دیارت نیه ئازیز

که به دیار تۆوه داده‌نیشم، که چاو له چاوه ڕه‌شه‌کانت هه‌‌ڵده‌پێکم، به خۆم نیه ده‌رۆم، به‌ره‌و زه‌ریای بێ پایانی خه‌یال.

زۆر جاران زیز ئه‌بیت‌و به‌قه‌ڵسی لێم ده‌پرسی، ماوم؟ من بیر له نیگاکانی تۆ ئه‌که‌مه‌وه، بیر له سوبه‌ینه‌یه‌کی پڕ له مێهره‌بانی‌و ئاسووده‌یی، که‌واته ماوم، ماوم بۆ تۆ، به‌ڵام تۆش بێئاگا له خه‌یاڵی من...

بیر له‌وه‌ ده‌که‌مه‌وه ده‌سته‌ بچووکه‌کانت، به‌ڵام گه‌رم‌و گوڕ، له نێو ده‌سته ته‌زیوه‌کانم‌دا بشارمه‌وه‌و سه‌رمه‌ست‌و پڕ له هیوا شان به ‌شانی یه‌کتر بۆ پێشه‌وه بۆ مه‌کانێکی سارێژ له بێ ده‌نگی هه‌نگاو هه‌لگرین. چی ئه‌بێت ده‌نگی ماچی ئێمه بێده‌نگی مه‌کانێک بشکێنێت؟ چی ئه‌بێت که من له ئامێزت گرم‌و ئێمه گه‌رمی گه‌رم بین، هێنده گه‌رم که بتوێینه‌وه...

ته‌نها ئه‌ونده ده‌زانم، تۆ هه‌موو رۆژێک چاو له ڕووپه‌ڕی کتێبه‌کانت ده‌خشێنیت، په‌نجه شووشه‌یکانت له لێوارو سینگی تێنوس‌و په‌رتووکه‌کانت ده‌‌خزێنیت، هه‌موو هه‌وڵت، هه‌موو خه‌‌ون‌و خه‌مت ئه‌وه‌یه که له تاقیکاریه‌کانت‌ ده‌رچیت.

له‌ شارێکی قه‌ره‌بالغ، چاوه‌کانت وێلن، وێڵی دۆزینه‌وه‌ی ونبوویه‌ک. ونبوویه‌ک که له میژه خه‌ونه په‌مه‌یکانی له ئێواره‌یه‌کی سووتاودا له ژیر دیواره روخاوه‌کان‌دا لێ به‌جی ماوه.

نازانم، که چۆن ئه‌رۆیت بۆ زانستگا، به کام شه‌مه‌نده‌فه‌ر، به‌کام ئوتوبوس، یان ره‌نگه به پیاسه‌ کردن‌، به گوێ دانه جریوه جریوی بالنده‌کان‌و گوێ هه‌ڵخستن بۆ ده‌نگی ڕوباره‌کان، یان خۆ تێرامان‌و گوێ دانه ناله‌ی ئه‌وانه‌ی که شه‌وی ڕابردوو درۆزنانه ماچیان لێدزراوه، به‌ره‌و زانستگا هه‌نگاو ده‌نێیت؟

نازانم به کام فرۆکه بۆ شاره‌که‌ی خۆتان ده‌گه‌ریته‌وه؟

باوه‌ر بکه نازانم، ده‌نا دونیایه‌ک گولی سوورم بۆ ده‌ناردیت، گولی سوور

ئه‌گه‌ر خه‌یاڵ نه‌بێت، چی ئه‌توانێ ئه‌م مه‌ودایانه کورت کاته‌وه؟

ئازیزم، دیارت نیه‌‌و من له هه‌میشه ته‌نیاترم...