ڕۆژه‌کانت پڕ عه‌تری بارن، ئه‌و بارانه‌ی ڕه‌نگی خه‌مه‌کانی ئێمه ئه‌شواته‌وه، ئاشنا به ڕۆح‌و جه‌سته‌مانه.
بێ من ئارام ئه‌گریت، یان نا؟
به‌ڵام، من به نه‌بوونت خوم نه‌گرتووه، تاکوو پترهه‌وڵ بۆ وشکاندنی داری یادت له ناخم‌دا ده‌ده‌م، زۆرتر یاده‌کانت، بۆنی خۆت‌و پرچه ڕه‌نگ شه‌رابیه‌که‌تم بیر دێنێته‌وه.
دوایین جار دیتمی، یان هه‌ر نه‌مدیووی‌و پێم وایه دیتوومی، ڕه‌نگی قژت شه‌رابی بوو، شه‌رابی پاریس، ئه‌و شه‌رابه‌ی له مێژه من سه‌وداسه‌ری ئه‌وه‌م، له نێو ناوکی تۆدا بیخۆمه‌وه.
ئه‌زانی!
له مێژه له‌وه تێگه‌یشتووم، زۆر جار، به‌ده‌ست هێنانی ئه‌و شتانه‌ی له ناخت‌دا ریشه‌یان داکووتاوه، قه‌ت ناتوانی ببیته خاوه‌نی راسته‌قینه‌ی.
ئه‌بێ وازی لێبێنیت، بۆ ئه‌وه‌ی بیگه‌یتێ، یان بتگاتێ.
که‌چی که به‌ده‌ستت نه‌هێناوه، ئای خۆشه سه‌ودای به‌ده‌ست هێنانی، دڵه ڕاوکه‌کان، هه‌ڵچوون‌و داچوونه‌کان، زیز بوون‌و ئاشت بوونه‌وه‌کان، ئه‌و ڕۆژانه‌ی به‌رگی درۆ له‌به‌ر بیره‌کانت ده‌که‌یت، نامه یان ئسێمێس نانێریت‌و خۆت له ته‌له‌فوون کردن ده‌بوێری.
تاکوو بڵێی ئه‌توانیت بێ ئه‌و بژی...
ئه‌م حه‌ولانه، هه‌موو خۆفریودانێکی منداڵانه‌یه، بۆ ئه‌وه‌ی شتێک بڵێت.
جارجاره تامی منداڵیش خۆشه.
که‌چی ده‌مه‌‌و به‌یان، باران به نه‌رمی له شوشه‌ی په‌نجه‌ره‌ی ژووره‌که‌ت ده‌دا، یان نه‌رمه بارانێک ده‌بارێ‌و تۆ به‌لاساری چه‌تره‌که‌ت هه‌ڵناکه‌یت‌و تێپه‌ڕ ده‌بی‌و ته‌له‌فوونێک له من ناکه‌ی؟!
یان ئه‌وه‌تا، چاوه‌کانت هه‌ڵده‌گڵۆفی، له ژێر په‌تووه تووکنه نه‌رم‌و نیانه‌که‌ی نێو ته‌خته‌که‌ت، دێیته ده‌رێ، گۆشه‌ی پرده‌ی په‌نجه‌ره‌که‌ت لاده‌ده‌ی، پاشان گوێ له گۆرانیه‌کی ئارام ده‌گری، ده‌ستپێکی ڕۆژه‌که‌ت، بریتییه له‌وه‌ی، دوێنێ شتێکت ون کردوه، یان ده‌با کارێکت کردباو نه‌تکردووه. که‌واته بێ وڵام مانه‌وه‌ش خۆی ده‌بێته جۆرێک له پێوه‌ندی!
له‌گه‌ڵ ئه‌مه چ ده‌کرێ، جیا له چاوه‌ڕوان مانه‌وه؟
ئه‌مه فه‌لسه‌فه‌ی ژیانه‌‌و به مه ناگۆڕدرێ، هه‌وڵدان بۆ گۆڕانی، یانی له دایک بوونه‌وه‌ی به‌رده‌وامی ئه‌وه‌ی ده‌تهه‌وێ بیگۆڕی.
ئه‌مه‌ش ڕه‌نگه له ناخی خۆی‌دا؛ شێوازێک بێت له چاره‌سه‌ری.
پێت وانییه؟
ئێمه له‌گه‌ڵ هه‌موو ناکامیه‌کان، به‌هه‌موو دژوارییه‌کانه‌وه، به ئیراده‌وه چاوه‌کانمان کرده‌وه، هه‌نگاومان نا، که‌چی به‌شێکی زۆر له ژیانمان، تاکوو ئێستا به‌سه‌رسوڕمانی له هه‌مبه‌ر کێشه‌کان‌و ئاڵوگۆڕه‌کان تێپه‌ڕ ده‌بێت، ده‌ترسم به حه‌سره‌ته‌وه سه‌ر بنێینه‌وه.
هه‌رچه‌ند جاڕێک پێت وتم، ئیدی من بۆت حه‌سره‌ت نیم!
غه‌مه‌کانم بۆ تۆ ناگوازمه‌وه، حه‌سره‌ته‌کانیش، ئاخه‌کان له ناخم‌دا راده‌گرم، هه‌ناسه قوڵه‌کانیش به پشت په‌نجه‌ره‌ی ژووره ته‌نیاکه‌مه‌وه به‌با ده‌که‌م، وه‌کوو دوکه‌ڵی جگه‌ره کێشێکی سه‌رخۆش، له ژێر باران‌دا.
ئێستا ئیدی خواش، ئاگای له غه‌مم نیه، که‌س به هه‌ناسه ساردی من نازانێت، چوونکه به‌رده‌وام به‌خۆم ده‌ڵیم به‌خته‌وه‌رم، به‌خته‌وه‌رم، بیر له جوانی، ساکاری، پاکی، خۆشی‌و شادی ده‌که‌مه‌وه.
به‌خته‌وه‌رم، هه‌ست ئه‌که‌م که‌سێک هه‌یه‌‌و بیر له ژوانی من ده‌کاته‌وه؟
ئاخر، من ڕاهاتووم ده‌ره‌قه‌تی غه‌مه‌کانم بێم.
ئه‌زانم نیوه‌ی ژیان له‌ده‌ست خۆمان‌دا نیه، منیش به‌ڕه‌وای نازانم، نیوه‌که‌ی دیکه به بۆڵه بۆڵ‌و گله‌یی کردن، ناشیرین بکه‌م.
نازانم بۆچی ئاوایه، ئه‌و که‌ڕه‌تانه‌ی له هه‌موو کات زۆرتر خۆشم ده‌وێیت، زۆرتر بۆت ده‌سووتێم، بیرت ده‌که‌م، تۆ ئاوا ئه‌ته‌وێت شتیک بڵێیت‌و قه‌تی ناڵێی؟
ئازیزی هه‌میشه‌ی من، هه‌ناره‌که‌م، گوێت بۆ ده‌گرم، درگا له‌سه‌رهه‌زاران پرسیاری قه‌تیسی ماوی نێو سینگت ئاوه‌ڵا که.
ئێمه هه‌میشه ئاگامان لێکه، ئێمه قه‌دری ئه‌م ساتانه ده‌زانیین...
ئه‌وکاتانه‌ی خۆشمانیان ده‌وێن، لامسه‌رلایی‌و لاساری ده‌که‌ین، تاکوو پێمان نه‌ڵێن سووک‌و چروک؟.
ئه‌م کولتووره سه‌قه‌ته، وایه؟
سه‌خته، بۆ ئه‌وه‌ی له ده‌ستی ده‌ده‌ی، به‌داخ بی، ئێشی ئه‌م به‌داخیه کاتێک به‌سوێتره، هۆکارێک بۆ له‌ده‌ستدان به‌ده‌سته‌وه نه‌بێ.
ئاگات له خۆت بێت، له چاوه‌کانت.
وه‌کوو هه‌میشه بیره‌ت ده‌که‌م.
پاریس
01 05 2008
Thursday, May 1, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment