له‌وانه‌یه هێشتا زوو بێت. زوو، چۆن پێناسه ئه‌رێت و، له کام سوچی ئه‌م هه‌ناسانه‌ی خۆمدا، جێگای بۆ به‌تاڵ بکه‌م؟!
هه‌رچی قسه‌ت له گه‌ل ده‌که‌م و، ده‌مهه‌وێت وه‌کوو ئاوی ڕه‌وان بڕژێمه‌وه نێو وجوته‌وه، ته‌نهایه‌کانت ڕاماڵم، بۆ زه‌مه‌نێکی دیکه‌م ده‌به‌یت. زه‌مه‌نێک که من ده‌خوازم ماڵئاوایی لێبکه‌م و، درگای له سه‌ر دابخه‌م.
راسته، تاکوو ئێستا له نزیکه‌وه تێر بۆنم به پرچه‌کانته‌وه نه‌کردوه. راسته، به کامێرای چاوه‌کانم، تابڵۆی روخسارتم له زه‌ینم‌دا، نیگار نه‌کردوه. هه‌موو جارێ که ته‌له‌فونه‌که‌م ده‌ست ده‌ده‌مێ، گه‌ره‌کمه چیرۆکی دوێشه‌وی ژورێکی تاریک و تنۆکی ته‌نهایی خۆمت، بۆ بگێرمه‌وه. ئه‌م بێ تۆیه، وه‌ها ئێحساس وشک ده‌کات، نه‌ک باران، باوه‌ڕ ناکه‌م سێڵاوێش پاراوی کات. حه‌زی باوشی تۆ چه‌که‌ره‌ی تێدا کردوم...
ئازیزم، راسته تاکوو ئێستا ئه‌و شانسه‌م نه‌بووه، تاکوو په‌نجه له په‌نجه‌کانت هه‌ڵپێکم و، به ئاشکارا له قه‌راخ مه‌دیته‌رانه، ماچێک له لێوه‌کانت گرێ بده‌م.
چی بکه‌م؟ وه‌کوو کانیاوێکی به‌هاری بووژاومه‌ته‌وه، سارێژ بووم له حه‌ز. هێنده ته‌زوو به له‌شم‌دا دێت، هه‌ر مه‌پرسه. ئه‌ترسم خۆدای خنکاندنی ئه‌م هه‌موو ته‌زووه، قه‌هرم لێ بگرێت و، بمکاته په‌ندی زه‌مانه...
له وڵاتی به‌فر و سه‌رما، وشه‌کانتم ده‌خوێنده‌وه‌و، پیاسه‌م له گه‌ل ده‌کردن. زۆر جار له‌گه‌لیان ده‌دوام، به‌لا‌م ئێستا له‌گه‌لیان ده‌چمه ناو جێگاوه، هه‌موویان بۆنی تۆ ده‌ده‌ن، هه‌موویان حه‌ز دیتنت له‌مندا ده‌چێنن، دیتنێک بۆ ئارامی، بۆ نیگا لێک گرێدان...
ئه‌و گوڵانه‌ی که بۆ پێشوازیت سه‌ندگمه، وا خه‌ریکه وشک هه‌ڵدێن و؛ سیس ده‌بن. که قسه‌ت ده‌گه‌ل ده‌که‌م، هه‌میشه بۆ مه‌کانێکی دیکه‌م ده‌به‌یت، وه‌کوو ئاوێک که له جۆگه‌له‌ی خۆی جودا ده‌بێته‌وه و، ئارام، ئارام به‌سه‌ر سینگی زه‌ویدا ده‌ڕوات. ده‌ڕوات تاکوو ماندوو ده‌بێت، پاش ماندوو بوون، به شوێنێکی زه‌ویدا، رۆده‌چێت. ئه‌م رۆچوونه له‌وانه‌یه فه‌نا بوون بێت، له‌وانه‌یه هێور بوونه‌وه، یان خۆ، دابڕان له ڕه‌سه‌نایه‌تی بێت، نازانم...
تێناگه‌م، بۆ ناهێلیت بانگی خۆشه‌ویستی خۆم، به گوێت‌دا بده‌م و، حه‌زی ژین و ژیانه‌وه‌مان تێدا بچێنرێت.؟!
ئه‌گه‌ر هه‌موو دونیا لۆمه‌م که‌ن، ئه‌گه‌ر بڵێیت هێشتا زووه، ئه‌وه من ده‌ڵێم حه‌زم لێته، لێگه‌رێ با ئه‌م حه‌زه، ببێته خۆشه‌ویسی، با به کۆڵانه ئاوه‌دانه‌کانی خۆشه‌ویستی‌دا گوزه‌ر بکه‌ین و، قاقا پێبکه‌نیین به هه‌رچی بێ وه‌فایی یه.
با ئه‌ونده ماچ بچێنین، هه‌ر که‌س به مه‌ڵبه‌ندی خۆشه‌ویستی ئێمه‌دا گوزه‌ری کرد، به وه‌فا و راستی ئاوس بێت...
لێگه‌ری، با هێنده برژێینه نیگای یه‌که‌وه، تاکوو ئه‌بیین به‌یه‌ک، یه‌ک بوونێک له پێناو ئه‌ویندار بوون‌دا.
گه‌ر سوبه‌ی پێکه‌وه قسه‌مان کرد و، من بێده‌نگ بووم، بزانه خۆشم ده‌وێیت، لێگه‌رێ که بێ ده‌نگ بم.
شه‌وانه ده‌ست بازیت له‌گه‌ل ده‌که‌م؛ پرچه‌کانت بۆ شانه ده‌که‌م، چیرۆکت بۆ ده‌خوێنمه‌وه، گۆرانیت بۆ ده‌ڵێمم.
کاتێک ماندوو ده‌بم، خۆم به مه‌که‌کانته‌وه ده‌گرمه‌وه. قاقای پێکه‌نی تۆ بۆته مێلۆدی موسیقاێکی ئارام و، ڕاژاوه‌ته ئه‌م ده‌روونه ویشک و زامدار‌ه‌‌مه‌وه. وشه‌کانت هه‌موو شه‌وێک تاکوو دره‌نگانی شه‌وو، زۆر جار تاکوو سپێده، له سه‌ر سینگم ده‌نیشنه‌وه‌و، سه‌ما ده‌که‌ن. ئه‌ونده سه‌ما ده‌که‌ن که من ده‌بمه داری له خاچ دانی تۆ، ده‌بمه ئی تۆ...
گیانم، وانه‌کانت باش بخوێنه، تاقیکاریته و، زۆر دڵه‌ڕاوکه‌ته و په‌رێشانیت، به‌ڵام گوڵم تۆ له وانه‌ی ناز و عه‌شقا یه‌که‌میت، یه‌که‌م. ئه‌و وانه‌ی که زۆر که‌س تێیدا سه‌رناکه‌ون.
ناتوانم هه‌تاهه‌تایه، چاوه‌رێ بم، خۆم دێم، دێم و ماچی حه‌زم، له سه‌ر لێواری گۆنا و لێوه‌کانت ده‌نیشێنمه‌وه‌و، له‌گه‌ل هه‌وای بێگه‌ردی مه‌دیته‌رانه، هه‌ناسه‌کانت بۆ نێو وجوودم هه‌ڵده‌مژم، به‌ڵکوو ئه‌م ژانی حه‌زه‌م ئارام بێته‌وه و کۆرپه‌ی چاوه‌ڕوانیم دامرکێت....
Thursday, April 6, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment