مشاهدە نمود و پی بە اشتباهات وی برد.
از همین رو گویی مترصد فرصتی بود تا بنحوی آب رفتە را بە جوی بازگرداند و فرصت چە بهتر از مصاحبە با روزنامەنگار جوان کورد کە آنرا تبدیل بە محاکمە وی و ملت کورد و مطالبات برحق این ملت ستمیدیدە نماید؛ تا شاید با ژست یک ناسیونالست هم فارسها را شیر کردە باشد و هم گوشەایی از آب رفتەی حمایت و تأیید عرفان قانعی فرد نمایندە قاطبە تام الااختیار امنیت خانە مبارکە ولی مطلقە فقیە را بە جوب باز گرداند.
شاید این طنز تلخ روزگار باشد کە کوردستان بە سکوی پرتاپ «ترقی» فارسها در ایران تبدیل شدەاست( از بدو انقلاب تاکنون هرکس در ایران بە مقامی رسیدە است بنوعی دستش بە خون کوردها آلودە بودە است) و یا بە گفتە پیشوای کوردستان «کار خدا باشد کە هر کس و ناکسی بە خودش اجازە دهد تا هرچە دلش می خواهد راجع بە این ملت ستمدیدە بگوید.»
برای یک لحظە هنگام نهیب های فروزندە بر سر رحیم رشیدی، چشمانم را بستم و رفتم بە ٦٥ سال پیش در مهاباد در بیدادگاە نظامی شاە برای قاضیها جائیکە "سرهنگ نیکوزاد" دادستان این بیددادگاە همچون خلفش فروزندە مثل مار بە خودش پیچدە و هنگام محاکمە پیشوای کوردستان نهیب زدە بود:«کوردهای سگ صفت!»
کە البتە پیشوای کوردستان حق وی و پادشاهش را کف دستش گذاشتە و جانانە از جمهوری کوردستان و ملتش دفاع کردە بود و در این راە نیز سربدار شد.
فروزندە اما زیرکانە حرف در دهان رحیم رشیدی می گذاشت و می گفت «شاید شما بە من بگویید شونیست، هرچند شما مٶدب تر از آنید کە این حرفها را بە من بزنید!»
کە دوست گرامیم رحیم باید بە ایشان می گفت: این من نیستم کە شما را شونیست می نامم، بلکە گفتار و عملکرد شما این مدعا را اثبات می کند و این حق را بە هر انسانی و از جملە ملت کورد می دهد تا شما و امثال شما را شونیست بنامند.
چرا کە واژەی شونیست بە کسی اطلاق می‌گردد کە بە هر دلیل بە حکومت مرکزی اعم از شاە و شیخ (دیکتاتوریهای پوتین و نعلین) این حق را بدهد تا ملت کورد را به دلیل مطالبات حقە خود به قتل برساند و سرکوب کند. از دید ما شما شریک جرم آنها هستید.
باید بدون تعارف گفت «شونیسم حاکم و محکوم دو لب برندە یک قیچی اند.»
مگر نە اینکە آقای داریوش همایون کە دشمن قسم خوردە جمهوری اسلامی بود اما کوردها تهدید می کرد «حاضراست پشت سر آقای خامنەای و جمهوری اسلامی شمشیر بزند تا "تمایت ارضی" ایران را حفظ کند!
باید پرسید کدام تمامیت ارضی و چە وقت توانستەاید آنرا حفظ بکنید؟
متأسفانە هرفارسی می خواهد "عرق ملی" (عیار خالص فارس بودن) خود را بە رخ دیگر فارسها بکشد شمشیر داموکلیوس «تجزیە طلبی» و «تمایت ارضی» را بر سر کوردها می کوبد و بە این ملت ستمدیدە می تازد!
دادستان فروزندە هم کە رگ گردنش بیرون زدە بود و در اگر ایران بود و او کارەای، بدون شک حکم می‌داد کە رحیم رشیدی نیز یا مثل شوانە سید قادر باید مثلە می شد یا مثل فرزاد کمانگر باید سربدار، تا الف و بای آزادی و برابری را هرگز بر زبان نیاورد.
فروزندە با داد و بیداد و فریاد بە میهمان برنامەاش می گفت: شما دارید از جمهوری کوردستان بە پیشوایی قاضی محمد حرف می زنید این یعنی چە؟ همچین جمهوری وجود نداشتە در ایران! طبق چە سندی می فرمائید جمهوری کوردستان؟ این آغاز تمایل بە تجزیە نیست؟ در کشوری کە یک پادشاهی وجود دارد جمهوری چە معنی می دهد؟
شما دارید بعداز سالها این چنین از قاضی محمد یاد می کنید بعد می خواهید بگویید تمایلات تجزیە طلبی ندارید!
رحیم رشیدی کە از روی ادب و جوانمردی کوردانە کوشش می کرد تا حرمت نگهدارد از فروزندە پرسید ما کوردها هیچ گاە خواهان جدایی از ایران نبودە و نیستیم ولی آیا اگر کوردستان بخواهد از ایران جدا بشود مگر چە گناهی مرتکب شدەاست؟
کە مدعی العموم ایران جواب داد بهیچ وجە چنین حقی ندارند!
مگر چند درصد از احزاب کورد پیروی می کنند؟ پایگاە این احزاب چیە؟
مسئلە کورد چە تفاوتی با یزد و اصفهان دارد؟ همە تحت ستم هستند.
من در اینجا بە جناب فروزندە عرض می کنم، اگر کوردها کە ملتی نزدیک بە ٤٥ ملیون در خاورمیانە هستند و بعلت بی کفایتی حاکمان ایران کە همیشە قصد کشورگشایی و فارسیزم داشتەاند، یا مثل صفویسم و خمینیسم کە قصد صدور تشیع داشتەاند، ولی همیشە در جنگها قسمتهای مهمی از ایران را باختەاند از سرزمین مادر جدا شدەاند و اگر بخواهند دوبارە در کنار هم زندگی کنند این نە تجزیە بلکە الحاق مجدد است و ایشان یا امثال ایشان بهتر است بە جای کوردها نیاکان خود را محاکمە و محکوم نمایند.
در همین جنگ ارتجاعی عراق و ایران کە بە تحریک خمینسم برای صدور تشیع و آزادی کربلا از چنگال سنی های ناصبی آغاز شد(کە البتە شیطان بزرگ آمریکای جهانخوار آنرا بعدها برای حضرات آزاد کرد) هنگام پذیرش قطعنامە و سرکشیدن جام زهر توسط امام مقوایی مناطق وسیعی از خاک ایران شامل مرز خسروی ، منطقە خان لیلی، روستاهای پرویزخان، سید سهراب و خود شهر قصر شیرین مناطق نفت خیز نفت شهر در کردستان ایران در تصرف صدام حسین بود کە با پادرمیانی سازمان ملل و کشورهای عربی "تمامیت ارضی" را بە ایران برگرداند.
و اما پایگاە اجتماعی احزاب کورد در تلاش آنها برای رفع ظلم و ستم شونیسم حاکم و محکوم و تبعیض سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مذهبی و فرهنگی در حق ملت کورد است.
در این زمینە جادارد اشارەای داشتەباشم بە سخنانی از "جاناتان رندل" روزنامە نگار و کوردشناس آمریکایی کە در کتاب "با این رسوایی چە بخشایشی" می نویسد: یکبار بە مقامات ترک گفتم شما کە سالانە١١ میلیارد دلار صرف جنگ در کوردستان و مبارزە با پ.کا.کا می کنید نصف همین مبلغ را اگر هرسال صرف عمران آبادانی، صنعت، مسائل فرهنگی و توسعە کوردستان ترکیە نمایید ببینم کسی عضو پ.کا.کا خواهد شد تا با شما بجنگد؟
و اینکە مگر مسئلە کورد چە تفاوتی با یزد و اصفهان دارد؟ همە تحت ستم هستند.! بلە تفات دارند و این تفاوت از زمین تا آسمان است.
بعنوان مثال جناب فروزندە بهتر است در این زمینە نگاهی بە سخنان میر حسین موسوی نخست وزیر دوران خمینی کە خود هم در ایران حاکم بودە و هم محکوم بیندازند. موسوی هنگام تبلیغات ریاست جمهوری در سال 1388 و در ادامه سفر خود به استان های آذربایجان و کوردستان به مهاباد پایتخت جمهوری خودمختار کوردستان ایران در زمان قاضی محمد (1324) نیز سفر کردە و در بین مردم این شهر بە ستم مضاعفی کە بر کورد و کوردستان از سوی حکومت مرکزی روا داشە می شود اذعان کردە و گفت:
ایرانی‌ترین ایرانی‌ها کردها هستند و در شاهنامه هم می‌بینید که ایرانی‌ها را چه کسانی تشکیل دادند”.
در مورد وحدت ملی واصالت کردها ابهامی نیست و در این که مشکلاتی وجود دارد شکی نیست ولی بحث بر سر این است که ما ملتی با فرهنگ های گوناگون هستیم و دو نگاه در این زمینه وجود دارد یک نگاه به عنوان تهدید می‌بیند و نگاه دیگری به فرصت می بیند و ما باید تلاش کنیم تا نگاه دوم حاکمیت پیدا کند که حل کننده بسیاری از مشکلات است.
ما چگونه می خواهیم زندگی کنیم آیا با اینکه اقوام در مقابل هم قرار بگیرند یا این که اینکه فکر کنیم اقوام شاخه‌های یک درخت هستند.
قدیمی ترین آثار تمدنی جهان در منطقه کردستان است که بخشی مربوط به تاریخ نوشته شده است و بخشی مربوط به قبل از آن. ما مجبوریم راه‌هایی بجوییم که این نیروها و فرهنگ‌ها را در کنار هم قرار دهد و اولین کار در این زمینه این است که باید نگاه امنیتی را کنار بگذاریم و به وجود تنوعات اتنیکی به عنوان فرصت نگاه کنیم من خبر دارم که این دید امنیتی در مسایل اقتصادی هم وجود دارد.
تاسیس ورزشگاه مشکلات ما را حل نمی‌کند. ما باید وضع تجارت و صنعت را سامان بدهیم.
بدون کردستان، ایرانی نمی‌توانیم داشته باشیم. بنده هیچ سانسوری برای استفاده از نیروهای قومی در کابینه ام ندارم و البته باز هم هیچ قولی قطعی در این زمینه نمی‌دهم.
هرچند آقای موسوی نیز تلاششان بر این است تا ایران را بە "عصر طلایی" امام خون و خلخالیها برگرداند. عصرطلایی کە بجز سرب و آتش و چوبە دار هیچ چیزی برای ملت کورد در بر نداشت و خود موسوی نیز در زمان نخست وزیریش هیچ گلی بر سر کوردستان نزد. اما از برخی تعارفات دیپلماتیک در سخنان وی کە بگذریم ایشان حداقل اینقدر انصاف دارد کە ستم مضاعف بر کوردها را مانند شما مدعیان دمکراسی و حقوق بشر خارج نشین انکار ننماید.
آری جناب آقای فروزندە در کوردستان هم جمهوری کوردستان وجود داشتە است و هم نگاە امنیتی بە کوردها و نگاە مرکز پیرامون هنوز وجود دارد. ای کاش شاە دیکتاتور شما از مدل دمکراسی جمهوری کوردستان و از منش رئیس جمهوری ما پیشوا قاضی محمد کە بە گفتە آرچیبالد روزولت در کتاب خاطراتش "شوق آموختن" تنها رهبر مدرن و دمکرات وقت خاورمیانە بود برای سایر نقاط ایران الگو برداری می کرد کە امروز ایران بجای ام الترور جهان اسلام از جایگاە شایستەتری در جهان برخوردار بود و شما نیز مجبور نبودید تا برای تأمین هزینە تلویزیونتان برای "حفظ استقلال و تمایت ارضی میهن" در خارج دنبال اجنبی بدوید.
در همین حال روزنامە "ایران ما" آنزمان و هنگامیکە پیشوا از طرف قوام السلطنە برای مذاکرە بە تهران دعوت شدە و از از سوی تعداد زیادی از شخصیتهای برجستە سیاسی، دولتی، نمایندگان مجلس، نمایندە کوردها درتهران و نمایندە اتحادیە کارگران مورد استقبال گرم و پر شور قرار می گیرد بە دربار و نخست وزیر وقت چنین پیشنهاد دادە بود:
«هم اکنون قاضی محمد در تهران است و آزادیخواهان با وی دیدار کردەاند.بدیهی است خواستە های ایشان نهادینە شدن آزادی و دمکراسی در سراسر ایران و تأمین حقوق اجتماعی،سیاسی و انسانی برای ملت کورد نیز مد نظر وی می باشد. هر کاری کە بە نفع دمکراسی باشد از طرف پیشوای کوردستان مورد استقبال قرار خواهد گرفت. امید است کە جناب قوام از این سفر تاریخی نهایت استفادە را ببرد.»
کە البتە دستگاە حاکم وقت این پند روزنماە ایران مارا نادیدە گرفت و مثل الان شما بدون در نظر گیری واقعیات موجود جامعە کوردستان با نادیدە گرفتن مطالبات ملت کورد در صدد تحریف و انکار تاریخ و هویت تاریخی این ملت برآمدند و بە جنگ این واقعیات رفتند و تنها صورت مسئلە را پاک کردند!
امروز شاهدیم کە شاە و دربارش رفتەاند اما تاریخ، واقعیات و آرمانهای انسانی قاضی محمد همچنان باقی است.
جناب فروزندە بهتر است بدانید علاوە بر کوردها دوران بیداری دیگر ملل تحت ستم ایران نیز دیربازی است فرارسیده‌، و دوران انگ زدن و توهم توطئه‌ و تدوام ذهنیتهای وهم آلود، دیگر محلی از اعراب ندارد.دیگر دوران نگاه‌ رضاشاهی و مرکز پیرامون شونیستها و رسوبات فکری آنان نسبت به‌ کوردها و سایر ملل تحت ستم ایران بسر آمدە است.بد نیست بدانید این نوع نگاە است که‌ ایران را تجزیە می کند نه مبارزه‌ در راه نهادینه‌ کردن دمکراسی در ایران و بازتاب درد و رنج و مظلومیتهای ملت کورد و سایر ملل تحت ستم و مطالبات برحق ملی،سیاسی،فرهنگی و اجتماعی این ملل .‌
این نکته‌ اساسی را نیز فراموش ننمایید‌با توجه‌ به‌ کثیرالملل‌ بودن و ساختار جغرافیایی،دموگرافی و سیاسی ایران تا حقوق ملی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی مذهبی ملتهای تحت ستم در ایران نادیده گرفته شود، و تا زمانیکه‌ نیروهای سیاسی ملت حاکم هویت مستقل ملتهای غیر فارس را برسمیت نشناسند و آنرا انکار کنند، ضمن انکە "تمامیت ارضی" ان هموارە در خطر ازهم کسیختگی می‌باشد، دمکراسی نیز در چنین کشوری عینیت نخواهد یافت.و جنبش آزادیخواهی ایران کە نزدیک به‌ یک سده، چه از‌ قبل از تجربه‌ی مشروطه‌ و چه‌ بعدازشکست آن و تا بحال نیز که‌ برای استقرار دمکراسی و آزادی در تلاش است،بدون اعتراف به‌ این کثیرالملل‌ بودن، همچنان باید اندوە و غصە ترک بردداشتن تمامیت ارضی را در دل داشتە باشید. در یک کلام این شماها هستید کە با مواضع شونیستی خود بیشترین خطر را متوجە ایران عزیزتان و تمامیت ارضی آن نمودەاید.
حوادث بعد از انتخابات سال 88 و عدم حمایت گستردە ملل تحت ستم در ایران از جنبش سبز باید این درس رابە شما برتری طلبان دادە باشد کە اولین قدم برای جلب این ملل برسمیت شناختن حق آنها در تعیین سرنوشت خویش است.
25/04/2012