ڕوونکردنه‌وه‌!

ئه‌مڕۆ، دۆستێکی به‌رێز ئاگاداری کردم، بانگه‌وازێک له‌ ژێر ناوی "لە ٢٨ی گەلاوێژدا دوو دەقیقە بە بێدەنگی رابوەستن‌و دوو دەقیقەش چرای ماڵەکانتان بکوژێننەوە" بڵاوکراوه‌ته‌وه‌، که‌ کۆمه‌ڵێک خه‌ڵک ئه‌و بانگه‌وازه‌یان واژۆ کردوه‌؛ داواشیان کردوه‌ بۆ ئه‌وه‌ی کاره‌که‌یان سه‌ر بگرێ، خه‌ڵکی دیکه‌ش ئیمزای بکه‌ن.
ناوی من، له‌و بانگه‌وازه‌‌دا هاتوه‌، به‌ بێ ئه‌وه‌ی ئاگام له‌ بابه‌تێکی وه‌ها بێت، یان که‌سێک له‌و باره‌وه‌ قسه‌ی له‌گه‌ڵ کردبێتم. بۆیه‌ به‌ پێویستم زانی که‌ له‌ رێگای ئه‌م ڕوونکردنه‌وه‌ هه‌موو لایه‌ک له‌وه‌ ئاگادار بکه‌مه‌وه‌ که‌ ئه‌و بانگه‌وازه‌م واژۆ نه‌کردوه‌.
هیوام وایه‌، ئه‌مه‌ ته‌نیا هاوناوی له‌گه‌ڵ که‌سێکی دیکه بێ، نه‌ک پتر...
له‌گه‌ڵ رێزدا
ڕه‌حیم ڕه‌شیدی
پاریس
08 08 2010

گفتگو با بی‌بی‌سی در مورد افشای اسناد ارتش امریکا در افغانستان

گفتگو با بی‌بی‌سی در مورد افشای اسناد ارتش امریکا در افغانستان

ژیانێک تژی له‌ سه‌ربه‌رزی!

• 
  
  له‌ رێکه‌وتی 24ی پووشپه‌ڕی ساڵی 1378ی هه‌تاوی به‌م لاوه‌، ڕۆڵه‌ ئازادیخوازو نیشتمانپه‌روه‌ره‌کانی وڵات به‌ گشتیی‌، تێکۆشه‌رانی نه‌سره‌وتووی دێموکڕات به‌ تایبه‌تی، یادی سوارچاکێکی تاسه‌ر وه‌فادار به‌ رێبازی خه‌باتی سه‌ربه‌رزانه‌ی نه‌ته‌وه‌که‌مان به‌رێزه‌وه‌ ده‌که‌نه‌وه‌.‌
  كاك سه‌ید سه‌لام عه‌زیزی خه‌باتگێڕی رێگای کوردایه‌تی، ساڵی 1325ی هه‌تاوی، له‌ گوندی عه‌زیزکه‌ند سه‌ر به‌ شاری بۆکان له ‌دایك بو. ناوبراو خوێندنی‌ ئایینی‌ تا قۆناغی دیپلۆم له‌ شاره‌کانی بۆکان‌و مه‌هاباد درێژه‌دا‌.
  پاشان ساڵی 1350ی هه‌تاوی، به‌شداری‌ له‌ كۆنكووری‌ سه‌رانسه‌ری‌ زانستگاکانی وڵات‌‌دا ده‌کات‌و له‌ به‌شی یاسادا وه‌رده‌گیرێت.
  کاک سه‌لام له‌ ڕه‌وتی خوێندن‌دا له‌ به‌شی‌ یاسای‌ زانستگای تاران لیسانسی‌ وه‌رگرتوه‌، ئه‌وجار خوێندنی به‌سه‌رکه‌وتوویی ته‌واو کردوه‌، ئینجا له‌ پله‌ی قازی‌دا له‌ دادگای شاره‌کانی‌ ورمێ‌‌و بۆكان ده‌ست به‌ کار بوه‌، دڵسۆزی، غه‌مخۆری‌و دادپه‌روه‌ری، راستی وێژی‌، داوێن پاکی‌،خاکی‌و خه‌ڵکی بوون، له‌ کاره‌که‌ی‌دا وا ده‌کات که‌ وه‌کوو قازیه‌کی جێ متمانه‌ی خه‌ڵک بناسرێت‌و رۆژ به‌ ڕۆژ ڕاده‌ی خۆشه‌ویستی‌و نفوزی له‌ ده‌ڤه‌ره‌که‌دا به‌ره‌وژوور هه‌ڵکشێت‌و په‌ره‌ بگرێت.
  ناوبراو له‌و سه‌رده‌مه‌دا، له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ی پله‌و پایه‌یه‌کی دیارو به‌رچاوی کۆمه‌لایه‌تی هه‌یه‌، به‌ڵام هیچ کات له‌ ئێش‌و ئازاری کۆمه‌ڵانی خه‌ڵک دانابڕێ، هه‌ر ئه‌م تێکه‌ڵی‌و هه‌ستی نیشتمانپه‌روه‌رییه‌ وا ده‌کات که‌ کاک سه‌لامی هێژا پاش تێکپێچانه‌وه‌ی تۆماری ته‌مه‌نی رێژیمی‌ پاشایه‌تی‌‌و هاتنه‌ سه‌ركاری‌ ده‌سه‌ڵاتی دۆزه‌خ ئاسای كۆماری‌ ئیسلامی‌، که‌ به‌ چاوی خۆی دیتبووی زێد‌و خه‌ڵکه‌ی واته‌ كوردستان‌و كورد كه‌وتونه‌ به‌ر په‌لاماری‌ به‌ربڵاوی رێژیمی‌ تازه‌ به‌ ده‌سه‌ڵات گه‌یشتوو که‌ له‌ راستی‌دا به‌ پێچه‌وانه‌ی خواست‌و ویستی خه‌ڵک عه‌مامه‌ جێگای تاجی گرتۆته‌وه‌، ئازایانه‌ وازی له‌ هه‌موو پله‌و پایه‌یه‌کی ئیداری‌و حکومه‌تی هێناو بۆ داکۆکی کردن له‌ ویست‌و داوا ڕه‌واکانی کۆمه‌ڵانی به‌رینی خه‌ڵکی کوردستان، ریزه‌کانی حیزبی‌ دێموكراتی‌ كوردستانی بۆ تێکۆشان‌و کوردایه‌تی‌ هه‌ڵبژارد.
  شه‌هید سه‌ید سه‌لام عه‌زیزی که‌ هه‌ر له‌ سه‌ره‌تاوه‌ هه‌موو زانست‌و تێگه‌یشتن‌و شاره‌زایی خۆی له‌ خزمه‌ت حیزب‌و جوڵانه‌وه‌دا دانا، ئازایانه‌و ئاشکرا ڕا‌و بۆچوون‌و روانگه‌كانی‌ خۆی‌ ده‌رده‌بڕٍی‌، ڕه‌خنه‌ی ده‌گرت‌و باوه‌ری به‌ ڕه‌خنه‌ له‌ خۆگرتن‌و ره‌خنه‌ لێگرتن هه‌بو. به‌ڵام هیچکات له‌ به‌رێوه‌بردنی خێراو رێک‌وپێکی کاره‌کانی حیزبی غافڵ نه‌ده‌بو. واته‌ شێلگربوونی کاک سه‌لام له‌ ده‌ربرینی ڕاشکاوانه‌ی‌ ڕوانگه‌کانی‌و ڕه‌خنه‌ گرتنی، بۆ باشتر به‌رێوه‌چوونی کاره‌کان‌و په‌ره‌دان به‌ تێکۆشانی دلسۆزانه‌ بو.
  شاره‌زایی‌و دڵسۆزی له‌ کارو کرده‌وه‌دا وای کرد که‌ شه‌هید سه‌لام عه‌زیزی سه‌ره‌تای تێکۆشانی خۆی به‌ ئه‌ندامه‌تی له‌ کۆمیته‌ شارستانی بۆکان‌و هه‌روه‌ها‌ هه‌یئه‌تی‌ ئیجرایی‌‌ كۆمیته‌ شارستان‌دا ده‌ست پێ بکات.
  باوه‌ڕمه‌ندی، شێلگیری، مودیریه‌ت‌، گرینگیدان‌و ڕه‌چاو کردنی نه‌زم‌و دیسیپلنی ریکخراوه‌یی‌، پێداگری له‌ سه‌ر پاراستنی‌ ئوسوول‌و پرنسیپه دیمۆکراتیکه‌کانی حیزبی، وای کرد که‌ ناوبراو له‌ كۆنگری حه‌وته‌وه‌،تاکوو کۆنگره‌ی 11، به‌ ئه‌ندامی‌ كومیته‌ی‌ ناوه‌ندی‌ حیزب هه‌ڵبژێردرێ.
  پاشان له‌ ساڵی 68ی هه‌تاوی، تاکوو ئه‌و کاته‌ی چاوه‌کانی بۆ هه‌میشه‌ لێکنا، به‌ ئه‌ندامی ده‌فته‌ری سیاسیی هه‌ڵده‌بژێردراو له‌‌ كۆمیسیونه‌كانی‌ كۆمه‌ڵایه‌تی‌، سیاسیی‌ ـ نیزامی‌‌، ماڵی‌، هه‌روه‌ها به‌رپرسایه‌تی نوێنه‌رایه‌تی‌ حیزبی دێموکرات له‌ به‌غدای که‌وته‌ سه‌رشان‌و له‌ سه‌رجه‌م ئه‌و کارو ئه‌رکانه‌دا، به‌بڕشت‌و سه‌رکه‌وتوو بو.
  به‌ داخێکی گه‌وره‌و گرانه‌وه‌، کاک سه‌لامی خۆش قسه‌و ده‌م به‌ بزه‌، کاک سه‌لامی دڵسۆزو ماندوویی نه‌ناس، رێکه‌وتی 24ی پووشپه‌ڕی سالی 78ی هه‌تاوی، به‌ هۆی نه‌خۆشیه‌کی کوت‌وپڕ، له‌ یه‌کێک له‌ نه‌خۆشخانه‌کانی شاری‌ به‌غدا، ماڵئاوایی‌ یه‌كجاریی‌ له‌ نیشتمان‌و خه‌ڵكی‌ كوردستان‌و هاوسه‌نگه‌رانی‌ كرد‌و چووه‌ ریزی‌ كاروانی‌ هه‌رگیز نه‌مران‌و شه‌هیدانی‌ سه‌ربه‌رزی‌ نه‌ته‌وه‌ی کورده‌وه‌و درێژه‌دان به‌ رێگا پڕ له‌ شانازیه‌که‌ی به‌ هاوسه‌نگه‌رانی له‌ حیزبی دێموکراتی کوردستانی ئێران ئه‌سپارد.
  بێ گومان نیشتمانپه‌روه‌رانی وڵاته‌که‌مان هیچکات ڕه‌نج‌و ماندووبوونی خه‌باتگێرانی وه‌کوو کاک سه‌لام‌و کاک سه‌لامه‌کان له‌ بیر ناکه‌ن‌، وێرای ئه‌وه‌ی ژیان‌و به‌سه‌رهاتی تژی له‌ سه‌ربه‌رزیان ده‌که‌نه‌ تێشووی رێگای خه‌باتی ماف ویستانه‌ی دابین بوونی ئازادی‌‌و دێموکراسی‌، ناوو یادیان به‌رزو به‌رێز ڕاده‌گرن‌و به‌ تێکۆشانی به‌رده‌وام‌و دڵسۆزی له‌ کارو خه‌بات‌دا بۆ به‌هێز کردنی حیزبه‌که‌یان تێده‌کۆشن‌و جێگای به‌تاڵی وان پڕ ده‌که‌نه‌وه‌.
  ناوو یادی کاک سه‌ید سه‌لام عه‌زیزی به‌رزو به‌رێز بێت.
  سه‌رچاوه‌: رۆژنامه‌ی‌ كوردستان ـ ژماره‌ 537‌

گفتگو در مورد اهمیت نصب لوح یاد بود دکتر قاسملو

گفتگو در مورد اهمیت نصب لوح یاد بود دکتر قاسملو

قژ کاڵی لێو ئاڵی

بمباران شیمیای شهر سردشت

گفتگوی صدای آمریکا با رحیم رشیدی در مورد سالگرد بمباران شیمیای شهر سردشت

کاره‌ساتی7ی پووشپه‌ڕی 66ی شاری سه‌رده‌شت، هه‌وڵێکی دیکه‌ بۆ کوردقران

کاره‌ساتی7ی پووشپه‌ڕی 66ی شاری سه‌رده‌شت، هه‌وڵێکی دیکه‌ بۆ کوردقران

نامه‌ شیوا نظرآهاری به‌ پدرش: تو یادم دادی که نشکنم پدر

روز مادر که نبودم تا دستان مادرم را بوسه زنم و اینک در روز تو هم نیستم پدر.

یک روز در تمام طول سال برای تو پدر!. گریه کن! اشکهایت تمام غمهای این روزگار را با خود خواهد برد!
گریه کن بیقرارم باش... بگذار گریه هایت در حجم تنهایی های من فرو بریزد و غوطه ور کند در میان تمام جرم های ناکرده ام.

گریه کن پدر!
دردها را بیرون بریز حق داری. آخر چند ماه است که می دانی من نخوابیده ام در اتاق کناری.

چند ماه است که بی خبری از سرنوشت دردانه دخترت حالا نوبت توست و من نیستم دوباره... اما بگذار بگویم پدر در میان تمام این مقاومت ها هنوز دستهایم دستهای تو را کم دارد. هنوز شانه هایم شانه هایت را می خواهد پدر. هر چند که بزرگ شده باشم هرچند حالا در زندانی به نام اوین مشق مقاومت کنم. هر چند محکم شده باشم اما هنوز هم وقتی نیستی شانه هایم انگار چیزی کم دارد.

پدر هنوز وقتی از خیابان رد می شوم دستهایم دستهای تو را طلب می کند تا نکند که ناگهان ماشینی برزمینم زند.

تو نیستی پدر تا تکیه کنم بر تو! تو نیستی تا دستم را بگیری و من دستم را هر روز صبح به دیوار می گریم و به اراده ام تکیه می زنم .

تو یادم دادی که نشکنم، تو ایستادگی را در حرف ها و قصه هایت برایم معنا کردی. تو گفتی پدر که ظلم رفتنی است و آنچه می ماند حدیث آدم های خوب است.

من نخواستم که اینجا باشم ، تو یادم دادی پدر و حالا من هر روز کلامت را مرور می کنم تا نکند اینهمه تنهایی و سکوت از پا درم بیاورد.

گریه کن پدر نه برای من برای سرزمینی که بهترین فرزندانش را روانه زندان می کند اما استوار بمان پدر شانه های من ستبری شانه هایت را می خواهد مبادا کمرت خم شود که آنوقت چیزی ندارم تا بر آن تکیه کنم. استوار بمان پدر.

تو یادم دادی که نشکنم پدر

روز مادر که نبودم تا دستان مادرم را بوسه زنم و اینک در روز تو هم نیستم پدر.

یک روز در تمام طول سال برای تو پدر!.گریه کن! اشکهایت تمام غمهای این روزگار را با خود خواهد برد!
گریه کن بیقرارم باش....بگذار گریه هایت در حجم تنهایی های من فرو بریزد و غوطه ور کند در میان تمام جرم های ناکرده ام.

گریه کن پدر!
دردها را بیرون بریز حق داری.آخر چند ماه است که می دانی من نخوابیده ام در اتاق کناری.

چند ماه است که بی خبری از سرنوشت دردانه دخترت حالا نوبت توست و من نیستم دوباره...اما بگذار بگویم پدر در میان تمام این مقاومت ها هنوز دستهایم دستهای تو را کم دارد.هنوز شانه هایم شانه هایت را می خواهد پدر.هرچند که بزرگ شده باشم هرچند حالا در زندانی به نام اوین مشق مقاومت کنم.هرچند محکم شده باشم اما هنوز هم وقتی نیستی شانه هایم انگار چیزی کم دارد.

پدر هنوز وقتی از خیابان رد می شوم دستهایم دستهای تو را طلب می کند تا نکند که ناگهان ماشینی برزمینم زند.

تو نیستی پدر تا تکیه کنم برتو! تو نیستی تا دستم را بگیری و من دستم را هر روز صبح به دیوار می گریم و به اراده ام تکیه می زنم .

تو یادم دادی که نشکنم،تو ایستادگی را در حرف ها و قصه هایت برایم معنا کردی. تو گفتی پدر که ظلم رفتنی است و آنچه می ماند حدیث آدم های خوب است.

من نخواستم که اینجا باشم ، تو یادم دادی پدر و حالا من هر روز کلامت را مرور می کنم تا نکند اینهمه تنهایی و سکوت از پا درم بیاورد.

گریه کن پدر نه برای من برای سرزمینی که بهترین فرزندانش را روانه زندان می کند اما استوار بمان پدر شانه های من ستبری شانه هایت را می خواهد مبادا کمرت خم شود که آنوقت چیزی ندارم تا بر آن تکیه کنم.استوار بمان پدر.

قژ کاڵی لێو ئاڵی

قژ کاڵی لێو ئاڵی پڕشنگی نیگا کاڵ

تن فروشی امن در تهران با حمایت بسیج و نیروی انتظامی

گزارشی از تهران.

هر شب خیابان تخت طاووس بعد از ساعت ۸ شب چهره دیگری به خود می گیرد. پیاده باشی یا سواره، وقتی وارد این خیابان میشوی از همان ابتدای مسیر متوجه تراکم ماشینهای متنوعی میشوی که شتابزده برای کنار کشیدن از وسط خیابان در حال سبقت گرفتن از یکدیگر هستند.
اگر برای اولین بار با این منظره مواجه شوی و از ماهیت آن اطلاع نداشته باشی فکر می کنی به اصلاح “حلوا خیرات میکنند” . ولی اینجا از خیرات خبری نیست. این بازی پر پیچ و خم ماشینها تنها تلاشی است میان مردان سواره برای خرید تن یک زن. رقابتی پر هیاهو در بازار شبانه و تحت الحفظ تن فروشان زن و ترنس هایی که خیابان مطهری یکی از پایگاههای اصلی و شناخته شده آنهاست.
اگر از نزدیک شاهد صحنه باشی خواهی دید که در معامله غیر قانونی اما علنی این بازار، فروشنده و خریدار با رضایت خیابان را ترک میکنند.
تن فروشی در این خیابان در ازای رقمی بین ۲۰ تا ۵۰ هزار تومان صورت میگیرد. رانندگان ماشینهایی که به سرعت می خواهند خود را به کانون معامله نزدیک کنند عموما در مسیرهای میدان فاطمی، فتحی شقاقی، استاد مطهری(تخت طاووس)، سهروردی و برگشت از شهید بهشتی و مصلای بزرگ و نیمه تمام تهران و باز خیابان مطهری در ترددند. طی دو یا سه ساعتی که در هر کجای این مسیر ۱۰ کیلومتری ایستاده باشی و به دقت خیابان را در نظر بگیری تعداد زیادی خودرو را در حال چرخش به دور محیط این مسیر مستطیلی خواهی دید. این ماشین ها عموما تک سرنشین و یا با یک همراه هستند که با وجود روسپیان زیاد این مسیر شاید ساعتها به دنبال روسپی دلخواه خود میگردند. بنا بر آمار رسمی پلیس تهران هر روسپی حداکثر ۵ دقیقه از وقت خود را در خیابان منتظر مشتری می ماند، بنابراین سرگردانی این ماشین ها تنها به دلیل یافتن زن یا ترنسی ویژه است.
تمرکز و توجه این تعداد از مردان در این مسیر (که البته تنها محل بروز یا وجود چنین مراودات و معاملاتی در کلان شهر تهران نیست) قبل از هر چیز این سئوال را در ذهن شکل می دهد که این مردان به دنبال چه سطحی از ارضای نیازهای جنسی خود هستند که با چنین ولع و حساسیتی به این روشنی وارد این بازی به ظاهر خطرناک میشوند.
در این شرایط که همه نهادهای حکومتی مرتبط با امنیت اجتماعی و ضابطان حفظ اصول و ارزشهای اسلامی در صدد مقابله یا پیشگیری (ولو ظاهری) از بروز چنین انحرافاتی در خیابانها و اماکن عمومی هستند، این عریانی در خرید و فروش تن در خیابانهای پر تردد و اصلی بیش از هر چیز بر سازمان یافته بودن و تحت کنترل بودن فروش سکس در ایران صحه می گذارد.
حامد که خود یکی از مشتریان سکس خیابانی است معتقد است: ” این زنان از سوی تعدادی از بسیجی ها حمایت می شوند” او دلیل باور خود به این موضوع را شهادت بسیاری از زنان تن فروش خیابانهای اصلی و پر مشتری می داند. حامد که هفته ای دو شب را در خیابان های تخت طاووس و عباس آباد در آمد و شد می گذراند می گوید:” تقریبا همه این زنان را حداقل یک بار سوار ماشین خود کرده و با آنها درباره قیمت و کیفیت ارائه سرویس صحبت کرده ام و در نهایت با نیمی از آنها سکس داشته ام. در ارتباط زیادم با آنها بارها شنیده ام که نیمی از درآمد خود را به مردانی می دهند که تحت عنوان بسیج یا نیروی انتظامی و … در مسیر همان خیابانها در گردش هستند و بازار این زنان را کنترل می کنند”
مهدی که محل زندگی او در خیابان لارستان است و معمولا شبها در پیاده روهای خیابان تخت طاوس و ولیعصر قدم می زند در اظهار نظر مشابهی معتقد است: “گروهی از ماموران پلیس و عوامل بسیج گردانندگان اصلی روسپیگری در این مسیرها هستند”. وی که از مشاهدات خود در این ارتباط استفاده می کند می گوید: “این حمایت دولتی بسیار واضح است، چرا که زنانی که تجارت سکس می کنند با ظاهری مشخص تا نیمه های شب بدون اینکه کسی مزاحمشان شود در این مسیر پرسه می زنند. کافی است مثلا کسی آنها را به زور سوار ماشین خود کند بالافاصله سر و کله یک مامور پیدا می شود و کارشان به پایگاه بسیج یا ساختمان وزرا می کشد. هر چند همه راه فرار را هم بلدند و کافی است در طول مسیر از خیر وجه المعامله بگذری و این پول را به عنوان وجه المصالحه دو دستی تقدیم پاسداران حریم ارزشهای اخلاقی کنی تا آزاد شوی”
حمیدرضا دانشجو و یکی از مشتریان این زنان است. او سرکوب ۳۰ ساله روابط جنسی را عامل اصلی گرایش مردان به این نوع نازل و بی کیفیت سکس می داند و می گوید: “همه ما عادت کردیم بدون در نظر گرفتن زشتی و زیبایی به فرمان دورنی مان که می گوید فرصت را از دست نده گوش دهیم. شاید هیجان کاذب اینکه آدم کاری خلاف قانون انجام می دهد هم بی تاثیر نباشد. در ضمن این حس که با مقداری پول می توانی هر خدمتی دریافت کنی و صاحب تن زنی شوی که حق ندارد چیزی از تو بخواهد، به نوبه خود حس جالبی است که احتمالا همه مردان از تجربه آن لذت می برند.
سویه دیگر صحبتهای حمید را در گفت و گو با سامان می شنویم. او ساکن یوسف آباد است و حالا در خیابان فتحی شقاقی در جستجوی زن دلخواه خود می گردد.
سامان می گوید: “با شناسایی این زنان سعی در درجه بندی همکاری آنها برای ارضای خود کرده ام و به این ترتیب با داشتن شماره تلفن های آنها بسته به قیمت یا کیفیت خدماتشان با آنها تماس می گیرم. شب هایی که وقت و حوصله دارم چرخی می زنم تا به لیست خود اضافه کنم. با تمام این وسواس ها به نظر من سکس با روسپی ها مثل خوردن یک ساندویچ است. وقتی گرسنه ای به یک تکه نان هم قناعت می کنی اما مثلا همبرگر را ترجیح می دهم. حالا وقتی خیلی گرسنه نباشم و کمی حوصله به خرج دهم زنی را می خرم و این همان مقوله ساندویچ و یک تکه نان است برای من.”
سامان تجربه بازداشت در همین خیابان را نیز دارد. او تعریف می کند که چگونه پس از سوار کردن یکی از زنان تن فروش توسط گشت پلیس مجبور به توقف می شود. یکی از ماموران پس از اخذ مدارک او سوار ماشین اش می شود و دستور حرکت به سمت بازداشتگاه را می دهد. اما چند خیابان آنسوتر به دستور همان مامور زن تن فروش پیاده می شود و او می ماند با یک پلیس وظیفه شناس که با پنجاه هزار تومان قصه بازداشت را فراموش می کند.
دکتر پوریا که به تازگی مدرک دکتری جامعه شناسی خود را از دانشگاه تهران گرفته است پس از شنیدن بخش هایی از اظهارات مصاحبه شوندگان، مورد اخیر را به عنوان نمونه ای از سواستفاده از زنان تن فروش توسط پلیس یا نیروی های بسیج می داند و معتقد است: “دولت، پلیس و قوه قضائیه هرگز نه توان مقابله با روسپیگری را دارند و نه علاقه ای به این کار دارند. ضمن آنکه عده زیادی از به اصطلاح خودی ها در تجارت سکس مشارکت دارند. آنها وجود این تجارت را بر خلاف ادعاهای رسمی اجتناب ناپذیر می دانند و ترجیح می دهند سود آن را به دست دیگران نسپارند. عملا هیچگاه برخورد قاطعی با روسپیان نمی شود و بیشتر فشارها بر روی زنان عادی است که مثلا پوشش مورد پسند آقایان را ندارند. همین تاکید پرجنجال بر ازدواج موقت انعطاف مسئولان در مقابل سکس های خارج از خانواده و خیابانی را نشان می دهد. اینکه در ایران شبکه ای سامان یافته و منسجم قاچاق و فروش سکس وجود دارد قابل انکار نیست. اخباری که هر از چندی در رسانه ها منتشر می شود و حاکی از حراج دختران ایرانی در بازارهای عرب است دلیلی بر این مدعا است. همه ما هم می دانیم هر جا پول هنگفت باشد دست غیر خودی از آن کوتاه است. در این میان سپاه، بسیج و نیروهای امنیتی که مدعیان قدرت و مقابله با تعرض به کشور هستند، طبیعتا سهم خواهان جدی این تجارت پر سود هستند. شاید بعد از نفت و قبل از واردات و صادرات انحصاری و پولشویی، تجارت سکس پر سودترین عرصه اقتصادی است که جولانگاه خودی ها شده است.”
روسپیان زیر تابلو خیابان های اصلی می ایستند. آنها از تاریکی شب نمی ترسند، آنها به خشونت جاری تن داده اند، روسپیانی که زیر تابلوهای “مطهری”، “بهشتی”، “مصلا” و “فتحی شقاقی” ایستاده اند حتی اگر گرسنه باشند می دانند چشمانی، به بهای نیمی از درآمدشان، مراقب آنها هستند. زیر این تابلوها امنیت روسپیان تضمین می شود .

محسن نامجو: ای ساربان، ای کاروان، لیلای من کجا می بری

محسن نامجو: ای ساربان، ای کاروان، لیلای من کجا می بری