گوزه‌ر به کێڵگه‌کانی مین‌دا.
ده‌م‌و ئێواره‌یه‌کی 12 مانگ به‌ر له ئێستا، کاتێک پێت وتم ئه‌گه‌ر ئه‌م جاره بگه‌ڕێمه‌وه دێیت بۆ دیتنم‌و پاش تێپه‌ڕ بوونی 10 ساڵ ئیدی ده‌تهه‌وێت له ئامێزم بگری، هه‌موو گیانم که‌وته سه‌رئاو، ته‌زوویه‌ک سه‌رتاپای له‌شی داگرتم، ده‌ست‌و دڵم له‌رزین، دوایه به‌خۆمم وت، له‌وه ناچێ ئه‌م قسه‌یه‌ی له دڵه‌وه بێ...
ئه‌و شه‌وه تاکوو به‌یانی خه‌و نه‌چووه چاوه‌کا‌نمه‌وه، به‌یانی ده‌م‌وده‌ست بلیتی هاتنه‌وه‌م کڕی، که به‌تۆشم وت سه‌رت زۆر سوڕماو پێت سه‌یر بوو چۆن شتی ئاوام کردوه، که‌س نه‌یزانی بۆچی خێرا بڕیاری جێبه‌جێ کردنی ئه‌و سه‌فه‌ره‌م‌دا، ئێستاش جیا له خۆمان که‌س نه‌یزانیوه، کاتێ له پاریسه‌وه بۆ وڵاتی سوئێد گه‌ڕامه‌وه، چه‌ند ڕۆژێک لای ئه‌میر مامه‌وه، پاشان له‌گه‌ڵ هاورێیان که‌وتینه رێ، ئایشه‌‌و ئاریا بۆ ماڵێ گه‌ڕانه‌وه، ئه‌میر دواین ماچه‌کانی خۆی له ڕوومه‌ته خرپنه‌کانی ئاریای کوڕی‌دا، ئایشه به منی وت: (کاک ره‌حیم گیان، ئاگات له ئه‌میر بێ...).
کات نه‌ده‌ڕۆیشت، ده‌ت وت زه‌مان چه‌ق وه‌ستاوه‌و ناجوڵێ، له‌گه‌ڵ هاوڕێکانم له فڕۆکه‌خانه‌ی "Arlanda"، چه‌ند په‌یکمان هه‌ڵدا، ئه‌ژین میوانی کردین، فه‌رزانه چاوه‌کانی له‌سه‌ر ئه‌میر هه‌ڵنه‌ده‌گرت، مه‌نسوور وه‌کوو هه‌میشه عاشق بوو، منیش ساڵانێک بوو ته‌نیا بیرم له تۆ ده‌کرده‌وه، که‌چی ئێستا دێم بۆ ئه‌وه‌ی بمبینیت، دێم بۆ ئه‌وه‌ی پێکه‌وه پیاسه بکه‌ین، بیر له هیچ ناکه‌مه‌وه، مه‌ترسییه‌کانی رێگا نابینم، ده‌رنجامه‌کانی ئه‌م سه‌فه‌ره لێکناده‌مه‌وه، ته‌نیا بیر له تۆ ده‌که‌مه‌وه، شتێک ساڵانێکی زۆره منی زیندوو ڕاگرتوه، قه‌ت پێم وانیه له‌گه‌ڵم نیت!
فڕۆکه له شاری ئاتێن چه‌ند کاتژمێرێک ڕاده‌وه‌ستێ، ئارام‌وقه‌رارم لێبڕاوه، ئه‌گه‌ر به من بێ نابێ یه‌ک چرکه‌ش ڕاوه‌ستێ، پاش پتر له 7 کاتژمێر ده‌گه‌ینێ، ئه‌و شه‌وه خۆمان له شاره‌که‌ی مامه سێوه‌ی حه‌یرانبێژ ده‌بینینه‌وه، یادێک له حاجی قادر شاعیری شۆڕشگێر ده‌که‌ینه‌وه، من له نێو خانوه قوڕینه‌کانم، به‌رده‌وام چاو ده‌گێڕم، بۆن به ره‌زه‌کانی سکرتاریاوه ده‌که‌م...
دره‌نگانی ئه‌و شه‌وه که‌سێک دێت‌و ده‌ڵێت:"که‌سێک له نێوخۆوه چه‌ند جار پێوه‌ندی گرتوه‌وو تۆی ده‌وێت"، باوه‌ڕ ده‌که‌م، چوونکه ئه‌و ژوماره‌م دابوویتێ، دوایه ته‌له‌فوونه‌که‌ی به ئه‌مانه‌ت لێوه‌رده‌گرم‌و گوێم له ده‌نگت ده‌بێ، چه‌ند به‌بڕشته‌وه ده‌ڵێت:" سوبه‌ی لاتم، ئه‌بێ بێیت بۆسه‌ر سنوور به‌دواما"، ئه‌وشه‌وه پرس‌و‌ڕا ده‌که‌م، ئه‌ڵێن وه‌کوو جاران نیه، ته‌نیا حه‌وتووی 2 که‌س ئیزنیان هه‌یه بێن، ئه‌ویش ئه‌بێ پێشتر ناوه‌کانیان بدرێت به شوێنی پێوه‌ندیدار، که به تۆ ده‌ڵێمه‌وه نابێ‌و ناکرێ، به توڕه‌ییه‌وه ده‌ڵێی:" ئه‌بێ‌و ئه‌کرێ، یان به‌یانی یان هیچ کات!"
تاکوو دره‌نگانی شه‌و پیاسه ده‌که‌م، که‌س نازانێ بۆ ئاوا شڵه‌ژاوم، بۆچی ئه‌ڵێی کێچ که‌وتۆته که‌وڵم، له‌به‌رچی ئۆقره ناگرم، به‌رده‌وام له خۆم پرسیار ده‌که‌م‌و خێرا خێرا وڵامی پرسیاره‌کان ده‌ده‌مه‌وه، قه‌ت وانه‌بووم، له وڵامه‌کان په‌شیمان ده‌بمه‌وه، جارێ ده‌ڵێم، نایه‌ت‌و سوبه‌ی ده‌ڵێت رێگا گیرابوو، هه‌وڵم‌داو نه‌کرا، هاتم به‌ڵام چوونکا نه‌هاتیت به‌شوێنما بۆ سه‌رسنوور گه‌ڕامه‌وه...
گزینگی هه‌تاو له پشت چیای به‌هیبه‌تی هه‌یبه‌ت سوڵتانه‌وه خۆ ده‌رده‌خات، ته‌له‌فوونه‌که‌ت وڵام ناداته‌وه، دڵه‌ڕاوکه‌مه، ژوماره‌ی خاڵۆزاکه‌ت ده‌گرم‌و پێم ده‌ڵێ:"تاریک‌ولێڵی به‌ره‌به‌یان که‌وتۆته رێ".
ئیدی تابڵۆی هه‌زاران ترسی جۆراوجۆر که‌وته به‌رچاوم.
به‌ره‌و شاری شێخی نه‌مر به‌رێده‌که‌وم، ئه‌و شاره‌ی له‌وێ زۆر به‌دواتا گه‌ڕام‌و نه‌مدیتیته‌وه، ده‌چمه لای کوڕه‌کان، له‌وێ به‌گه‌رمی پێشوازیم لێده‌کرێ، پیزام بۆ داوا ده‌که‌ن، "رێبین" له شڵه‌ژاوی‌و حه‌په‌ساوی من سه‌ری سوڕماوه، باش ئه‌زانم نابێ هیچ بدرکێنم.
گه‌رما هه‌موو ژووره‌که‌ی داگیر کردوه، کوڕه‌کان به دزی‌و ئاشکرا سیره‌ی چاویان تێگرتووم، حوسێن که له سوئێد گه‌ڕاوه‌ته‌وه به خۆی‌و چه‌وشه‌قه‌که‌یه‌وه دێت‌و ده‌چێت‌و جاروباره قسه‌یه‌ک ده‌کات، چاو له‌سه‌ر کاتژمێره‌که‌م هه‌ڵناگرم.
ته‌له‌فوونه‌که زه‌نگ لێده‌دات، ڕاده‌چڵه‌کێم، له جێگای خۆم ویشک ده‌بم، "تاکوو نیو کاتژمێری دیکه، وه‌ره بۆ لای به‌نزینخانه‌ی ژنان، با که‌س نه‌تبینێت...".
یه‌کسه‌ر به‌ڕێده‌که‌وم، له‌وێ له دوکانێکدا خۆم ده‌خافڵێنم، له‌پڕ ده‌رده‌که‌ویت، هیچم بۆ ناوترێت، له ماشێنه‌که‌دا ده‌ستت ده‌گرم، چاو له چاوه‌کانت ده‌بڕم‌و هه‌موو ڕه‌نگه جوان‌و بۆنه خۆشه‌کانی دونیا له تۆدا کۆده‌بنه‌وه، پێم وتبوویت، چه‌نده گه‌وره بوویت، چه‌نده ژنیت...
له نهۆمی سه‌ره‌وه‌ی ئه‌وماڵه‌دا، ده‌مێنینه‌وه، درگای ژوورکه قایم ده‌که‌م، بۆنی ڕێگا، بۆنی نیشتمان، بۆنی ئه‌و هه‌موو ساڵه که دوور بووم بۆ نێو سیه‌کانم هه‌ڵمژی، سه‌رتاپام ماچ کردیت، له ته‌پڵی سه‌رته‌وه تاکوو خوار ئه‌ژنۆکانت...
ئێوارێ به‌بێ هیچ ترس‌و دڵه ڕاوکه‌یه‌ک، خزاینه نێو شار، سه‌رمان له دوکانه‌کان هه‌ڵێناو تۆ یه‌ک دوو ملوانکه‌ی به‌ردینت کڕی، چووینه سه‌رچنارو پێکه‌وه په‌یکێکمان هه‌ڵدا، له‌بیرت دێ، کوڕه گارسۆنه‌که هه‌ر به‌ده‌وروو پشتت‌دا ده‌هات‌و منیش پێده‌که‌نیم؟ من‌و تۆ ئه‌و شه‌وه بووین به گوناهبارترین عاشقی دونیا، چووینه پێستی یه‌کتره‌وه...
3 شه‌و پێکه‌وه بووین، سێ شه‌و بۆ هه‌میشه، بۆ هه‌موو سه‌رده‌مه‌کان، پێکه‌وه قومێک شه‌رابمان نۆشی، نه‌کرا ئه‌و بوتڵه شامپاینه‌ی لێره‌وه هێنابووم پێکه‌وه بیخۆینه‌وه، دوایه بوو به نسیبی که‌سێکی دیکه، که‌سێک که له نێو ئه‌م هه‌موو مرۆڤه‌ی جیهان‌دا ئه‌زانێ تۆ له هه‌موو ژنه‌کانی ئه‌م گۆی زه‌وییه جیاوازی، تۆ به کێڵگه‌کانی "مین"دا تێپه‌ر بوویت، مه‌ترسییه‌کانت نایه پشت سه‌ر، بووی به ئازاترین ژنی دونیا، به‌راستی بۆ من بووی به مونالیزا...
که گه‌ڕایته‌وه، چاوه‌کانت پڕ بوون له ئاو، شانه‌کانم ڕاته‌کاندیت وتم نابێ بگریت، ئه‌گه‌ر بگریت نامبینیته‌وه، تکایه شاد به، ئێمه یه‌کتر ده‌دۆزینه‌وه...
به‌و به‌یانییه زووه، هه‌ڵته‌ک هه‌ڵته‌ک جانتاکانمان به‌دوای خۆمان‌دا ڕاده‌کێشا، تاکوو به‌تاکسی چووینه لای به‌نزینخانه‌ی ژنان، له نانه‌وایه‌که کولێره‌یه‌کی تازه‌مان کڕی، دڵم زۆر گیرابوو، زۆر، وه‌کوو ئێستا که بۆت ده‌نووسم، وه‌کوو ئێستا که زۆر ده‌مێکه‌یه ئاگامان لێک نییه.
به تاکسی چووم بۆ گاراج، له نێو تاکسیه‌که‌دا به‌کوڵ گریام‌و شۆفیره‌که پیاوێکی به‌ساڵدا چووی ره‌زا سووک بوو، ده‌یوت: "باوکه‌که‌م، کاکه گیان، براکه‌م، بۆ وا دڵته‌نگی، چی بووه...". گه‌یشتمه شوێنی مه‌به‌ست‌و چنگێک پاره‌م پێدا، نه‌مهێشت پاره‌که ببژێرێت، به‌ڵام چه‌ند به‌رانبه‌ری ئه‌وه بوو که ده‌با پێم دابا.
گه‌رامه‌وه کۆیه، له‌وێوه چوومه جێژنیکان، من حه‌په‌ساو، وڕوکاس، ئه‌و هه‌موو لاوه‌ش ده‌وریان لێدا بووم‌و وێڕای وێنه گرتن له‌گه‌ڵم، پێده‌که‌نیین، به‌ڵام هه‌موو وجودم له‌گه‌ڵ تۆدا سه‌فه‌ری کردبوو، تۆ هه‌موو شتێکت بردبوو، هه‌مووشتێک.
ئه‌زانی ویستت بوتڵی شه‌رابه‌که به‌ریته‌وه بۆ ئه‌وێ من نه‌مهێشت، وتت لای لێوانی مه‌شروبه‌که‌ی مامه‌ت دایده‌نێیت، به‌ڵام له‌به‌ر مه‌ترسی رێگا نه‌مهێشت، ئه‌و بوتڵه‌م له هه‌ولێر فرێدا.
کاتێ زه‌نگتداو وتت:"ئه‌وه له سه‌قز تێپه‌ڕ بووم..."، من بوومه‌وه به‌خۆم، زیندوو بوومه‌وه، هه‌موو ئه‌م شتانه خۆبه‌خۆ هاتنه ئاراوه.
ده‌فته‌ری شێعره‌که‌ی داتمێ، وتت بۆ منت هۆنیوه‌ته‌وه، شیرینی‌و پسته‌‌و دیارییه‌کانی دیکه‌ش هه‌موویم له‌بیر ماوه، ئودکلۆنه بۆن خۆشه‌که، کراسه قۆڵ کورته‌که، ماچه‌کان‌و...
من به یادی ئه‌و خه‌ونه که سه‌رتاپای ژیانمی بۆ هه‌میشه داگیر کردوه، سێ شه‌وه شه‌راب ده‌نۆشم‌و نانووم.
ئاره‌زوو ده‌که‌م ئه‌م خه‌ونه ببێته‌وه به حه‌قیقه‌ت!
ئه‌مه‌وێ به قسه‌ی شاعیرێکی عه‌ره‌ب کۆتایی به‌م نامه‌یه بێنم،
"سێ خۆشه‌ویستم هه‌بوو، هه‌ر سێکیانم له قیس چوو، یه‌که‌میان مرد، دووهه‌میان شووی کرد، سێهه‌میان بوو به ژنم".!
ئاگات له چاوه‌کانت بێت، هه‌میشه باوه‌ڕم به ده‌سته به‌هێزه‌کانت هه‌یه.
Saturday, August 2, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment