ژوماره‌کان گرینگن!
کات باش دووره وڵات
لێره‌وه، له ئیواره‌یه‌کی ساردوچیایی شاری دڵڕفێنی پاریسه‌وه که دڵه بێ داده‌که‌ی من ئۆقره‌ی تێدا نه‌گرتوه، سڵاو له هه‌موو چرکه ساته‌کانت، نازانم سڵاو ئه‌توانێ برینی به‌ژان‌و سوێی نه‌دیتن‌و دووریت سارێژ بکاته‌وه یان نا، هه‌ر نه‌بێ مه‌رهه‌مێکی ده‌م‌وده‌سته ئه‌توانێ نه‌ختاڵێک سووکنایی به مرۆڤ ببه‌خشێ...
هه‌رچی بێ، کاتێ بۆت ده‌نووسم، وه‌ختێ په‌نجه ساردو باریکه‌کانم له‌سه‌ر ئه‌م کیبۆرده داده‌گرم پتر هه‌ست به نزیکیت ده‌که‌م، کۆڵێک هیوام تێدا ده‌ڕوێت، به خۆم ده‌ڵێم لانی که‌م جارێکی دیکه ده‌یبینمه‌وه، پێکه‌وه له یه‌که‌مین ئامێز گرتن‌دا هه‌موو شه‌خته‌‌و سه‌هۆڵبه‌ندانی ناخمان ده‌توێنینه‌وه، ده‌یبینمه‌وه ئه‌و کچه ڕه‌زا سووکه‌ی نیوه شهوێک هه‌موو دیواره‌کانی ترس‌و له‌رزم ڕووخاندوو درگای ژووره‌که‌یم له‌سه‌رخۆ خسته سه‌ر پست، به ئه‌سپایی هه‌نگاوم نا، گه‌یشتمه لای، له ته‌نیشتی راکشام، ده‌ستم هێنا به پشتی‌دا، بۆنم کرد به پڕجه خه‌واڵوه‌کانییه‌وه که بۆنی خاکی پاش بارانی پاییزی ده‌دا، ویستم ماچی بکه‌م، ئیزنی نه‌دا، ئیدی وه قسه هاتم‌و نه‌خاڵێک سفره‌ی دڵم کرده‌وه... حه‌ز ده‌که‌م جارێکی دیکه بچمه‌وه ژووره‌که‌ی، به‌خه‌یاڵ، به‌ڕاست، له ماڵی خۆی یان له میوانی قه‌ی ناکا، ته‌نیا جارێکی دیکه‌و هیچ، له‌وانه‌یه ببینه زێڕ، له‌وانه‌یه دونیامان برده‌وه؟!
هه‌ست ده‌که‌م ئه‌و شه‌وه قسه‌م بۆ کردوه‌و که‌مێک زووخاوم هه‌لڕشتوه، ئاخر پێم وایه، جارێکیان به ئازیزێکم وتبوو ئه‌مه‌وێ لێی نزیک ببمه‌وه، له بیرمه ئه‌ویش زۆر به‌بڕشته‌وه وتی: " وازی لێ بێنه، بۆ تۆ نابێ".
ته‌زیم، زانیم دڵی داوه به‌وی، هیچم نه‌وت، به‌ڵام له خۆمدا وێران بووم، ڕووخام‌و گه‌لێک بێ باوه‌ڕیم تێدا ساز بوو نه‌مزانی خه‌تای چییه، سووچی کێییه، زه‌مان، ده‌وران، یان...؟!.دوایه زوو به خۆمدا هاتمه‌وه، خۆم ڕازی کرد به‌وه‌ی مرۆڤه‌کان هه‌میشه مافی هه‌ڵبژاردنیان هه‌یه، هه‌میشه ده‌توانن بیروڕایان ده‌رببڕن‌و بیگۆڕن، ته‌نانه‌ت ئه‌توانن وه‌کوو هه‌نگ له گوڵێکه‌وه بۆ گوڵێکی دیکه بفڕن، به‌ڵام ئه‌مه نابێ به هیچ شێوه‌یه‌ک له‌سه‌ر حیسابی ئه‌وانی دیکه بێ، ئازادی له قوڵایی خۆێیدا یانی ئه‌وه‌ی که قه‌ت سنووری ئازادی ئه‌وه‌ی دیکه پێشێل نه‌کرێ!
یه‌که‌م جار هاوینێکی نه زۆر دوور به ئاسمانه‌وه ماچم کرد، جارێکیان له نێو پاپۆڕێکی مه‌زن‌دا به جووته سه‌یری ئه‌ستێره‌کانمان ده‌کرد، ڕاکشاین‌‌و گوێمان به سه‌رما نه‌دا که بێ ڕه‌حمانه چزووی له له‌شمان ده‌دا.
یادی ئه‌و ڕۆژانه به‌خێر که هه‌زاران ئاواتی دوورو نزیکم پێکه‌وه نابوو.
ئه‌زانم جارێکیان چووینه نێو دارستانێکی چڕه‌وه‌و ئه‌و بوو به ئاسک، من بوومه ڕاوچی‌و ڕاوم کرد، یان به پێچه‌وانه‌وه، ئه‌و شه‌وه هاورێیه‌کی من که‌مێک دوورتر چاوه‌ڕێمان بوو، دوایه له جێگایه‌ک شه‌رابی بۆ رشتینه لێوانێکه‌وه‌و پاشان له ژووره‌که‌ی من ئاوێته بووین، سه‌رخۆشی سه‌رخۆش بووم، ئه‌و کات کوڕێکی دیکه به‌ته‌مای بوو، من له دڵی خۆمدا هه‌تا بڵێت خۆشم ده‌ویست‌و قه‌ت ئه‌مه‌م نه‌درکاند، ئاخر قه‌ت نامهه‌وێ که‌سێک له‌به‌ر من ده‌ستی که‌سێکی دیکه به‌ردات، ئه‌مه‌وێ که‌سێک له‌به‌ر خۆی‌و بۆ خۆی ده‌ستی من بگرێت، ئاوا هه‌ست ده‌که‌م هه‌نگاوه‌کان باشتر ده‌توانن له رێگا دژوارو ئاسته‌مه‌کان‌دا ده‌وام بێنن‌و به‌رگه‌ی نه‌هامه‌تیه‌کانیش بگرن. دوایه که خه‌به‌رم بویه‌وه هه‌موو گیانم که‌وتبوه سه‌ر ئاو، ماوه‌یه‌کی زۆر خه‌مۆک بووم، نه‌مده‌زانی خه‌ون بوه یان ڕاستی؟
ئه‌زانم، جارێکیان له ژووری هوتێلێک‌دا، شتێکی تایبه‌تیم له ئازیزێک دڕاند، یان ویستم بیدڕێنم، ئه‌زانم ئه‌و جاره بڕیار بوو پێکه‌وه باسی شتێک بکه‌ین، مخابن کات نه‌ما، بڕیار بوو من پێی بێژم دره‌نگ یان زوو کچێکمان ئه‌بێ له ڕه‌نگی هه‌تاوو بۆنی باران!
ئیستا، لێره هه‌تا دڵ بخوازێ هه‌وا سارده، تف هه‌ڵخه‌یت به ئاسمانه‌وه ده‌یبه‌ستێ، هه‌تاکوو ئه‌و جێگای که ئێستا نازانم کوێیه‌و له کام که‌له‌به‌ردا گیرساوییه‌وه، بیرت ده‌که‌م‌و ئه‌زانم ئیدی دره‌نگه بۆ ئه‌وه‌ی ئێمه کچێکمان ببێ له ڕه‌نگی هه‌تاوو بۆنی باران!
ئه‌مجاره که تۆم بینی، وه‌ها حه‌زی ماچی لێوه‌کانت ڕژابوه وجودمه‌وه ناچار بووم ساردوسڕ به ته‌نیشتت‌دا تێپه‌ڕ بم، خۆم ناچار کرد له‌گه‌ڵت سارد بم، ئه‌زانم تۆ شهوێک هه‌موو هیواکانی منت دا به ئاودا ئه‌ی ئه‌و که‌سه‌ی به قسه‌ی خۆت ئه‌نفالیان کردیت‌و نه‌مردیت، ئه‌ی ئه‌و که‌سه‌ی پێم وایه قه‌ت ڕۆحی بریندارت له باوشی هیچ پیاوێکی دونیادا ئارام ناگرێ.
بیر کردنه‌وه‌ی مرۆڤه‌کان، تێڕوانیین‌و چۆنیه‌تیی ئاخافتنیان، سیمای ئه‌وان نیگار ده‌کات، جوانترینه‌کان ئه‌کرێ بێ روحمترین که‌سه‌کان بن، ده‌کرێ بێ وه‌فا بن، جوانی مرۆڤه‌کان ده‌ورێکی ئه‌وتۆ نابینێ له‌وه‌ی مرۆڤ دڵی وه‌کوو کانی بۆ که‌سێکی دیکه قوڵت بدات.
ئه‌رێ کات ماوه شهوێک پێکه‌وه شه‌راب بنۆشین؟
تێپه‌ڕ بوونی چرکه‌کان، خوله‌ک، کاتژمێر، رۆژ، حه‌وتوو، مانگ، وه‌رزو ساڵه‌کان ژانی ئه‌م دابڕانه سارێژ ناکه‌نه‌وه. ئێستا ده‌زانم تاکوو کات تێپه‌ڕ ده‌بێ زۆرتر له هه‌میشه بیرت ده‌که‌م، بیری دیتنی چاوه ڕه‌شه‌کانت له هه‌موو شتێک پتر.به‌ڵام ته‌نیا ئه‌و به‌ڵێنه‌م پێ بده، کچه‌که‌ت فێر که له‌به‌ر که‌س ڕوو له که‌س وه‌رنه‌گێڕێ، فێری که بۆت باس بکات چه‌نده حه‌زی له ژوانی دڵداره‌که‌یه‌تیی، ڕێنوێنی بکه، به‌ڵام هه‌رگیز خواسته‌کانی خۆتی به‌سه‌ردا مه‌سه‌پێنه، رێز له بیرو بۆچوونی بگره، هاوڕێ‌و هاوده‌می به، باوه‌ڕ به گه‌وره‌یی‌و توانای بێنه، ترس له ناخێدا بکوژه، لێگه‌ڕێ ژیان ئه‌زموون بکات، با هه‌میشه هه‌ست بکات ئه‌گه‌ر هه‌ڵه‌شی کرد، ئه‌گه‌ر لاڕێ ڕۆیشت، ده‌توانێ بگه‌ڕێته‌وه‌و که‌سێک هه‌یه هه‌میشه پشتیوانیه‌تی‌و له پشتی ڕاده‌وستێ.
باوه‌ڕ بکه ئاوا هه‌میشه هه‌ست ده‌که‌م لێت نزیکترم. باشه گیان؟
وه‌کوو دڵنیا بۆی نووسی بووم، دووری ئه‌وینه بچووکه‌کان له بیر ده‌باته‌وه، به‌ڵام هه‌ر دووری عه‌زه‌مه‌ت‌و مه‌زنایه‌تی به ئه‌وینه گه‌وره‌و به‌هێزه‌کان ده‌به‌خشێ، وه‌کوو بایه‌کی به‌هێز که گڕێکی بچووک ده‌کوژێنێته‌وه، به‌ڵام هه‌مان با ئاگرێکی مه‌زن بڵێسه‌دارتر‌و به‌گڕتر ده‌کات...
ژوماره‌کان گرینگن، ساته‌کان ده‌ڕۆن، داری ته‌مه‌ن باڵا ده‌کات، بیر له دیتنه‌وه‌ت ده‌که‌مه‌وه.هێشتا هیچ زریان‌و ڕه‌شه‌بایه‌ک ئاگری ئه‌وینتی پێ نه‌کوژاوه‌ته‌وه، دژوارییه‌کان، هه‌ڵچوون‌و سوورهه‌ڵگه‌ڕانه‌کان ئاگری عه‌شقم بڵێسه‌دارتر ده‌که‌ن. ده‌سته‌کانم ساڕێژن له مێهره‌بانی، به ته‌نیات ناهێڵمه‌وه.
یادت بۆ هه‌میشه له ناخمدا ریشه‌ی داکوتاوه، ده‌ستت بێنه، ده‌ستم بگره، پێکه‌وه ئاواز ده‌خوێنیین‌و گوێ ناده‌ینه تێپه‌ڕ بوونی زه‌مان...
Tuesday, December 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment