جاری وایه شتی سه‌یر له مرۆڤ روو ده‌دات. بیر ده‌که‌یته‌وه و له شارێکی جوان، دڵگیر و، قه‌ره‌بالغی وهکوو پاریسدا، چ هه‌یه له پیاسه کردنێکی ئێواره‌کانی شار، که به ناو کۆلانه‌کانی ته‌نهایی خۆتدا بێت و بچیت، سه‌رنج ڕاکێشتر بێ؟
به‌ڵام ناتوانی نوقمی ئه‌م ته‌نهایانه بیت و، ئارام ئارام،لاپه‌ڕه‌کانی بیره‌وه‌ری هه‌ڵده‌یته‌وه و، قومه قومه، لێییان بنۆشیت و، به حه‌زی دڵ هه‌ڵیان قۆرێنیت.
له پڕ هه‌ستێک داتده‌گرێت. کۆتره‌کانی خه‌یاڵ، بۆ مه‌ڵبه‌ندێکی دیکه له شه‌قه‌ی بال ده‌ده‌ن و، ده‌فڕن. به ناچاری و، به بێ ئه‌وه‌ێ ئیراده‌ی پێشوو له ئارادا بێ و، بیرێت لێکربێته‌وه، ته‌له‌فونه ده‌ستی‌یه‌که‌ت، دهست ده‌ده‌یتێ و ، ته‌نهایه‌کانی که‌سێکی دیکه ده‌شڵه‌ژێنیت...
دێتته‌وه ماڵ. له نێو چڕج و لۆچه‌کانی، مه‌لافه و پێخه‌فه‌کانی جێگای ڕازانتدا، به د‌‌ه‌م لێوگه‌زتنه‌کانی خۆته‌وه،
چیرۆکێک ده‌نوسێت .سوبه‌ی چه‌ندین جار ده‌یخوینێته‌وه و تێر ڕاده‌مێنیت!
هه‌ستێکی سه‌یر داتده‌گرێت. بوژانه‌وه‌ی هه‌موو ئه‌وشتانه که ده‌مێکه یان له بیرت کروون، یان خۆ به زۆر ده‌رگای فه‌رامۆشیت لێ گال داون، دهست پێده‌کات. ترس دای گرتوویت و...
ئه‌م بیر و خه‌یاڵانه، به ته‌واوی ده‌وریان ته‌نیویت و لێت نابنه‌وه.
رۆژی دواتر له شوێنی مه‌له، کچێکی قه‌ژ زه‌ردی چاوشین، بۆ قاوه خواردنه‌وه داوه‌تت ده‌کاته سه‌ر مێزه‌که‌ی خۆی. پاش خۆ ناساندن و فنجانێک قاوه خواردنه‌وه، له پڕ کاغزێک له جانتاکه‌ت ده‌ردێنیت و به ئارام دهست ده‌که‌یت به خوێندنه‌وه‌ی. قسه دێت و ده‌چێت، هه‌موو قسه‌کان باس له وشه‌‌کانی سه‌ر سینگی "مه‌لوانکه" ده‌که‌ن.
له پڕ هه‌موو شتێک کۆتایی دێتت. که‌نیشکه جوانکیلانه‌که ئارامی ده‌ڵێت: "هیوای خۆشبه‌ختیتان بۆ ده‌خوازم، خۆزگه منێش وهکوو ئێوه رۆمانتیک د‌بووم...".
تۆش له پڕ داده‌‌چله‌کیت و ئێژیت سوپاس.
پاش دوور که‌وتنه‌وه‌ی که‌نیشکه‌که، هه‌موو شت بۆی هیواو و، منداڵی ده‌دات. چی هه‌یه له بۆنی باران و منداڵی خۆشتر بێت؟!
Sunday, April 2, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment