ئه‌و ئه‌ونده به په‌له بوو بۆ ئه‌وه‌ی جێم بێڵێت‌و هه‌موو شتێک کۆتایی بێت، ته‌نانه‌ت له ماشێنه‌که نه‌هاته ده‌ره‌وه بۆ ئه‌وه‌ی له ژێر سێبه‌ری ئه‌و دارانه‌ی زۆر جاران ئێمه‌یان حه‌شار دابوو دوو قسه بکه‌ین.
ئه‌و ماوه که پێکه‌وه بووین، هه‌موو ژیانمان له سێبه‌ردا تێپه‌ڕاند، ته‌نانه‌ت له هه‌ناسه‌ی خۆشمان ده‌ترساین، له ئاشکرا بوونی ئه‌وه‌ی که پێکه‌وه قاوه‌یه‌کمان خواربێته‌وه، یان که‌سێک دیتبینی پیاسه ده‌که‌ین. که‌چی هه‌موو شتیک ڕازاوه‌وو جوان بو، بۆنی ژیان به‌رده‌وام تێمان ئاڵابوو...
ئه‌زانم، 17ی ئه‌و مانگه بۆ ئه‌و له گۆڕنانی هه‌موو ئه‌و سێبه‌رانه‌ی ژیانی بوو که ئازادی‌‌و سه‌ربه‌خۆیی ده‌روونی ئه‌ویان ده‌سته‌به‌ر کردبو. گه‌ڕانه‌وه بوو بۆ نێو ڕاستیه‌کانی ژیانه ته‌نگه‌به‌ره‌که‌ی، چوونه‌وه نێو بازنه‌ی حه‌یاو نه‌جابه‌ت‌و ڕازی کردنی دایکی بو. له ڕاستی‌دا ئه‌و به‌ڵگه‌ی دیلیه‌تی خۆی به ده‌ستی خۆی مۆر ده‌کرد، بێ ئه‌وه‌ی تاوانێکی هه‌بێ درگای به‌ندیخانه‌یه‌کی هه‌تاهه‌تایی له‌سه‌ر خۆی ده‌خسته سه‌رپشت، کۆشێک غه‌می‌و ژانی له هه‌ناوی من ڕۆ ده‌کرد...
به پێچه‌وانه‌ی هه‌موو جاره‌کانی دیکه له‌وه که چاوه‌کانی نه‌ده‌بریسکاوه‌و لێمی نه‌ده‌ڕوانی، ده‌گریاو خێرا خێرا فرمێسکه‌کانی به پشت ده‌سته سپیه نه‌رمو‌نیانه‌کانی ده‌سڕیه‌وه‌و ده‌یوت: " ببوو‌ره بۆ هه‌موو شتێک"، تاسابووم.
ئه‌و ڕۆژه بۆ من مه‌رگی حه‌قیقه‌تێکی مه‌زن بوو، ساز بوونی بۆشایه‌کی گه‌وره له ژیانم‌دا. ڕووداوی ئه‌و رۆژه گرێ پووچکەی پرسیارێکه منی به‌خۆیه‌وه سەرقاڵ کردوه‌و عه‌وداڵی دیتنه‌وه‌ی وڵامه‌که‌یم.
به‌رده‌وام له خۆم ده‌پرسم، هێشتا ڕابردوویه‌کمان نه‌بو، ئه‌دی بۆ ئاوا درگای له‌سه‌ر پێوه دراو بو به هیچ!
ئه‌و رۆژه هه‌ڵپاچوداپاچی باغچه‌ی خه‌ونه‌کان بو، ڕۆژی خواردنه‌وه‌ی تاڵاوی ژیان، ڕووخانی کۆشکی هیواکان، له‌و رۆژه‌دا ده‌ماری ترسێک له ناخم‌دا ریشه‌ی داکوتاو تاکوو دێت مه‌زنتر ده‌بێ، ترس له‌وه‌ی دڵ به که‌س بده‌م، ترس له‌وه‌ی که‌س به هیواکه‌م، ترس له‌وه‌ی رۆژێک بڵێم هه‌موو شتێک ته‌واوو ته‌نانه‌ت خۆشم غه‌مداگرتوو ده‌سته‌وه‌ستان نیشان بده‌م؟.
په‌له‌کوتێ ده‌که‌م بۆ ئه‌وه‌ی له‌م زلکاوه‌دا نوقم نه‌بم، بۆ ئه‌وه‌ی باوه‌ڕ بێنم پاش هه‌ر تاریکایه‌ک، ئه‌گه‌ر نه‌ختاڵێک بجوڵێیت ده‌روویه‌ک ده‌بینیه‌وه که ڕووناکایی تێدا شک به‌ریت.
نابێ بێڵم، "موژده"ی بارانێک بۆ سڕینه‌وه‌ی ته‌پوتۆزی ئه‌م دابڕانه له هه‌ناوم‌دا که هه‌نووکه‌ش تژییه له ئێش‌و ژان، له گۆڕ بنرێ!
هه‌موو کات ڕووناکایی له ئارادیه، گرینگ ئه‌وه‌یه چاوه‌کانم هه‌ڵگڵۆفم‌و نه‌ختالێک ئه‌ولاتر بڕوانم، خۆزگه‌یه‌ک مرد، به‌سه‌ر بۆشایه‌ک‌دا بازده‌ده‌م‌و بیر له خۆزگه‌یه‌کی دیکه ده‌که‌مه‌وه. به بێ ئه‌وه‌ی موژده‌کان بمرن.
ژیان له‌گه‌ڵ هه‌موو دژوارییه‌کان، له‌گه‌ڵ هه‌موو نه‌هامه‌تییه‌کان به‌رده‌وامه.
1 comment:
سلاو کاک ره حیم له جوانرو
Post a Comment