Archive

Monday, March 2, 2009

حه‌ز ده‌که‌م به‌ر له‌وه‌ی جانتای ئه‌م سه‌فه‌ره‌ دووره‌ بپێچمه‌وه‌، ئه‌گه‌ر بۆ ساتێکیش بوه‌، چاو‌ له‌ چاوه‌کانت ببڕم، ئه‌گه‌ر کورتیش بێ په‌یڤێک بڵێم، قسه‌یه‌ک بکه‌یت.
له‌م مه‌ڵبه‌نده‌ دوورانه‌وه‌، هه‌ستی له‌ ئامێز گرتنت تێمدا پڕ که‌فوکوڵه‌، ئه‌زانم لێت دوورم، به‌ڵام له‌ پشت ئه‌م هه‌موو سیم‌و دیوارو کێوو زه‌ریایانه‌وه‌، له‌م هه‌موو سنووره‌ ته‌لبه‌ندو پڕ مه‌ترسیانه‌وه‌، بیرت لێ ده‌که‌مه‌وه‌...
هیچ کاتێک له‌ بیرم نه‌کردوو‌ی، تۆ له‌ هه‌موو شته‌ جوان‌‌، ته‌نانه‌ت له‌ سه‌رجه‌م گه‌نجه‌کانی دونیادا ڕه‌نگت داوه‌ته‌وه، نه‌خشه‌ ده‌کێشم چۆن جارێکی دیکه‌ بتبینمه‌وه‌.
من که‌ نه‌مردووم، هه‌روا ئاشقت ده‌مێنمه‌وه‌...

1 comment:

Anonymous said...

دۆستی‌ به‌ڕێزم كاك ره‌حیم
وێڕای‌ سڵاو‌و ماندوو نه‌بوونی‌
وێبلاگی‌ جوان، وشه‌گه‌لی‌ زێڕین، په‌یڤگه‌لی‌ ره‌نگین‌و هزری‌ قووڵ‌‌و تێكۆشانی‌ ئێوه‌ی‌ به‌ڕێز، جێگای‌ رێز‌و پێزانین‌و شانازییه‌.
بۆیه‌ سه‌ركه‌وتنی‌ زیاترتان بۆ به‌ ئاوات ده‌خوازم
منیش وێبلاگێكم هه‌یه‌، ئه‌گه‌ر بتوانی‌ سه‌ردانی‌ بكه‌ی‌‌و بۆچوونه‌كانت بۆم بنووسی‌، خۆشحاڵ‌ ده‌بم.
هه‌ر شاد بیت
شه‌فیع ره‌شه‌نی‌