.jpg)
دوای ئه‌وه‌ی پادشایه‌ک له‌جێدا که‌وت ڕایگه‌یاند،"نیوه‌ی وڵاتی ژێر ده‌سه‌ڵاتداری خۆی به‌و که‌سه ده‌به‌خشێ بکارێ تیماری کات".
سه‌رجه‌م مرۆڤه به‌ڕاوته‌گبیره‌کان کۆبوونه‌وه بۆ ئه‌وه‌ی بزانن چلۆن ده‌کری که‌نه‌فتی پاشا چاره‌سه‌ر بکه‌ن، لێ که‌س کارێکی ئه‌وتۆی له ده‌ست نه‌هات.
یه‌کێک له‌و مرۆڤه ژیرانه، گوتی:
له‌و بڕوایه دایه ئه‌گه‌ر بێتوو مرۆڤێکی به‌خته‌وه‌ر په‌یدا بکه‌ن‌و کراسه‌که‌ی به‌ری له‌به‌ر پاشا بکه‌ن، ده‌توانێ رێگایه‌ک بۆ چاره‌سه‌ری نه‌خۆشی شا بێت.
شا هه‌موو ده‌ست‌و پێوه‌نده‌کانی خۆی بۆ دیتنه‌وه‌ی مرۆڤێکی به‌خته‌وه‌ر ڕاسپارد. ئه‌وان سه‌رتاسه‌ری وڵات گه‌ران، لێ نه‌یانتوانی که‌سێکی به‌خته‌وه‌ر ببینه‌وه. ته‌نانه‌ت که‌سێک په‌یدا نه‌بوو به ته‌واوه‌تی سه‌باره‌ت به ژیانی خۆی ڕه‌زامه‌ندی ده‌رببڕێ. ئه‌وه‌ی سامانی هه‌بوو، نه‌خۆش بوو. ئه‌وه‌ی ساغ‌و سه‌لیم بوو به ده‌ست هه‌ژارییه‌وه ده‌یناڵاند، یان ئه‌گه‌ر ساغڵه‌م‌و ته‌ندروست بوو ژن‌و ژیانێکی نه‌شیاوی هه‌بوو. ئه‌گه‌ر خاوه‌ن ئه‌ولاد بوایه، منداڵه‌کانی تووش‌و ناڕه‌سه‌ن بوون. به کورتی، هه‌ر که‌س شتێکی ئه‌وتۆ داوێنگیری بوو که به ده‌ستیه‌وه بناڵینێ‌و سکاڵا بکات.
له دوایین شه‌وه‌کان‌دا کوڕی پاشا له ته‌نیشت خانوێکی قوڕینه‌ی هه‌ژارانه‌وه تێپه‌ڕ ده‌بوو که گوێی له هێندێک تشت بوو:
"سوپاس خوایه که کاره‌کانم قوتار کردن. تێروپڕ نانم خواردوه‌وو ده‌توانم بۆی پاڵ که‌وم! ده‌توانم به ته‌مای چی دیکه بم؟
کوری شا به بیستنی ئه‌م قسانه بزه‌ی هاتێ، فه‌رمانی دا بۆ ئه‌وه‌ی کراسی ئه‌و مرۆڤه هه‌ژاره له به‌ری دابکه‌نن‌و بۆ شای ببه‌ن تاکوو له‌به‌ری بکات، له به‌رانبه‌ردا کابرای نه‌داریش هه‌رچی ده‌وێت بۆی دابین بکه‌ن. ڕاسپێردراوه‌کانی کوڕی شا خۆیان به ماڵی کابرای هه‌ژاردا کرد، به‌ڵام ئه‌و پیاوه ده‌ست کورته ئه‌ونده نه‌دار بوو که ته‌نانه‌ت خاوه‌نی کراسێک نه‌بوو.!
نووسه‌ر: لئو تولستۆی
وه‌رگێر بۆ کوردی: ڕه‌حیم ڕه‌شیدی
وه‌رگێر بۆ فارسی: (...)
سه‌رچاوه: ئینتڕنێت
-------------
داستان مرد خوشبخت
پادشاهی پس از اينكه بیمار شد گفت:
" نصف قلمرو پادشاهی ام را به کسی می دهم که بتواند مرا معالجه کند".
تمام آدم های دانا دور هم جمع شدند تا ببیند چطور می شود شاه را معالجه کرد، اما هیچ یک ندانست.
تنها یکی از مردان دانا گفت:
که فکر می کند می تواند شاه را معالجه کند. اگر یک آدم خوشبخت را پیدا کنید، پیراهنش را بردارید و تن شاه کنید، شاه معالجه می شود.
شاه پیک هایش را برای پیدا کردن یک آدم خوشبخت فرستاد. آن ها در سرتاسر مملکت سفر کردند ولی نتوانستند آدم خوشبختی پیدا کنند. حتی یک نفر پیدا نشد که کاملا راضی باشد. آن که ثروت داشت، بیمار بود. آن که سالم بود در فقر دست و پا می زد، یا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگی بدی داشت. یا اگر فرزندی داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمی چیزی داشت که از آن گله و شکایت کند.
آخرهای یک شب، پسر شاه از کنار کلبه ای محقر و فقیرانه رد می شد که شنید یک نفر دارد چیزهایی می گوید:
" شکر خدا که کارم را تمام کرده ام. سیر و پر غذا خورده ام و می توانم دراز بکشم و بخوابم! چه چیز دیگری می توانم بخواهم؟ "
پسر شاه خوشحال شد و دستور داد که پیراهن مرد را بگیرند و پیش شاه بیاورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند. پیك ها برای بیرون آوردن پیراهن مرد توی كلبه رفتند،
اما مرد خوشبخت آن قدر فقیر بود كه پیراهن نداشت!!!.
لئو تولستوی
سه‌رجه‌م مرۆڤه به‌ڕاوته‌گبیره‌کان کۆبوونه‌وه بۆ ئه‌وه‌ی بزانن چلۆن ده‌کری که‌نه‌فتی پاشا چاره‌سه‌ر بکه‌ن، لێ که‌س کارێکی ئه‌وتۆی له ده‌ست نه‌هات.
یه‌کێک له‌و مرۆڤه ژیرانه، گوتی:
له‌و بڕوایه دایه ئه‌گه‌ر بێتوو مرۆڤێکی به‌خته‌وه‌ر په‌یدا بکه‌ن‌و کراسه‌که‌ی به‌ری له‌به‌ر پاشا بکه‌ن، ده‌توانێ رێگایه‌ک بۆ چاره‌سه‌ری نه‌خۆشی شا بێت.
شا هه‌موو ده‌ست‌و پێوه‌نده‌کانی خۆی بۆ دیتنه‌وه‌ی مرۆڤێکی به‌خته‌وه‌ر ڕاسپارد. ئه‌وان سه‌رتاسه‌ری وڵات گه‌ران، لێ نه‌یانتوانی که‌سێکی به‌خته‌وه‌ر ببینه‌وه. ته‌نانه‌ت که‌سێک په‌یدا نه‌بوو به ته‌واوه‌تی سه‌باره‌ت به ژیانی خۆی ڕه‌زامه‌ندی ده‌رببڕێ. ئه‌وه‌ی سامانی هه‌بوو، نه‌خۆش بوو. ئه‌وه‌ی ساغ‌و سه‌لیم بوو به ده‌ست هه‌ژارییه‌وه ده‌یناڵاند، یان ئه‌گه‌ر ساغڵه‌م‌و ته‌ندروست بوو ژن‌و ژیانێکی نه‌شیاوی هه‌بوو. ئه‌گه‌ر خاوه‌ن ئه‌ولاد بوایه، منداڵه‌کانی تووش‌و ناڕه‌سه‌ن بوون. به کورتی، هه‌ر که‌س شتێکی ئه‌وتۆ داوێنگیری بوو که به ده‌ستیه‌وه بناڵینێ‌و سکاڵا بکات.
له دوایین شه‌وه‌کان‌دا کوڕی پاشا له ته‌نیشت خانوێکی قوڕینه‌ی هه‌ژارانه‌وه تێپه‌ڕ ده‌بوو که گوێی له هێندێک تشت بوو:
"سوپاس خوایه که کاره‌کانم قوتار کردن. تێروپڕ نانم خواردوه‌وو ده‌توانم بۆی پاڵ که‌وم! ده‌توانم به ته‌مای چی دیکه بم؟
کوری شا به بیستنی ئه‌م قسانه بزه‌ی هاتێ، فه‌رمانی دا بۆ ئه‌وه‌ی کراسی ئه‌و مرۆڤه هه‌ژاره له به‌ری دابکه‌نن‌و بۆ شای ببه‌ن تاکوو له‌به‌ری بکات، له به‌رانبه‌ردا کابرای نه‌داریش هه‌رچی ده‌وێت بۆی دابین بکه‌ن. ڕاسپێردراوه‌کانی کوڕی شا خۆیان به ماڵی کابرای هه‌ژاردا کرد، به‌ڵام ئه‌و پیاوه ده‌ست کورته ئه‌ونده نه‌دار بوو که ته‌نانه‌ت خاوه‌نی کراسێک نه‌بوو.!
نووسه‌ر: لئو تولستۆی
وه‌رگێر بۆ کوردی: ڕه‌حیم ڕه‌شیدی
وه‌رگێر بۆ فارسی: (...)
سه‌رچاوه: ئینتڕنێت
-------------
داستان مرد خوشبخت
پادشاهی پس از اينكه بیمار شد گفت:
" نصف قلمرو پادشاهی ام را به کسی می دهم که بتواند مرا معالجه کند".
تمام آدم های دانا دور هم جمع شدند تا ببیند چطور می شود شاه را معالجه کرد، اما هیچ یک ندانست.
تنها یکی از مردان دانا گفت:
که فکر می کند می تواند شاه را معالجه کند. اگر یک آدم خوشبخت را پیدا کنید، پیراهنش را بردارید و تن شاه کنید، شاه معالجه می شود.
شاه پیک هایش را برای پیدا کردن یک آدم خوشبخت فرستاد. آن ها در سرتاسر مملکت سفر کردند ولی نتوانستند آدم خوشبختی پیدا کنند. حتی یک نفر پیدا نشد که کاملا راضی باشد. آن که ثروت داشت، بیمار بود. آن که سالم بود در فقر دست و پا می زد، یا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگی بدی داشت. یا اگر فرزندی داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمی چیزی داشت که از آن گله و شکایت کند.
آخرهای یک شب، پسر شاه از کنار کلبه ای محقر و فقیرانه رد می شد که شنید یک نفر دارد چیزهایی می گوید:
" شکر خدا که کارم را تمام کرده ام. سیر و پر غذا خورده ام و می توانم دراز بکشم و بخوابم! چه چیز دیگری می توانم بخواهم؟ "
پسر شاه خوشحال شد و دستور داد که پیراهن مرد را بگیرند و پیش شاه بیاورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند. پیك ها برای بیرون آوردن پیراهن مرد توی كلبه رفتند،
اما مرد خوشبخت آن قدر فقیر بود كه پیراهن نداشت!!!.
لئو تولستوی
1 comment:
KHOZGAM BAKHOI CHANE KHOSHA AVNA DELET HOSH BE KA KHOT BA KHOSHBAKHT BEZANI
Post a Comment