وای، وای

!وای له‌م رۆژگاره
پائیزه‌‌و من به‌ نێوگه‌ڵکان‌دا دێم‌و ده‌ڕۆم. شه‌وانه به ته‌نیایی ده‌ستی خۆم ده‌گرمـ‌م‌و له نێو سه‌مای گه‌ڵاکان‌دا دێم‌و ده‌چم.
ئه‌م رۆژانه هه‌واڵه‌کان هێنده خه‌فه‌ت هێنه‌رن که هیج شتێک شادم ناکات، هه‌موو دیارده‌کان بوونی گومان‌و دوو دڵیان گرتووه، ئی‌مه‌یله‌کانم که چاو لێده‌که‌م گه‌لێک جاران واقم وڕ ده‌مێنێت.
له خۆم پرسیار ده‌که‌م ئێمه چه‌ند ده‌توانیین بێ ره‌حم بین، چه‌نده ده‌توانین، گوێ به‌وانه‌ی دیکه نه‌ده‌ین، چه‌نده به پێچه‌وانه‌ی خۆمان رێگا برۆین.
چه‌نده...؟
من کاتی ئه‌وه‌م نیه وه‌کوو پێویست بێم‌و بتبینم، بێم‌و بۆنت پێوه‌که‌م، بێم‌و باسی ئه‌م دڵه زامداره‌ت بۆ بکه‌م.
ئای که بیرت ده‌که‌م، ئای که تینووم، چه‌نده حه‌ز ده‌که‌م هه‌ر ئێستا بکه‌ومه رێ‌و بێمه به‌ر په‌نجه‌ره‌ی ژووره‌که‌ت...

من ئاوا بۆنی پائیز ناگرم نا...