Archive

Thursday, May 30, 2013

Reşîdî: Kurd di Civîna ‘Demokrasî li Îranê’ de ne Yekgirtî ne



Konferansa ‘Yekîtî jibo Demokrasîtyê li Îranê’ roja Şembî li Swêdê destpê kir. Konferansa ‘Yekîtî jibo Demokrasîtyê li Îranê’ roja Şembî li Swêdê destpê kir.
Konferansa ‘Yekîtî jibo Demokrasîtyê li Îranê’ roja Şembî li avahîya parlamentoya Swêdê destpê kir û du rojan berdewam dibe.

Di wê konferasê de kesatîyên opozisyon û nûnerên partîyên sîyasî yên Kurdî û Îranî nêrînên xwe hemberî pêşeroja Îranê dîyar dikin.

Rojnamevan Rehîmî Reşîdî, ku di wê konfransê de beşdar e, dibêje ku Kurd ne bi awayeke “berçav û yekgirtî” di wê konferansê de beşdar in.
  
Birêz Reşîdî dibêje ku sedema beşdarnebûna Kurdan di astekê bilind de helwêsta neteweperestên Îranî ye ku dibêjin bitenê yek netewe li Îranê heye ew jî neteweya Îranî ye.

برسی انتخابات ریاست جمهوری در ایران


بە اطلاع عموم میرسانیم کە اتاق پالتاک کرماشان دیالوگ (  (Kirmashan Dialog  ، جلسەای برای آقای رحیم رشیدی روزنامە نگار و فعال سیاسی کرد،اهل شرق کردستان و مقیم ایالات متحدەی امریکا برگزار میکند. 
موضوع: انتخابات ریاست جمهوری در ایران.
زمان:  شنبه ١ ژوئن ٢٠١٣ برابر با ١١ خرداد ١٣٩٢، ساعت     ٢١ بوقت اروپای مرکزی 
مکان: اتاق پالتاکی"کرماشان دیالوگ   (Kirmashan Dialogue)  "، زیر کاتاگوری:  Ethnic groups   و اتاق   Kurdish Rooms  

پرسی هەڵبژاردنی سەرۆککۆماری لە ئێران


ئاگاداری کۆڕی بەڕێز ڕەحیم ڕەشیدی لە ژووری پاڵتاکی کرماشان دیالوگ شەممە ١|٦|٢٠١٣


ئاگاداری کۆڕی بەڕێز ڕەحیم ڕەشیدی لە ژووری پاڵتاکی کرماشان دیالوگ شەممە ١|٦|٢٠١٣

ئاگاداری کۆڕی بەڕێز ڕەحیم ڕەشیدی لە ژووری پاڵتاکی کرماشاندیالوگ شەممە ١|٦|٢٠١٣ 

هەموو لایەک ئاگادار دەکەینەوە کە ژووری پاڵتاکی کرماشان دیالوگ(Kirmashan Dialog)، کۆڕێک بۆ بەڕێز کاک ڕەحیم ڕەشیدی ڕۆژنامەوان و چالاکی سیاسی کوردی ڕۆژهەڵاتی کوردستان و دانیشتووی وڵاتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا پێک دێنێ. 
بابەت:"هەڵبژاردنی سەرۆک کۆمار لە ئێران".  
کات: شەمە ١/٦/٢٠١٣ بەرانبەر بە ١١ی جۆزەردانی ١٣٩٢ کاتژمێر ٩ی ئێوارە بە کاتی ناوەندی ئورووپا.
شوێن: ژووری کوردیکرماشان دیالوگ(Kirmashan Dialog)"، لە ژێر کاتاگوری:Ethnic groups و لیستی ژوورەکانیKurdish Rooms
بەشداری بۆ هەموو لایەکە و هیوادارین بە بەشداری گەرموگوڕتان، کۆڕەکە دەوڵەمەندبکەن  . 
30/05/2013

Tuesday, May 21, 2013

بەرێز ئەحمەد تورک نەیتوانی بڕواتە نێو کۆشکی سپی












رەحیم رەشیدی

رۆژی دووشەممە رێکەوتی ٢٠ی مای ٢٠١٣، لە واشینگتۆن، چاوم بە بەرێز ئەحمەد تورک سیاسەتوان و سەرۆکی کۆنگرەی جڤاتا دێموکراتیک و هێژا نەزمی گور نوێنەری شاری وان لە پاڕڵمانی تورکیە کەوت کە بە سەردانێکی فەرمی هاتونەتە ئامریکا تاکوو سەبارەت بە چارەسەری پرسی کورد لە تورکیە، لەگەڵ بەرپرسانی ئامریکایی ڕاوێژ بکەن.
لە وتووێژێک دا کە لەگەڵ ئەو بەرێزانە هەمبوو باسیان لەوە کرد کە ئامریکاییەکان پشتیوانی لە پرۆسەی ئاشتی کورد و دەوڵەتی تورکیە دەکەن و هیواخوازن کە ئەم رەوتە بەرەوپێش بچێ.
شیاوی ئاماژەیە، ئەم دیدارە پاش سەردانی سەرۆک وەزیرانی تورکیە رەجەب تەیەب ئەردۆغان دێت کە حەوتووی ڕابردوو لەگەڵ گەورە بەرپرسانی ئامریکایی لە واشینگتۆن کۆبوەوە.
بە هۆی ئەوەی کە دڵی بەرێز ئەحمەد تورک بە "سەنسری دڵ" کار دەکات، لە کاتی چوونە ژوورەوەدا بۆ نێو کۆشکی سپی، هەموو کەرستەکانی پاراستن و پشکنین ئاژیریان کێشاوەو ئەم بابەتە بۆتە هۆی ئەوەی کە وەڤدەکە نەتوانێ بڕواتە نێو کۆشکی سپی، لە ئاکام دا تیمی کۆشکی سپی لە وەزارەتی دەرەوەی ئامریکا چاویان بە رێزدار تورک و گور کەوت. 
تێدەکۆشم لە داهاتوودا سەبارەت بە ئاکامی دیدارو چاوپێکەوتنەکانی وەڤدەکە زانیاری پتر بڵاو بکەمەوە.

Monday, May 20, 2013

گفتگوی اقایان قادر الیاسی و ماشاللە عباس زادە:















دوستان، گرانمایگان و هم میهنان ارجمندم آقایان : هژار کرمانشاهی ، سیروس ملکوتی ، اردلان بهروزی ، قادر الیاسی ، و دوست نازنین آقای ولی‌ زاده
احتراما حسبِ کژ فهمی‌ و در پی‌ آان بروز بعضا آزردگی بعضی‌ از هم میهنان کورد عزیزم ، که با مبالغه نگاریِ نکته‌ای که در زیرِ یکی‌ از نماهنگ‌های منتشرهِ ایشان در شبکه جهانی‌ یوتیوب در مصاحبه با دوست بزرگوار مان آقای جوانمردی در شبکه صدای آمریکا بوده ، همینک که همگان هجمه‌شان در پویشی بی‌ وقفه که یاد آور تهاجم قبایلِ آغازین در هجوم به قوم و عشیره‌ای دیگر - اما در مدل مدرن و جهان مجازی است - کمی‌ فرو نشست ، لازم میبینم نکاتی‌ را بند بند به دوستانی که - یقیناً مهرِ یکایک‌شان بر جان حقیر هماره است - به این کمپین پیوستند و هر از گاهی‌ با عدم شناخت به اینجانب خارج از دایره آگاهی‌ ، و اخلاق و انصاف اینجانب را موردِ کم مهری‌شان قرار دادند، ارایه نمایم :
نخست سه توضیح کوتاه و آغازین : اینجانب ماشالله عباس زاده هیچ گاه کارشناس صدای آمریکا نبوده و نیستم و هر از گاهی‌ همچون سائرین در حوزه اطلاع رسانی و انتخابات به عنوان مهمان حضور یافتم
دوم آنکه اینجانب هیچ ایمیلی هم به صدای آمریکا نزدم مبنی بر منع حضور هیچ کس. تنها، کامنتی نوشتم زیرِ یکی‌ از مصاحبه‌های خبری آقای رحیم رشیدی عزیز ، مبنی بر همان متنی که خودشان نیز آوردند و پس از گفتگو‌های ممتد و کامنت نگاری‌های متعدد و ایجاد روند‌های اقناعی و ایجابی مبنی بر اینکه ایشان ایران ستیز نیست ، از نامبرده پوزش خواستم و به حذفِ کامنت نیز کوشیدم و قول دادم که این تنشِ نوشتاری بهانه‌ای پر بها بوده باشد، در راستای دقت نظر اینجانب در نگاشتن هر گونه مطالب آتی . و سوم من شووینیسم فارس نیستم و به لحاظ جغرافیایی زاده مازندرانم و به لحاظ تباری هم طبری هستم
و اما چند کلامی‌ به چند تن از نیکان و بزرگانی که به نقد اینجانب نشستند :
جناب آقای ملکوتی ضمن همه احترام و سپاس از یاد آوری خاطرهِ دیدار مان در تورونتو که خوشبختانه از واژهِٔ " افتخار آشنایی " نیز به کار بردید ، توضیح آنکه : اینجانب هیچ گاه از واژهِ فدرالیسم به گونه‌ای افاده معنا نکردم و نمیکنم که آنجناب متوجه حقیر نمودید . من قبل از اینکه فدرالیسم را به لحاظ جوهری ، ذاتِ محتوأیی یک نظام سیاسی بدانم بیشتر مدل و شکلِ مدیریتی مبتنی‌ بر برنامه ریزی منطقه‌ای می‌‌انگارم که به تناسب ظرفیت‌های لازم در ایران آزاد ، دموکرات و سکولار، جای بحث و رشد و تحقق‌ و فربهی نیز دارد. پس وارونه اندیشی‌ مترتب حال حقیر نیست . اینجانب صرفاً در یک تفاوت رویکرد معتقدم که دموکراسی اصل بر سایر امورِ جنبی هست و در یک نظام دموکرات و سکولار و بی‌ تبعیض ، حتا میتوان فراکسیون‌های " استقلال طلب " هم در پارلمان‌های آزاد و ٔبر آمده از آرای راستین مردم ایران داشت. این تفاوت نگرش ، مجوزی اخلاقی‌ برای کنش‌های تخریبی‌ تهاجمی ، حذفی ، سلبی مبتنی‌ بر تنافر نژادی نیست. نکته دیگر آنکه " مهرِ به میهن "، را نه تنها فرودست نمی‌دانم و نمیبنم بلکه بسان عشق فرزند به مادر حس می‌کنم و اگر این مهر و عشق مدلی‌ از ارتجاع هست که می‌باید مشمول " طلاق سیاسی " در عرصه عشق و ارادت شود، من همینک نه تحمل آن را دارم و نه توانش را.
و اما آقای قادر الیاسی : که احترام و مهرتان مضاعف است بر جان و روح اینجانب، چه ، که، هنر فرِّ بر همهِ امور است و هر از گاهی‌ که نوا‌های دلنشینتان را می‌‌نیوشم ، جانی تازه میسازم.
و اما صرفاً جهت استحضار انجناب توضیح آنکه اینجانب ۳۵ سال همکاری با نظام دینکار تبهکارِ حاکم در کشور عزیزمان ایران نداشتم که هیچ، بلکه به هنگام استقرار فقهای کنونی در سال ۵۷ کودکی ۵ ساله بودم . ساده و صمیمی‌ تر بگویم آنکه ، با ولایت فقیه نیز مشکلی‌ داشتم که فقط یکبار ۱۲۰ روز انفرادی را در ۲۰۹ اوین سپری نمودم و همچنان دارم و در تبعید روزگار سختی می‌‌گذرانم . از شرح مابقی می‌‌گذارم . با ولایت فقیه باید مشکل ساختاری داشت چرا که نظامی مبتنی‌ بر مدلِ جهانی‌ ساختار سیاسی با این نام وجود ندارد. با سلطنت (پادشاهی ، پادشاهی پارلمانی ) بسان یکی‌ از اشکالِ جهانی‌ سیستم‌های سیاسی (همچون در کشور‌های فوق توسعه یافتهِ هزاره سوم )مشکلی‌ ندارم اگر مبتنی‌ بر خواست مردم یک سرزمین باشد ولی‌ نقدم را به هر شکل از خودکامگی خواهم داشت.
و در پاسخ به هژار عزیز و جناب آقای مهندس اردلان بهروزی ، به گمان حقیر پاسخ‌های مذکور در سطور پیشگفته ، کفایت امر می‌کند که هم از اطاله نوشتار و هم از خستگی‌ عزیزان جلوگیری کنم . ضمن اینکه همانگونه که گفته شد ، اینجانب هیچ نقش و جایگاهی در صدای آمریکا نداشتم و ندارم که بتوانم و یا بخواهم مانع دسترسی جناب آقای رحیم رشیدی در آن رسانه شوم .با آقای ولیزاده عزیز نیز پیشتر گفتگو‌هایی‌ داشتیم .
فراموش نشود، که کماکان ستم سراسری است و نظام دینکار تبهکار قوم فقها خود یک نظام ضد ایرانی است و به هنگام کشتن هم میهنان مان اصلا توجهی‌ نمیکرد که کیانوش آسا (کرمانشاهی)، صانع ژاله (کردستانی)، رامین پور اندر جانی (تبریزی) ، بهنود شجاعی (مازندرانی)، و صد‌های جوان به خاک و خون کشیده شدهِ تهرانی، به چه زبانی سخن می‌گفتند و حکومت تنها چیزی را که می‌دانست ندای دموکراسی خواهی‌ نسلی به پائا خسته بود که کوبید و کشت و خشکاند و قطعاً در این مسیرِ ستم ستیزی ، نیاز به همگرایی همهِ ایرانیان می‌باشد. با مهری هماره به هم میهنان گرانسگ کوردم و با عشقی‌ مدام به جای جای ایران و کردستان
با هم باشیم ، به خانه باز خواهیم گشت
----------------------------------

آقای م. عباس زادە سلام
گیرم سرکار یک ماە بعداز ٢٢ بهمن ١٣٥٧ بە دنیا آمدە باشی و اصلا هیچ ارتباطی با رژیم گذشتە نداشتی. حتی یکی از مخالفین نظام جمهوری اسلامی نیز بودە و هستی. تا اینجا هیچ دردی برای من کرد دوا نمیکند. آیا جنابعالی بە ١ـ کثیرالملە بودن ایران اعتقاد دارید؟ ٢ـ برای ملل تشکیل دهندە ایران از همین حالا چە حقی قائلی؟ ٣ـ نظرتان در مورد ستم مضاعف بر ملت کرد و ملل تحت ستم دیگر در ایران چیست؟٤ـ در کنار ستم سراسری اعتقاد دارید کە نظام تبهکار فقها ستمی بیش از حد بر کردها روا میدارد؟
اگر جواب این سئوالات را گرفتم، آنوقت میتوانم بە عشق و مهرتان ارج بنهم. در غیر این صورت، متأسفانە نمیتوانم همراە کاروانی شوم کە ندانم بە کجا میرود.
ارادتمند
قادرالیاسی
---------------------------------

ماشاللە عباس زادە
استاد عزیز با درود و احترام
گمان می‌کنم پاسخ تکمیلی حقیر در متن‌های ارسالی‌ کافی‌ و رسا بود . ضمن آنکه در یک گفتگوی اینگونه ، نفسِ میل به تهاجمی سخن گفتن و شیوه‌ای از بازجویی مسلکی برازنده هیچ یک از اهالی هنر و کوشنه و کنشگر نیست و امید است که ملت بزرگ ایران در همه جای کشور عزیزمان ایران از کردستان تا کهکیلویه و بویر احمد با غلبه بر دیوِ دیکتاتوری ، در سایه سار دموکراسی تنی و دمی بی‌ آساییم ، در خصوص پرسش‌های مطروحه پاسخ شماره چهارم آری است که آنهم بیشتر ناشی‌ از تبعیض ایدئولوژی است که در ماهیت نظام دینکارِ کنونی وجود دارد و الزاماً منشأیی نژادی و تباری ندارد . و سایر موارد یا بعضا تشابه دارد با ۴ و یا به لحاظ علم حقوق بین الملل متضممن مفهوم حقوقی نیست . نکته پایانی آنکه " گار بنوازید به لطف ور بگدازید به قهر مهرتان بر جانمان است "
بدرود جناب آقای الیاسی
-------------------------------------

با سلامی دوبارە خدمت آقای ماشاءاللە عباس زادە
بندە نیز از تهاجمی سخن گفتن و شیوه‌ی بازجویی بیزارم. میخواستم خودمانی و شفاف با جنابعالی اختلاط نمایم. اگر زبان بیان حقیر از نظر سرکار، تهاجمی ست، پوزش میخواهم. چون زبان مادریم نیست، بلکە زبان ارتباط بین ملتهای ساکن ایران است و ٣٤ سال است کە این زبان پیش من بجز خواندن کتب و گوش دادن بە رادیو و... رسانەهای فارسی زبان، کاربردی دیگری نداشتە. میتوانم اعتراف کنم کە اشکالات بیانی دارم .این زبان پیش من بە روز نشدە و همان زبان با واژەهای ٣٤ سال پیش است. الاخص با اینکە جنابعالی خیلی بزرگوارانە بە سخن آمدەاید، ولی معلوم گشت با تکرار واژەی بی اساس "ملت بزرگ ایران "کە ریشە دیکتاوریها در همین واژەی عوام فریبانە، نهفتەاست، اعتقادی بە کثیرالملە بودن ایران و بقیە مسائل ندارید. یعنی همان مسیری را بە من نشان میدهید کە سالهاست تجربە شدە. چنانکە گفتەاند: "تجربە را تجربەکردن، خطاست". در باب اهدافی کە در پرسشهای بی جوابم نهفتەاست، چیزی از جوابیە سرکار دستگیرم نشد. با این وصف، حاضر نیستم تجربەهای تلخ گذشتە را بار دیگر تکرار کنم. امیدوارم مردم ایران از شر این دیکتاتوری مذهبی رهایی یابند و همە اقشار مردم کە ملل تشکیل دهندە ایران هستند، در کنار هم بە اهداف دیرینە خویش کە همانا حق تعین سرنوشت خود بە دست خودشان است، برسند.
آنوقت بە حافظ و سعدی و اخوان و شاملو ارج مینهم و از نالی و مولوی تاوجوزی و هیمن و هژار اشعاری را بە زبان فارسی ترجمەمی کنم تا آقای عباس زادە بداند و راسخانە اعتراف نماید کە کردی زبان است و مردمش ملتی دیگری هستند کە دارای مشخصە مختص بە خود می باشند. اگر این مهم مستجاب شد، مطمئن هستم از بەکار بردن واژە ملت ایران پرهیز خواهید کرد. زیرا واژە ملت ایران برای من مساوی است با انگ تجزیەطلبی. پس درک درست این دو مفهوم و پرهیز از تکرار آن، هم ما را بە هم نزدیک میکند و هم دیکتاورها و حاکمان تمامیتخواە کە در قالب "همە چیز برای من و تو هم همراە من باش"، خلع سلاح خواهندشد. در خاتمە، نە من تجزیەطلب هستم و نە حاکمان مرکز نشین، منتخب مردم. با انداختن طرحی نو، دنیای تازەای تولد می یابد کە همە خود را درا آن سهیم بدانند.
با درود فراوان
قادرالیاسی

پاش دیداری رەجەب تەیەب ئەردۆغان لەگەڵ ئوباما، ئەحمەد تورک ئەمرۆ سەردانی کۆشکی سپی دەکات

رەحیم رەشیدی
رۆژی پێنجشەممە رێکەوتی ١٦ی مای ٢٠١٣، رەجەب تەیەب ئەردۆغان سەرۆک وەزیرانی تورکیە لەگەڵ باراک ئۆباماو چەند کاربەدەستی پایەبەرزی دیکەی ئامریکا لە کۆشکی سپی دیدارو چاوپێکەوتنی کردو کۆمەڵێک بابەتی پێوەندیداری بە دوو لایەن لەگەڵ تاوتوێ کردن.
ئەردۆغان هەموو هەوڵی خۆی لەسەر ئەوە چڕ کردبوەوە کە بتوانێ سەرۆک ئۆباما رازی بکات بۆ ئەوەی بە شێوەیەکی شێلگیرانە ڕووبەرووی بەشار ئەسەد ببنەوەو بەڵکو هێرشی چەکداری وەکوو ئەوەی کردیانە سەر لیبی لە سوریەش دووپات ببێتەوە، یان هەر هیچ نەبێ ئامریکا رازی بێ کە لە سوریە نێوچەیەکی دژە فڕین پێک بێت، بە شێوەی ئەوەی کە لە دەیەی نەوەدی زایینی دا و پاش راپەرین لە باشوری کوردستان پێکهات.
سەبارەت بەم بابەتە، ئۆباما ڕاشکاوانە ڕایگەیاند کە لەگەڵ رۆیشتنی بەشار ئەسەدا هەن، بەڵام هیچ یەک لەو هەنگاوانانە نانێن کە ئەردۆغان خوازیاریەتی.
لەو سەردانەدا، دوو بابەتی گرینگ کە پێوەندیان بە کوردستانەوە هەبوو باس کران. ئامریکا جارێکی دیکە پشتیوانی خۆی بۆ پێشخستنی پرۆژەی ئاشتی لە نێوان کوردو دەوڵەتی تورکیەدا دووپات کردەوەو سەرگرتنی ئەو پرسەی بە بابەتێکی باش و هیوابەخش وەسف کرد.
لە لایەکی دیکەوە، ماوەیەکی زۆرە کە کۆشکی سپی داوای ئەوە دەکات کە پێوەندییەکانی هەولێرو ئانکارا لە رێگای بەغداوە بێ و هاوکات تورکیە خۆی لەوە ببوێرێ کە گرێبەستی گواستنەوەی نەوتی هەرێمی کوردستان لە رێگای تورکیەوە بەرەو ئورووپا واژۆ بکات. ئەمەش لەبەر ئەوەیە کە ئامریکایەکان پێیان وایە ئەم نزیکایەتییە وا لە نوری مالکی دەکات کە زۆرتر لە ئێران نزیک بێتەوە... سەبارەت بەم پرسە ئەردۆغان ئەوەی دووپات کردەوە کە ئەوان درێژە بە هاوکاری و پێوەندی دوو لایەنە لەگەڵ هەرێمی کوردستان دەدەن.
لە لایەکەی دیکەوە، رۆژی هەینی رێکەوتی ١٧ی مای، کۆرێک لە ناوەندی بونیادی سێتا، بە بەشداری کۆمەڵێک لە دیپلۆمات، بازرگان و رۆژنامەوانەکان بەرێوە چوو کە سەرەتا ئێرۆڵ جێبەجێی یاریدەدەری سەرۆکی بونیادەکە کۆڕەکەی کردەوەو دواتر فرەدریک کەمپ سەرۆکی شۆڕای ئاتلانتیک وتارێکی پێشکەش کرد.
ئەوجار سەرۆک وەزیرانی تورکیە رەجەب تەیەب ئەردۆغان لە لێدوانێک دا پرسی ئاشتی لە تورکیەو ئاستەنگەکانی بەردەم ئەو پرسەی باس کردو وتی کە وڵاتەکەی بە شێوەیەکی جیددی ئەو پرۆسە بەرەو پێش دەبات، ئەردۆغان لە درێژەی ئاخافتنەکەی دا باسی لە دادپەروەری کردو هیوای خواست کە لە دونیادا گرینگیەکی زۆرتر بەو بابەتە بدرێ...
قەیرانی سوریە بەشێکی دیکەی قسەو لێدوانی سەرۆک وەزیرانی تورکیەی لە خۆ دەگرت کە ئەردۆغان لەو بارەوە رەخنەی لە سیاسەتەکانی ئامریکاو ئەنجومەنی ئاسایشی رێکخراوی نەتەوە یەکگرتوەکان گرت کە لە هەمبەر ئەو قەیرانە مرۆیە بە شێوەیەکی جیددی ئاوڕیان لەو کێشەیە نەداوەتەوە.
شیاوی ئاماژەیە کە ئەردۆغان لەسەر گەشەو نەشونماکردنی پێوەندییەکانی هەولێرو ئانکارا پێداگری کردەوەو وتی کە هاوکاری و پێوەندی ئێمەو هەرێمی کوردستان راستەوخۆ بەردەوام دەبێت. 
رۆس ویلسۆن بالوێزی پێشووی ئامریکا لە تورکیە، کە بەشداری کۆڕەکە بوو پێی وتم کە سەردانەکەی ئەردۆغان مێژوویە، ئەو هەروەها وتی، گرینگ نیە لە بەغدا، تاران یان دیمشق چ روو دەدات، گرینگ ئەوەیە کە پێوەندی نێوان هەولێرو ئانکارا گەشە دەستێنی و ئەمەش باشترین رێگایە بۆ سەرخستنی پرۆژەی ئاشتی لە تورکیە. بە قسەی رۆس ویلسۆن، ئێرانییەکان حەز ناکەن کە ئەو ئاشتییە سەر بگرێ و ئەوان واتە ئێرانییەکان بە دوای ئاژاوەو ناسەقامگیری لە کوردستان و تورکیەن...
شیاوی ئاماژەیە، دوێنێ یەکشەممە وەڤدێکی بەدەپە بە سەرۆکایەتی ئەحمەد تورک گەیشتە واشینگتۆن و بڕیارە ئەمرۆ دووشەممە ٢٠ی مای ٢٠١٣، سەردانی کۆشکی سپی و وەزارەتی دەرەوەی ئامریکا بکەن.









Tuesday, May 14, 2013

در اینجا لازم می دانم من هم به نوبه خود و بر اساس وظیفه پیغامی رو در جواب ایمیل آقای عباس زاده و در راستای حمایت از آقای رحیم رشیدی به نگارش در بیاورم.

هژار کرمانشاهی


آقای عباس زاده !

لازم می دانم بنده بعنوان یک کورد و فعال سیاسی به شما یادآوری کنم که شاید بتوانید برای مقطع کوتاه و نا چیزی با دست های پشت پرده خود با شبکه ها و رسانه های خارج از کشور و تهمت ایران ستیزی جلوی صدای حق طلبانه و آزادیخواهانه افرادی همچون جناب آقای رحیم رشیدی رو به خیال خود بگیرید ، در اینجا لازم می دانم که این نکته و سخن زیبا و فراموش نشدنی پیشوا قاضی محمد رو فراموش نکنید که فرمودند شما یك قاضی‌ محمد را خواهید كشت، لیكن هر قطره از خون من قاضی‌ محمد دیگری‌ خواهد شد.
خوب حال می خواهم از شما بپرسم به خیال خود و دوستانتان می توانید سایر صداهای حق طلبانه و دمکراسی خواهانه ملت آزادی خواه کورد را بگیرد.
از قدیم گفتن : شتر در خواب بیند پنبه دانه گه خورد لپ لپ گه دانه دانه .
این راهی رو که شما انتخاب کردید به بیراه می رود .

هژار کرمانشاهی

Monday, May 13, 2013

نویسندە و فعال سیاسی کرد اقای مهندس اردلان بهروزی در دفاع از آزادی بیان و حقوق ملل تحت ستم در ایران موضع گرف



  • مهندس اردلان بهروز

    جناب آقای عباس زاده!
    قبل از هر بیانی لازم به یاد آوری است که نویسنده ستور فوق هیچگونه آگاهی از ضمیر سیاسی‌،اجتماعی و صحنه گردانی پشت پرده عالی‌ جناب را نداشته و ندارم! اما جوهر ایملت! بگونه‌ای شفاف حکایت از اندیشه ای انحصار طلب ، گندیده، و به عبارتی ساده تر پیک رساندن از سوی اربابانی که هنوز در این قرن ارتباطات ، صفت رنگین کمان‌های کهن و تثبیت شده را تنها در ‌یک عمود تیره ، آن‌هم در ‌یک مرکز ثقل مقتدر و بدون نگاهی به گونه‌های دگر از خود بروز می‌‌دهد!؟ اکنون باید از آقای عباس زاده پرسید به کدامین جرم مرتکب شده باید آقای " رحیم رشیدی" را زبان بسته از دست رسی به این رسانه گروهی ممانعت به عمل آورد! مگر همین رحیم رشیدیها که هر از گاهی‌ که به رسانه‌های دیگر وصل می‌‌شوند غیر از خواست و بازگوی واقعیت مردمان سرزمین مفلوک شده ی فلات کنونی ایران! سخنان بی‌ پایه و خیالی همچون مهتوای ایمیل آقای " عباس زاده ها"را در بستر زبانی و اندیشه ی خود تراوش نموده اند!..
    امروزه شعور سیاسی‌- اجتماعی ساکنان سرزمین ایران(ملل) به درجه‌ای از آگاهی پیوسته است که دیگر قصد ندارند مرزدران قیور و شجاعی برای دیوار شکننده تهران باشند و در همان حال بدون خبر از هیچگونه مزد و حقوقی این بار سنگین و بی‌ ثمر را بر دوش خود حمل کنند! ملیت‌های سر زمین ایران چنان حقی را دارند که هر گونه گزینه‌ای برای تعین سرنوشت سیاسی‌ خود رقم بزنند، چون نه‌ عباس زاده‌های شیخ پرور و نه‌ شاه زاده‌های خیال پرور از چنان اقتداری برخوردار نیستند که رنگارنگی مردمان ساکن ایران را در جعبه‌ای قرار دهند و بر بالای آن تنها نام ‌یک رنگ، ‌یک زبان، ‌یک ملت دلخواهی را حکاکی کنند! و شایسته است مکتب عباس زاده ها! این پیقام واقعی و خوشایند را برای ساکنان ایران آینده، و در قبال آن طاعون کشنده‌ای برای تمامیت خواهان با هر گونه ابزاری که در اندیشه دارند در بستر و ارشیوی قرار بدهند، که ایرانی‌ مقتدر، منسجم زمانی جای خود را بعد از رژیم اخوندی با معیار جهانی دوباره پیدا خواهد کرد که شهروندان رحیم رشیدیها (ملیت ها) هر کدام به گونه‌ای واقعی به حقوق ملی‌ و انسانی خود دست یافته باشند، و در غیر اینصورت نه‌ تنها سرزمینی مرکزگرا برای برده داری تمامیت خواهان به نام ایران باقی نخواهد ماند، بلکه باید فرمل عملی زودرس شوروی سابق و یا یوگسلاوی در دهه ی پیشتر را به انتظار کشید و این سنگ اندازیها هم راهی‌ به جای نخواهد برد که آرزوی جناب عباس زاده‌ها را بر آورد کند... 

    اردلان بهروزی 
    آمریکا- کالیفرنیا
  • Sunday, May 12, 2013

    هنرمند ملی و مردمی کرد آقای قادر الیاسی در رابطە با اظهارات "عباس زادە" برای حذف رحیم رشیدی از برنامەهای صدای آمریکا موضع گرفت.


    هنرمند ملی کرد قادر الیاسی

    برای اینگونە طیفی از مردم کە بعد از ٣٥ سال تجربە و همکاری با رژیمی همچون جمهوری اسلامی، هنوز بە چنین سلاح زنگزدەای پناە میبرند، هیچی برای گفتن ندارم. تنها چیزی کە میتوانم بگویم، این است کە: تا زمانیکە اینچنین تفکری در ایران بازار داشتە باشد، نە استقلالی بر کشور حکمفرماست و نە استدلالی برای همگرایی این مردم در کنار هم وجود خواهد داشت.آقای ماشاللە عباس زادە با ولایت فقیه و ولایت سلطنت مشکلی ندارد، ایشان با تفکری پرورش یافتە، کە از بنیاد کج است. برای تغییر بنیادی این تفکر لازم است، همە چیز این شیوە نگرش را دگرگون نمود. این حضرات باید بە این واقعیت ایمان بیاورند کە ایران مال همە کسانی است کە شهروند آن محسوب می شوند. این مالکیت نیز میسر نمی شود اگر وجود ملتهای تشکیل دهندە ایران را نادیدە بگیریم. وقتی آقای عباس زادەها بە چنین حقیقتی ایمان آوردند، گام بعدی کە شیوە ادارەکردن کشور و الخ ...است، آغاز می شود.
    کوتاەسخن، بە جای چارەاندیشی برای حذف آقای رشیدی باید طور دیگر اندیشید. اگر بە کثیرالملە بودن ایران باور داشتەباشیم، لازم است سیستمی را برای ادارە کشور پیشنهاد کنیم کە همە خود را سهیم بدانند. این خواست برآوردە نمی شود اگر بە تفکر یک ملت و یک زبان پایان ندهیم. برای آقای رحیم رشیدی و امثال هم، باید بستری فراهم نمود کە بتوانند نظرات خود را بدون سانسور بیان نمایند. تکرار سیاستهای گذشتەی اعمال شدە بر ایران، بجز سیە روزی و کینەاندوزی، ارمغانی برای مردم این خاک و آب نخواهد داشت. 
    قادر الیاسی
    این ههم نوشتە عباس زادە خطاب بە صدای آمریکا در مورد رشیدی:
    "Abbaszadeh"
    از صدای امریکا انتظار این را نداشتم که بدوت از بیگانه گراینی چون آقای رشیدی که ایرانی ستیزی ایشان همه هم میهنان ایرانی را می‌‌آزارد به عنوان مهمان دعوت میکرد و تریبون در اختیارش قرار میداد...".

    اقای ماشاللە عباس زاده در ارسال ایمیلی به صدای امریکا خواهان حذف حضور اقای رحیم رشیدی گزارشگر و تحیلگر سیاسی کرد با اتهام نمودن استقلال طلبی ایشان میباشند. پاسخ من بدین برخورد





    سیروس ملکوتی

    در ادبیات گفتاری بسیاری از کنشگران سیاسی مفاهیم سیاسی در وارونگی و جعل در بازخوانی سوژه و پدیده های مورد نظر بکار گرفته میشوند . مانند وارونه جلوه دادن مفهوم فدرالیزم به تجزیه طلبی و یا در سوی دیگر این چرخه ژاژگویی جایگزین نمودن کنفدرال به جای فدرال . میتوان پیرو اندیشه سانترالیزم سیاسی بود و شهامت بازگوییش را داشت و با نظام اداری فدراتیو به مخالفت پرداخت، میتوان حتی تقسیم قدرت سیاسی و اداری را در گونه ای دیگر از فدرالیزم میزبان شد و تقابلی خرد ورز را شیوه رفتار سیاسی خود نمود، اما شایسته نیست که فرهنگ سیاسی را در پیش داوری و افترا در افکند و با برچسب های بی بنیاد که مصرف ان نیز تنها در ادبیات و فرهنگ فرودست وطنی ممکن می اید زبان اندیشه در طرح گفتگوها . تقابلات نمود . استقلال خواهی گروهی انسانی از یک خاک و نظام سیاسی به خودی خود نه جرم است و نه خیانت ، و نه ضرورتا نشانه رهایی و برپایی اندیشه انسانی . بنابراین استفاده ابزاری از این مفهوم به مثابه تبیین هویت سیاسی دگر اندیش نمیتواند جایگاه انسانی و اخلاق سیاسی مشخصی را تعریف نماید . و از سوی دیگر نمیتوان به نیروی گریز از سانترالیزم سیاسی عنوان استقلال خواهی را به مثابه شناسنامه و هویت سیاسی اطلاق نمود. این شیوه ترجمان پرونده سازیهای اژیتاتوری بیش نیست و خود عامل مهمی در خودی و غیر خودی خواندنهاست ،و تداومش بیشک محصولی جز تجزیه ذهنی و فرهنگی و عاطفی نخواهد افرید. از این روست که طی همه این سالها بر این باور بودم که تجزیه گران حقیقی در سرزمینمان همانا ان دسته ازاندیشه هاییست که با انکار دادخواهی های ملی هر گونه بیان سهامداری ملیتهای ایرانی را در قدرت سیاسی مشاع نفی نموده و خود را به مثابه مالک بر سرزمین محق میدانند پرونده اخلاق سیاسی در تبیین هستی و نیستی دیگران صادر نمایند . رحیم رشیدی را از دیر باز میشناسم و افتخار همکاری با این جوان خوش اندیش را نیز داشته ام . او همواره در مصاف با هر گونه برنامه استقلال خواهی از یکسو و همچنین تمرکز خواهی اندیشه خود را در بیان حادث اوری یک همگرایی ملی در همایشی ملی بکار میگرفت . او در این مسیر بیشک اماج تهمت و دشنامهای بسیاری از سوی استقلال طلبان کرد که نیروی از هم گسسته روشنفکری بیش نیستند قرار گرفته و همچنان بر سنگر اندیشه همگرایی ملی و راه حل خود در ایرانی دمکراتیک و سکولار با نظام اداری فدرالیزم اهتمام نموده است . ابراز چنین عنوانی به رحیم رشیدی از دو منظر قابل نکوهش و نقد است . نخست از منظر درک و دریافت سیاسی و دیگری از منظر اخلاق سیاسی . اقای عباس زاده را چندان نمیشناسم یک بار افتخار اشنایی با ایشان را داشتم و متوجه شدم که ایشان دادخواهی فدرالیزم را مترادف با تجزیه طلبی می انگارند . اما برهانی برایش در زبان خرد و تحلیل راستش را بخواهید نه از ایشان و نه از بزرگترین مبلغ این نظریه همچون زنده یاد داریوش همایون تا کنون دریافت ننمودم . همه بنیاد استدلال ، گویی بر یک فرهنگ هراس فکنانه و هشدار خواهانه که بیشتر به فالگیری سیاسی شباهت دارد خلاصه گردیده است . زبان استدلال تنها بر عدم اینهمانی فدرالیزم در جغرافیای سیاسی و سرشت تاریخی سرزمینمان ایران گواهی میدهد بی انکه توضیح عقلانی مبتنی بر داده های سیاسی را در خود دارا باشد . با این حال نامه نگاری اقای عباس زاده برای حذف هموطن کردش از چرخه مدیا فرودست تر از بحث اختلاف سیاسی بر سر مفاهیم است . نموداریست از فرودستی اخلاق سیاسی که تنها یک توضیح عقلانی برایش کافی خواهد بود . یک پوزش رسمی س.ملکوتی

    ماشاللە عباس زادە و علی ولی زادە در بارە رحیم رشیدی


    لطفا شما قضاوت کنید و ببینید چە کسانی کارشناس صدای آمریکا شدەاند:
    ماشالله عباس زاده دبیرِ پیشین اطلاع رسانی ستاد انتخابات جمهوری اسلامی ایران، در یک نوشتە کوتاە خطاب بە صدای امریکا این چنین افکار خویش را در مورد بندە عنوان کردە است.
    "Abbaszadeh"
    از صدای امریکا انتظار این را نداشتم که بدوت از بیگانه گراینی چون آقای رشیدی که ایرانی ستیزی ایشان همه هم میهنان ایرانی را می‌‌آزارد به عنوان مهمان دعوت میکرد و تریبون در اختیارش قرار میداد...".
    --------

    علی ولی زادە:
    نادیده گرفتن حقوق دیگران با لیبل "ایران ستیز" نمیتواند چاره ی مناسبی برای حل مشکل اساسی که ما آن را ستم ملی یا به قول شما ستم قومی میشناسیم ،دانست!
    مفهوم "ضد ایرانی" با مفهوم فرض کردن خود به عنوان"غیر ایرانی" دو معنای جدای از همند. 
    نه اینکه سنگ بنای تمامیتخواهی و پان فارسیسم و بنای ایران نوین با نام فارس توسط همان رضاخانی بنانهاده شد که همگی منتقد جدی او هستیم !حالا چطور است که از بنای ایرانی دفاع میکنید ساختار فرهنگی -سیاسی اش بر اساس مونوپولی فرهنگی فارس بنا نهاده شده است؟
    متاسفانه امثال شما هنوز مشی دمکراتیک را حلاجی میکنید و ان را به دو بخش خوب و بد تقسیم میکنید : قسمتهایی از جمله حق تعیین سرنوشت،حقوق زبانی،حقوق فرهنگی و سیاسی ملیتهای ساکن ایران و غیره را قسمت بد دمکراسی میدانید و بقیه را به زعمتان ضروری میپندارید!
    مگر غیر از این است که اگر خود را در قبال جامعه تان کنشگر یا روشنفکر یا اصلاح طلب میدانید باید درصدد رفع کجیها و تمام نابرابریهای موجود باشید ؟ ولی متاسفانه شما آگاهانه یا ناآگاهانه عامل بازتولید بخشی از نابرابری عظیم(ستم ملی) در ایران هستید که حتی دربرابر شکافتن این بحث هم نگاهی خصمانه دارید و همیشه موضعتان به دیالوگ طرف مقابل در این بحث توطئه گرایانه است تا ترمیمخواه یا اصلاح خواه...
    ------

    ماشاللە عباس زادە:
    و اما آقای "علی‌ ولیزاده" که الحق و انصاف مدل گفتگو و شکلِ سخن را با منشی اندیشه‌ای ، انسانی‌ ،و محترم نوشتید بسیار سپاسگزارم و تنها نکاتی‌ را اشاره خواهم کرد.
    یکم: دموکراسی خوب و بد نمی‌شناسیم و با تشکر از اینکه منتقدین را در زمره‌ِ کنشگر و یا روشنفکر و یا اصلاح طلب نامیدید، در تعیین استراتژیِ مبارزه قطعاً "اهم و مهم" به عنوان ساز و کار‌های های پیشبردِ اهداف دموکراسی در ایران ، می‌باید مورد توجه قرار گیرد.
    برای نمونه همهِ ما ایرانیانِ سکولار اندیشِ مدافعِ حقوق بشر ، قطعاً از لغوِ مجازات سنگسار دفاع می‌کنیم و در همین راستا از لغوِ اعدام . و در راستای تقویتِ این بستهِ " حقوق بشر"، قطعاً به تناسبِ ظرفیت‌های حقوقی و عرفی جامعهِٔ ایران در صدد حمایت از گروه‌های آسیب پذیر از جمله دفاع از حقوق همجنس گرایان نیز خواهیم کوشید . حال در این مسیرِ مبارزه ، اینگونه نخواهد بود که مدام بر طبلِ دفاع از تنها یک وجه از وجوه حقوق بشر که همجنس خواهی‌ باشد بکوبیم که در صورت بروز چنین رخدادی دستایبی به اصلِ بستهِ حقوق بشر معوق می‌‌ماند و نتیجه برای دفاع از حقوق بشر خدشه خواهد خورد .
    پس در تعیین الویت ها، نخست بر دستایبی به ارکان رکنیِ جامعهِ باز و توسعه یافته خواهیم کوشید که همانا " برقرایِ نظامی سکولار ، مبتنی‌ بر حقوق بشر و دموکراسی باشد. از آنجاییکه دموکراسی مقدم بر دیگر میوه‌های مدرنیته هست خواه ناخواه مواردِ پسینی آان همچون مدل مدیریتی آتی مثلا (فدرالیسم، ...) و یا حتا در پارلمان بر آمده از آرای مردم حتا آکسیون‌های استقلال طلب خود به خود میتواند در بستر دموکراتیک رشد کند. پس با این توصیف نه تنها کسانی‌ چون اینجانب قائل به تفکیکِ دموکراسی خوب و بد نیستیم بلکه در فاز آغازین به رسیدن اصلِ بستر و منبعِ دموکراسی می‌‌اندیشیم .نکته‌ای را هم دوستی‌ بنام عرفان اشاره کردند که به کردستان که می‌رسد حساسیت بر انگیخته میشود ، حسب توضیحِ اخیر وقتی‌ به اصلِ پیشبردِ اهداف دموکراسی خواهی‌ برای ایران بی‌ اندیشیم قطعاً کردستان نه تنها با توجه به پیشینه پیشروانه خود در تلاش برای دموکراسی خواهی‌ موجبات حساسیت کسی‌ را بر نمی‌‌انگیزاند بلکه خود سر سلسله جنبان بسط دموکراسی خواهی‌ ایران خواهد شد.
    سخنِ دیگر آنکه نه تنها حقوقِ زبانی‌ را، بخشِ بدِ دموکراسی نمی‌دانیم، بلکه امری لازم او زروی است که اصلا ما کی‌ باشیم که بخواهیم برای ایرانیان مناطقی چون کردستان این مهم را کم جلوه دهیم. و اینجاست که اشاره می‌کنم در فردای ایران آزاد اصلا بازگشت به خودکامگی کلاسیک محال ممکن هست . در همین قانون اساسی‌ جمهوری اسلامیِ ضدّ بشر مستحضرید که اصول مرتبط به حق آموزش به زبان مادری هست و حال از اینکه کلیتِ نظام ضّد ایرانی ، در تحقق آن اههمال می‌کند ، همان نکته‌ای است که حقیر را به ضرورت کنش گری مدنی واداشت. در خصوصِ چگونگی‌ شکل گیریِ ایران نوین در عهدِ رضا شاه پهلوی و مقوله فرهنگ آفرینی مبتنی‌ بر منوپول فرهنگی‌ فارس ، ضمنِ پذیرش و موافقت اصل مطلب - نادیده نگیریم که نخستین رادیو اگر به زبان فارسی‌ درتهران راه اندازی شد توسط همین پهلوی‌ها دومین رادیو به زبان آذری در تبریز و سومین ایستگاه رادیویی به زبان کردی در کردستان ایران راه اندازی شد . و به یاد بیاوریم آن بربریتی که کلیتِ ممالک ایران در عهدِ قاجاری داشت و به هنگام آغاز مدرنیزاسیون ایران ما حتا "سه جلد " یاشناسنامه نداشتیم و اولین آئین نامه شهری تهران - که تازه پایتخت بود- این بود که از این پس عمل "ش اش ی دن و ر ی د ن در ملأ عام "، ممنوع می‌باشد بود. 
    در هر روی دوستان عزیز، قطعاً مهرِ میهن و کشور که بسانِ مادرِ آدمیان می‌باشد ، همواره در طول تاریخ مناقشه ِ آمیز بود و امید است که بهترین مشی‌‌ها و منش‌ها و راه کار‌ها که در راستای تامین حد اکثریِ سعادتِ همهِ ملت ایران است، سوق پیدا کند . نیک‌ می‌دانم که میدانید که اشخاصی‌ چون این حقیر را نه میانه‌ای است با نژاد پرستی‌ و پان فارسیسم و واژگانی از این قبیل که تازه وضع هستند و نه خدای ناکرده ذرّه‌ای بی‌ مهری به گوشه‌ای از خاک میهن عزیزمان ایران.
    -----

    علی ولی زدە
    آقای عباس زاده گرامی:
    در اینکه دمکراسی یک پروسه است و برخی از عاصر دمکراسی بسته به شاخصه های جامعه ی میزبان در اولویت قرار دارند هیچ شکی نیست اما واقعا ما با تکیه بر چه معیاری خواهیم توانست قطعی بیان کنیم که به طور مثال حقوق همجنسگرایان ارجح است بر حقوق اقلیتها! یا مثلا با چه معیاری خواهیم توانست اولویت حقوق اقلیتهای قومی را بر اقلیتهای مذهبی اثبات کنیم؟
    عناصری مانند آزادی بیان، حقوق شهروندی،جامعه ی مدنی ،حقوق ساسی، رسانه های آزاد شاه بیت ها و سرفصلهای دمکراسی هستند اما دقت بفرمایید دلیل ساختار شکل گرفته ی پر از ایراد ایران معاصر تنها تفکر مذهبی و انقلاب 57 نیست ، این بسیار سوده لوحانه خواهد بود که اگر فکر کنیم تنها با حضور تفکر سکولار و فعالیت دمکراتیک احزاب فرش دمکراسی در ایران برای همگان گسترده خواهد شد!
    نمونه ی واقعی اش ترکیه است: که گرچه ساختار سیاسی اش سکولار است اما یقینا وضعیت حقوق غیر تورکها(کوردها و ارمنی ها) همیشه از سوی دولت مرکزی پایمال میشود
    هرچند در اینجا نمیتوان بحث را بیشتر بازتر کرد اما باید نوش داروی ایران کنونی زا نه سکولاریسم بلکه فدرالیسم دانست!
    اما افسوس که در لحظه ی بیان این وازه(فدرالیسم)همان حسی در دوستان آزادیخواه و اصلاح خواه! پدید می آید که در یک فرد مذهبی و در زیر سوال بردن مبانی فکری اش پدید می آید، در اینجا ما با همان میزان فوران تعصب و شور در مقابل شعور مواجه هستیم! واقعیت این است که ما با هم روراست نیستیم و اکثرا خواسته های واقعی مان را کتمان میکنیم، چیزی که مسلم است بیشتر کنشگران سیاسی ایران لفظ فدرالیسم را همپایه ی کفر تابو میدانند چه برسد به اینکه بخواهند دیالوگ طرف مقابل را بشنوند . در این مواقع آنچیزی که حکم میکند مطمئنا عقل نیست بلکه تعصب و پیش داوری ست !
    نکته ی قابل ذکر و اساسی که دوباره آن را تکرار میکنم این است که شاید بتوان گفت فدرالیسم و حقوق ملیتهای ساکن ایران به مثابه سخت افزار سیستم میماند و آزادی بیان و حقوق شهروندی و ...به مثابه ی نرم افزار !
    به طور قطع و یقین سالها انکار و محرومیت ملیتهای ساکن ایران چیزی نیست که با حقوق شهروندی و تفکر سکولاریستی در دو شب ترمیم شود، در اینجا ما با یک ساختار شبه فاشیستی روبرو هستیم که تقریبا از سوی رسانه ها ، فولک و فرهنگ عامه( جوکها)،قانون اساسی( ممنوعیت گزینش رجل سیاسی از میان اقوام) و...به طور مداوم تبلیغ میشود و آنچنان در نهاد تک تک افراد نهادی شده است که برای روشنگری در این مورد باید متحمل پروسه یی شبیه به آنچیزی باشیم که یک فرد مذهبی و متعصب در تکاپوی اش برای رهایی از تفکر مذبی بسوی تفکر غیرمذهبی طی میکند!در این مسیر باید بسیاری از مسلمات قبلی را کنار بگذاریم باید باور کنیم همه ی آن چیزی هایی که در دورو برمان ساختار یافته اند لزوما برپایه نیروی عقل قوام نیافته اند، 
    در اثبات وجود این ساختار غیر عقلانی که ما مسلم فرض اش کرده ایم یک مثال میزنم:
    ما در منطقه ی خاورمیانه 40 الی 45 میلیون کورد داریم که همگی یک پیشینه ، یک تاریخ،یک پوشش،یک زبان،یک ژنتیک، یک فرهنگ ، یک موسیقی و...دارند اما بعد از فروپاشی عثمانی و سیاستهای استعماری انگلستان در چهار کشور که سه تا از آنها نوظهور بود(عراق،سوریه و ترکیه)از هم جدا شدند،
    حال سوال این است: کدام بخش از نیروی تعقل و استدلال ثابت میکند که این جمعیت عظیم که یکپیکره هستند باید دارای چهار ملیت مختلف باشند؟؟
    حال سوال مهمتر اینجاست: اگر ما بر حقوق کوردها در جهاربخش ان به عنوان یک فرهنگ واحد احترام میگذاریم و البته بنا به مصالح و ساختارهای سیاسی شکل گرفته در خاورمیانه ی بعد از عثمانی به این معتقدیم که حل مساله ی کورد به این سادگی ها نیست و نمیتوان به راحتی به این قائل بود که آنان کشور داشته باشند پس چرا همیشه در بحث داشتن حداقل ها برای کوردها، آنان را یک قومیت و همپای یک تات و مازنی و غیره قرار میدهیم؟!(مقایسه با مازنی و تاتها بخاطر کمیت قلیل انهاست و نه توهین به هویت و ذات این دو قومیت)
    ترکیه میتواند پیش بینی مناسبی برای کنشگران تمامیتخواه ایرانی باشد که لزوما یک ساختار سکولار و پارلمان و احزاب با خود آزادی به ارمغان نمی اورد، دمکراسی شیوه و مشی تحمل همدیگر است اما ما هنوز در برابر خواسته های هم برافروخته میشویم، حال آیا ما لایق آنیم؟؟