«ایران در تلاش است با جنگ‌افروزی در خارج، مسایل داخلی را حل کند»
۱۳۹۰ مرداد ۰۵
اردوان روزبه / رادیو کوچه
20 تیرماه سال جاری یک فرمانده عالی‌رتبه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، «مسعود بارزانی»، رییس اقلیم کردستان عراق، را متهم کرد که بدون اطلاع دولت مرکزی این کشور ۳۰۰ هزار هکتار زمین در اختیار «گروهک پژاک» قرار داده، و هشدار داد که ایران به حملات خود برای نابودی این گروه ادامه خواهد داد.
چندی پس از اعلام این خبر، حزب حیات آزاد کردستان، پژاک، که به مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی مباردت دارد روز یک‌شنبه، 26 ژوئیه، اعلام کرد که در پی تبادل آتش با سپاه پاس‌داران در منطقه مرزی ایران و عراق، دو نفر از نیروهای این حزب کشته و چهار نفر نیز زخمی شده‌اند.
هم‌زمان گزارش‌هایی از گلوله‌باران مناطقی از کردستان عراق توسط ایران منتشر شد.
از سویی دیگر اعضای کمیته حقیقت‌یاب پارلمان منطقه‌ای کردستان عراق از نقاطی که گفته می‌شود توسط سپاه پاس‌داران و ارتش جمهوری اسلامی گلوله‌باران شده است بازدید و گزارشی را برای پارلمان و دولت عراق تهیه می‌کنند.
هم‌چنین به گزارش رسانه‌های داخلی ایران، «سرتیپ عاصمی»، یکی از فرماندهان سپاه پاس‌داران پای‌گاه «علی‌ابن‌ابیطالب» قم که برای انجام ماموریت به منطقه سردشت رفته بود هم‌راه با پنج تن دیگر از اعضای این یگان در درگیری با افراد مسلح گروه پژاک کشته شدند.
سپاه پاس‌داران از روز شنبه، 23 ژوئیه، تهاجم وسیعی را به پای‌گاه‌های گروه پژاک- شاخه پ‌کا‌کا ترکیه- در خاک کردستان عراق آغاز کرد و پژاک تایید کرد که سه نفر از نیروهای آن در این درگیری‌ها جان باخته‌اند.
گفتنی است طی روزهای گذشته کمیته بین‌المللی «صلیب سرخ» اعلام کرد که در نتیجه درگیری میان سپاه پاس‌داران و اعضای گروه پژاک، در مرز ایران و عراق صدها نفر از مردم روستاهای کردستان عراق آواره شده‌اند.
بر اساس برخی گزارش‌ها این درگیری‌ها تا لحظه تنظیم این گزارش ادامه داشته است.
در همین خصوص اردوان روزبه از رادیو کوچه با «رحیم رشیدی»، خبرنگار کرد و عضو فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران گفت‌وگویی داشته که در پی می‌‌آید:
چند روزی است که بحث درگیری‌های شدید در منطقه کردستان و کشیده شدن آن به مناطق اقلیم کردستان در شمال عراق و گزارش‌هایی از پارلمان در این منطقه به گوش می‌رسد. تحلیل شما از درگیری سپاه پاس‌داران و ارتش ایران با نیروهایی که گفته می‌شود پژاک هستند، چیست؟
موقعیت آن منطقه بسیار خاص و ویژه است و از همین زاویه می‌خواهم وارد پاسخ به سوال شما شوم. جمهوری اسلامی ایران در سه بعد با مشکلات و معضلات بسیار جدی روبه‌رو است. از لحاظ بین‌المللی، تحریم‌های سازمان ملل متحد بر روند سیاست‌گذاری و توسعه اقتصادی رژیم تاثیر منفی گذاشته و رژیم از لحاظ سیاست بین‌المللی در حاشیه قرار گرفته است. و از لحاظ سیاست منطقه‌ای به ویژه آن‌چه به بهار عرب موسوم است برای جمهوری اسلامی ایران خوشایند نیست. هرچند جمهوری اسلامی در ابتدا تلاش می‌کرد این را به عنوان بیداری اسلامی قلمداد کند. در کنار آن مسایل داخل ایران است که بزرگ‌ترین اپوزوسیون جمهوری اسلامی در داخل کشور قرار دارد و آن هم اکثریت قاطع مردم ایران هستند که از این رژیم و عمل‌کردهای آن بیزار و ناراضیند.
جمهوری اسلامی ایران برای دست‌یابی به منافع استراتژیک خود همیشه تلاش کرده و تلاش می‌کند موقعیت داخلی خود را طوری سازمان دهد که مشکلاتی وجود دارد که البته این فقط مختص جمهوری اسلامی نیست و تمام نظام‌های بسته و کشورهای دیکتاتوری سعی می‌کنند جنگ‌افروزی کنند و مشکلات داخلی خود را به بیگانگان مرتبط دهند و در همین راستا و چارچوب جمهوری اسلامی ایران به خاک کردستان عراق گه‌گاهی تعرض پیدا می‌کند و امروز به پژاک که یک شاخه ایرانی پ.ک.ک است. چون پژاک یک حزب مستقل نیست و وابسته به حزب کارگران کردستان ترکیه است و از طرف آن حمایت می‌شود و تمام امکانات و تجهیزاتش تقریبن از طرف این حزب تهیه می‌شود. در همین چارچوب پ.ک.ک با جمهوری اسلامی ایران رابطه دارد و یک بخش از تدارکات خود را از ایران می‌گیرد. وقتی این‌ها را در کنار هم قرار می‌دهیم به این نتیجه دست می‌یابیم که حمله به بهانه پژاک به کردستان عراق بهانه‌ای بیش نیست.
جمهوری اسلامی ایران برای دست‌یابی به منافع استراتژیک خود همیشه تلاش کرده و تلاش می‌کند موقعیت داخلی خود را طوری سازمان دهد که مشکلاتی وجود دارد که البته این فقط مختص جمهوری اسلامی نیست و تمام نظام‌های بسته و کشورهای دیکتاتوری سعی می‌کنند جنگ‌افروزی کنند و مشکلات داخلی خود را به بیگانگان مرتبط دهند
چرا حمله به کردستان عراق صورت می‌گیرد؟ مسایل داخلی عراق هم در این رابطه حائز اهمیت است. می‌دانیم که در دسامبر 2011 باید نیروهای آمریکایی از عراق خارج شوند اما کردهای عراقی پافشاری می‌کنند تا ارتش آمریکا در عراق ماندگار شود. جمهوری اسلامی ایران هم می‌خواهد از این طریق بر آن‌ها فشار بیاورد و قدرت‌نمایی کند و سوریه هم به عنوان بخشی از رژیمی که در واقع هم‌پیمان استراتژیک جمهوری اسلامی ایران است، در حال سقوط است و به نظر من سپاه پاس‌داران با این ماجرا‌جویی‌هایش می‌خواهد زومین‌ها را رو به کردستان عراق و قندیل متمرکز کند تا دنیا از آن‌چه در سوریه و اطرافش می‌گذرد بی‌خبر بماند.
اگر گفته می‌شود پژاک شاخه‌ای از حزب کارگران کردستان است و از طرفی هم مسئله پژاک به صورت غیر‌جدی مطرح شده، پس چطور امروز با آن‌ها آن‌قدر جدی برخورد می‌شود که براساس گفته‌های شاهدان عینی روز چهارشنبه 20 ژوئیه نزدیک به 150 هزار خانوار در منطقه «قلعه دیزی» در مرز ایران بی‌خانمان و یا تعدادی از افسران ارشد سپاه ایران در این درگیری‌ها کشته می‌شوند. آیا فکر نمی‌کنید در پشت گروه پژاک از آن طرف هم ممکن است نیروهای حمایت کننده قوی قرار گرفته باشند؟
کیهان در سرمقاله‌ای درج کرده که اگر به آن مراجعه کنید متوجه می‌شوید که نوشته پژاک حزب جدی نیست و حزبی است که در میان مردم کردستان ایران نفوذ ندارد و حتا نتوانسته در روستاهای اطراف مرزها نیروها را جذب کند. من به این‌که این موارد چقدر درست است کاری ندارم اما وقتی خودشان ادعا می‌کنند این سازمان و این نیرو چنین فایده‌هایی ندارد، چرا تمام نیروهای خود را بسیج و جنگ‌افروزی می‌کنند و به خاک کردستان عراق تعرض می‌نمایند. پس همان‌گونه که اشاره کردم مسایل بسیار عمده‌تری پشت پرده نهفته است. جمهوری اسلامی ایران از گسترش روابط کردهای عراق با ترکیه هم ناراضی است.
چون ترک‌ها در سال‌های اخیر با در پیش گرفتن یک سیاست بسیار منطقی و با گسترش حل دموکراتیک مسئله کرد در داخل ترکیه اقدامات جدی پیش گذاشتند. این اقدامات کافی و پاسخ‌گو نیست اما نسبت به ایران که سیاست انکار را در پیش می‌گیرد و نسبت به آن‌چه جمهوری اسلامی ایران هر جنبش اعتراضی را به بیگانگان ارتباط می‌دهد، خیلی متفاوت است.
هدف دیگر جمهوری اسلامی ایران این است که کردستان عراق که یک منطقه کاملن امنی برای سرمایه‌گذاری در کل عراق است و تنها منطقه‌ای است که خون سربازان آمریکایی در آن‌جا ریخته نمی‌شود را می‌خواهد منطقه‌ای ناامن کند و فکر می‌کند با این کار به منافع استراتژیک خود دست می‌یابد.
از یک طرف می‌گوییم گروه پژاک قدرت ندارد و از طرفی دیگر در مقابل سپاه پاس‌داران مقاومت می‌کند و منجر به کشته شدن فرماندهان سپاه می‌شود. باز هم سوال خود را می‌پرسم. آیا حمایت بیرونی در پشت پژاک قرار دارد؟
حزب کارگران کردستان ترکیه، پ.ک.ک یک نیروی بسیار قدرت‌مند است و اکثریت مردم ترکیه از آن پشتیبانی می‌کنند و حتا جنبش مدنی یا جنبش پارلمانی داخل ترکیه و کردهای آن، آقای اوجالان را به عنوان رهبر ملی خود به رسمیت می‌شناسند و کسی در این شکی ندارد و این حزب امکانات بسیار وسیعی در اختیار دارد. خیلی طبیعی است که به پژاک یا گروه‌هایی که برای بخش‌های دیگر کردستان از جمله کردستان عراق و کردستان سوریه ساخته است، هم کمک می‌کند. این اتهامات که پژاک وابسته به اسراییل یا آمریکا است را به تمام گروه‌های سیاسی می‌زنند. جدا از این‌که جمهوری اسلامی ایران چه می‌گوید، مسئله آن تابلویی است که من به آن اشاره کردم که پروسه و برنامه‌های بزرگ‌تری پشت پرده نهفته است و جمهوری اسلامی ایران می‌خواهد آن منطقه به ویژه کردستان را ناامن کند. اگر دقت کرده باشید سران رژیم در سال‌های اخیر مدام به کردستان سفر می‌کنند بدون این‌که برنامه توسعه عظیم اقتصادی در رابطه کردستان و اجرای پروژه‌هایی در کردستان داشته باشند.
می‌خواهند به جهان بیرون و کشورهایی که مدافع کردها و یا خواستار حل دموکراتیک مسئله کرد در منطقه هستند این را قلمداد کنند که در کردستان خبری نیست ولی همه ما می‌دانیم که کردستان در طول حاکمیت جمهوری اسلامی ایران یک نقطه بسیار عظیم مبارزاتی بر علیه دیکتاتوری بوده و هنوزم هست.
از آقای نچیروان بارزانی و دولت ایران رابطه مناسبی شنیده می‌شود. برخورد ایشان را در برابر اتفاقاتی که در حال حاضر در منطقه قندیل در حال به وقوع پیوستن است، چگونه ارزیابی می‌کنید؟
از همان روزهای اول هم حکومت اقلیم کردستان و آقای بارزانی رییس منتخب اقلیم کردستان اظهار داشت که این توپ‌باران‌ها نمی‌تواند کاری را به پیش ببرد و مسایل باید در دمشق، آنکارا و تهران حل شود. هیت پارلمانی عراق فدرال با یک تیم از پارلمان محلی کردستان عراق از تمام مناطقی که توپ‌باران شده بازدید به عمل آورده است. متاسفانه صراحتن باید بگویم که حکومت مرکزی مواضع بسیار جدی اتخاذ نکرده است.
فکر می‌کنند این‌ها مشکلات و معضلاتی بر دوش حکومت اقلیم کردستان می‌گذارد و در بازی‌های سیاسی می‌توانند از این بهره‌برداری کنند. اما آن‌چه حائز اهمیت است جمهوری اسلامی ایران آن‌چه در داخل عراق و از طرف نیروهای وابسته به این رژیم بر سر مجاهدین کمپ اشرف آوردند در دورنمای آینده برای اپوزوسیون کرد جمهوری اسلامی ایران به ویژه آن‌چه در کردستان عراق مستقر است و احزاب ریشه‌ای که حزب دموکرات کردستان ایران و کوموله هستند، من چنین مسایلی نمی‌بینم و چنین اتفاقی نمی‌افتد. چون اگر تمام اخبار و روی‌دادهای چند روز گذشته و هفته اخیر را بررسی کنیم کاملن به این نتیجه می‌رسیم که امروز کردها در تمام بخش‌های کردستان از یک هوشیاری ملی برخوردارند که من گمان نمی‌کنم در شرایط کنونی بر روی هم‌دیگر آتش بگشایند و دچار جنگ برادر‌کشی و داخلی شوند.
پژاک برنامه جدایی از ایران را ندارد
سوال آخر را می‌پرسم. با توجه به شرایط موجود و اشاره‌ای که کردید آیا درگیری‌های پژاک و نیروهای نظامی ایرانی منتج به این خواهد شد که گروه‌های کرد از پژاک حمایت خواهند کرد؟ این درست در نقطه‌ای است که آقای مطصفی هجری معتقد است که هیچ وقت کردستان را جدای از ایران نخواهد دید در حالی که پژاک داعیه جدایی دارد.
من این را اصلاح می‌کنم که پژاک هم برنامه جدایی از ایران را ندارد. آن‌ها هم هر چند شعار سرنگونی در برنامه خود نگنجاندند و خواستار تغییرات و رفورم در داخل ایران هستند اما جنگ‌افروزی‌های جمهوری اسلامی ایران و سیاست‌های این رژیم برای ادامه جنگ است که باعث شده تمام راه‌های کار دموکراتیک و کار سیاسی را ببندد و آن‌ها هم برای دفاع از خود می‌جنگند. جمهوری اسلامی ایران راه را برای تمام گروه‌های سیاسی بسته نه پژاک. حالا این‌که پژاک وابسته به چه‌کسی و چطور تقویت می‌شود بحث دیگری است ولی به نظرم خود سپاه هم می‌خواهد در تحولات داخلی ایران رل قدرت‌مند‌تری بازی کند چون می‌بینیم ارتش جمهوری اسلامی ایران که مانند ارتش‌های تمام دنیا باید در تمام روی‌دادها دخیل باشد، حضوری ندارد و سپاه پاس‌داران است که حضور دارد و تمام این مسایل به روند داخلی مبارزاتی مردم بستگی دارد که در رابطه با اعتراضات مردم در تقابل با جمهوری اسلامی ایران صورت می‌گیرد.
مردم کردستان ایران و مردم کرد در منطقه و احزاب کرد سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران را روز جنگ یا توسعه خشونت از طرف جمهوری اسلامی ایران ارزیابی می‌کنند و همه این آمادگی را دارند که اگر قرار باشد جمهوری اسلامی ایران برای بر هم زدن حکومت اقلیم کردستان عراق پا پیش بگذارد، خیلی محکم در برابر این سیاست خواهند ایستاد.
No comments:
Post a Comment