حه‌زی گه‌ڕانه‌وه هه‌موو وجودی داگرتووم. هه‌موو شه‌وێ، جانتای گه‌رانه‌وه‌م تێک ده‌نێم و، به ئاواتی سه‌فه‌ری شه‌وه‌کی، سه‌رم له سه‌ر باڵشته‌که‌م ڕاده‌خه‌م. ده‌ستم ده‌خه‌مه ژێر سه‌رم، به ئارامی چاوه‌کانم له‌سه‌ر یه‌‌ک داده‌نێم و له گه‌ل یادوه‌ری‌یه‌کانی تۆ ده‌که‌ومه دوان...
ئه‌م دورییه چ تاقه‌ت پڕوکێن و خه‌ماوی‌یه، ئه‌گه‌ر حه‌زی گه‌رانه‌وه، چاوه‌ڕوانی، پێکگه‌یشتنه‌وه، دیتنه‌وه‌و...له مرۆڤه‌کان بستێندرێته‌وه، هه‌ست ئه‌که‌م ژیان له ڕاده‌به‌ده‌ر بێ بایه‌خ ئه‌بێت و، حه‌زی گه‌ڕان به دوای جوانی‌یه‌کان‌دا ده‌سره‌وێت. ئیتر ئێره دوایین مه‌نزڵگه‌یه، ترسناکترین دۆرانه، دۆرانێ که قانی دیکه‌ش ئه‌گه‌ر بداته‌وه بۆ بوژانه‌وه، له‌سه‌ر بنه‌مای ئاواته سوتاوه‌کانه. ئه‌وانه‌ی دڵیان کاروانسه‌رایه، زۆر ئاسان ئاواته‌کان ئه‌که‌نه خۆڵه‌مێش...
حه‌ز وه‌کوو هه‌ستێک، وه‌کوو لایه‌نێکی شاراوه‌ی ده‌رونی ئینسانه‌کان، هانده‌ره بۆ ئه‌وه‌ی ئێمه له گه‌ڕان‌دا بین بۆ گه‌یشتن، دۆزینه‌وه، پێگه‌یشتن، وه‌ده‌ست خستن، یان دیتنه‌وه‌‌ی ئه‌وانه‌ی یارمه‌تیده‌ری دامرکاندنه‌وه‌ی حه‌زه‌کانمان.
عه‌زیزم!
ئه‌مێستا حه‌زی گه‌ڕانه‌وه وه‌ها چه‌که‌ره‌ی تێدا کردووم، جاری وایه قینم له شته پیرۆزه‌کانیش ده‌بێته‌وه. دابڕان له ئامێزی پڕ له ئه‌وینی تۆ، هه‌ندێک جاران هۆکارن تاکوو قینم له خۆشم بێته‌وه، چ بگا به‌و باوه‌ڕ و به‌هایانه‌ی که له پێناوی وه‌دی هێنانیان‌دا، به ناچار له تۆ دوریان خستوومه‌وه. تۆ بۆ من، پیرۆزترین و به‌رزترین، هێمای جوانی و فیداکاریت.
رۆژێک سۆراغ ناکه‌م که تۆم تێدا خۆش نه‌ویستبێ و، بیرم لێنه‌کردبیته‌وه‌و بۆ دیتنه‌وه‌ت، له ئامێزگرتن و بۆن پێوه‌کردنت ئاخم هه‌ڵنه‌کێشابێت و، په‌ژاره داینه‌گربێتم.
دابڕان به هه‌موو تاڵی و سوێری خۆیه‌وه، ئه‌زموونه. ئه‌زموون، شتێکی خاسه بۆ باشتر به‌رێوه چوونی ژیان. هاوڕێم، جوانترین، به‌نرخترین، ڕانگاڵه‌ترین ئه‌زموونی ئه‌م دور‌یه‌ی منی شه‌یدات، ئه‌وه‌یه که تابلۆی روخساری تۆ له هه‌موو شته جوانه‌کان‌دا ده‌بینمه‌وه. له نێو هه‌موو بۆنه خۆشه‌کانا بۆنی تایبه‌تی تۆ جودا بۆن ده‌که‌م و بۆ ناخی پڕ له حه‌زمی هه‌ڵده‌مژم...
لای ئه‌ز ژیان پڕ جوڵه و جوانه، چونکوو حه‌زی هاتنم بۆ لات باڵای کردوه‌‌و و له لوتکه دایه، وه‌کوو یه‌که‌م رۆژی ئاخافتنمان پڕ وزه‌‌یه و ئه‌وین ئه‌رژێنێته هه‌موو ده‌ماره‌کانمه‌وه. من ئه‌گه‌ر به به‌له‌می خه‌یاڵیش بێت وه‌کوو شه‌پۆله‌کان چۆن ئه‌گه‌نه که‌ناری زه‌ریا، ئه‌گه‌مه لات. هێدی، به‌لام قول و پڕ مانا درژێمه ته‌نهایته‌وه...
هه‌تاو به تیرێژ به‌فره‌کان لا ده‌دات؛ تاکوو بگاته سه‌ر سینگی زه‌وی، گه‌یشتنێک که ئاکامه‌که‌ی توانه‌وه‌ی به‌فر و، ژیانه‌وه‌ی زه‌وی‌یه... ته‌ڕ بوون ژیانه‌وه‌‌یه بۆ ژیان، نرخ دانه‌وه‌یه به هه‌موو ئه‌و جوانیانه‌ی که له سێبه‌ری ئه‌و ئێوارانه‌دا،
درۆزنانه ماچیان تێدا دزرا و به ناڕه‌‌وا بێ بایه‌خ کران.
خۆشه‌ویستم!
دیتنه‌وه‌ت ته‌نیا له‌به‌ر دامرکاندنه‌وه‌ی حه‌زه‌کانم نیه، به‌ڵکوو پتر له‌به‌ر وه‌فادار مانه‌وه‌م به جوانی و بوژانه‌وه و ژیانه. بۆ پاراستنی و گه‌شه‌دار کردنی حه‌زی خۆشه‌ویستی‌یه. چاوه‌ڕێم به وه‌کوو چۆن من چاوه‌رێم، دێمه‌وه‌و له‌گه‌ل خۆمدا بۆنی سه‌فه‌رت بۆ دێنم. ئاگات له خۆت بێت.
پێویستم پێته وه‌کوو نان، وه‌کوو ئازادی، وه‌کوو ژیان...
Monday, April 17, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment