عکس: اجلال قوامیبیوگرافی اجلال قوامی، سخنگوی سازمان حقوق بشر کردستان:
اجلال قوامی فعالیت روزنامه نگاری را از سال 1379 با روزنامه ایران آغاز نمود. پس از دو سال فعالیت روزنامه نگاری در این روزنامه با فشارهای وزارت اطلاعات که وی را منتسب به احزاب مخالف جمهوری اسلامی می دانست، از این روزنامه اخراج شد، وی سپس به هفته نامه پیام مردم که به دو زبان کردی و فارسی در مناطق کردنشین ایران و تهران منتشر می شد، رفت و دبیر گروه سیاسی این هفته نامه و عضو شورای سردبیری آن شد، پیام مردم که به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی محمدصدیق کبودوند منتشر می شد، پس از 12 شماره انتشار توقیف شد. پس از توقیف این هفته نامه اجلال قوامی به اتهام انتشار مطالب الحادی و توهین به نظام جمهوری اسلامی به دادگاه فراخوانده شد و از سوی این دادگاه به 100 روز زندان و صد هزار تومان جریمه که به مدت 2 سال تعلیق شده بود محکوم شد. قوامی در ادامه با روزنامه های شرق، آشتی و دیگر هفته نامه های کردی- فارسی به ادامه همکاری پرداخت تا اینکه در حوادث تابستان 84 مناطق کردنشین (حادثه قتل شوانه سید قادری) توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مدت 3 ماه (2 ماه انفرادی + 1 ماه قرنطینه زندان مرکزی سنندج) را در بازداشت گذراند و پس از آن با وثیقه 100 میلیون تومانی از زندان آزاد شد. توهین به رهبری، اقدام علیه امنیت ملی، تجمع غیر قانونی، ارتباط با احزاب مخالف نظام از اتهامات این روزنامه نگار بود که توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به 3 سال زندان محکوم گردید.
اجلال قوامی در 18 تیر 1386 دوباره روانه زندان گردید که با اعتراض وکلا و ارسال پرونده به دیوانی عالی کشور حکم وی به یکسال کاهش یافت.
پس از آزادی از زندان وی که عضو شورای عالی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بود به عنوان سخنگوی این سازمان از سوی رئیس سازمان محمدصدیق کبودوند و شورای عالی انتخاب شد.
اجلال قوامی هم اکنون سخنگوی سازمان حقوق بشر کردستان و از روزنامه نگاران کردستان می باشد.
رحیم رشیدی
info@rahimrashidi.com
1.سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان چه وقت و کجا تاسیس شد؟
سازمان حقوق بشر کردستان که اختصاراً «RMMK» یا «ر. م. م. ک» نامیده می شود به موجب برنامه کاری و اساسنامه، در بیستم فروردین 1384 (نهم آوریل 2005) در کردستان با مرکزیت تهران تأسیس گردیده است.
مرکز اداری سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در تهران واقع است.
٢. هدف اساسی شما از تشکیل این نهاد حقوق بشری چه بود؟
کوشش برای تحقق حقوق و آزادی های تصریح شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر، اعلامیه و برنامه عمل وین و دیگر اعلامیه ها، میثاق ها و پیمان ها، مقاوله نامه ها و کنوانسیون ها، معاهده ها و عهدنامه ها، قراردادها و دیگر اسناد بین المللی حقوق بشر، تشویق به پیوستن به معاهدات حقوق بشری و پذیرش معیارها و هنجارهای جدید بین المللی حقوق بشر.
کوشش برای اجرا و رعایت حقوق مدنی و سیاسی، حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، و حقوق جمعی شامل حق صلح، حق تعیین سرنوشت، حق بر توسعه، حق برخورداری از محیط زیست مطلوب و دیگر حقوق همبستگی حقوق بشر، تشویق به رعایت اصول جهان گستری، تقسیم ناپذیری و وابستگی متقابل تمام حقوق بشر.
کوشش در دیده بانی و پاسداری از حقوق بشر، واکنش در برابر نقض حقوق بشر و جلوگیری از این نقض ها، تشویق به برچیدن زمینه های ترس و رنج و فقر و نیاز و تبعیض، و دستیابی به آزادی، عدالت و صلح و همه حقوق بشر.
کوشش برای آموزش و ترویج حقوق بشر و دموکراسی، مراعات دموکراسی به عنوان مبنا و سامانه حفظ حقوق بشر، تقویت و پیشبرد دموکراسی، حکومت قانون و گسترش جامعه مدنی، تشویق به کثرت گرایی و تنوع، دگرپذیری و مداراگری، مسئولیت شناسی، عدم خشونت و همبستگی، و برانگیختن و هماهنگی و همکاری در نظام بین المللی حقوق بشر.
کوشش برای توسعه روابط و مناسبات دوستانه در میان ملت ها و اقوام، دستیابی به تفاهم مشترک بر مبنای اصل تساوی حقوق، اصل عدم تبعیض و اصل همزیستی مسالمت آمیز، تشویق به احترام به حق خودمختاری و حق تعیین سرنوشت ملت ها، ملیت ها و اقوام ساکن در ایران و کشورهای منطقه مطابق روح منشور سازمان ملل متحد و منشور حقوق بشر.
فعالیت های اصلی مرتبط با سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان نیز شامل این فعالیت هاست.
1. تلاش برای الغای مجازات اعدام، جلوگیری از اعدام نوجوانان و منع مجازات سنگسار زنان و مردان.
2. تلاش برای جلوگیری از شکنجه و دیگر رفتارهای خشن یا منع مجازات های بی رحمانه غیرانسانی و تحقیرآمیز.
3. تلاش برای رفع نابرابری های حقوقی میان زنان و مردان، منع همه اشکال تبعیض جنسی و جلوگیری از خشونت علیه زنان.
4. تلاش برای منع خشونت علیه کودکان، منع هر گونه استفاده از کار کودکان، منع بکارگیری کودکان در فعالیت های تبهکارانه، غیرقانونی و یا جنگ و جلوگیری از هرگونه سوء استفاده غیراخلاقی از کودکان.
5. تلاش برای آزادی کلیه زندانیان وجدانی و عقیدتی ای که بدلیل پایبندی به عقیده و یا به خاطر تعلقات ملی، قومی، زبانی و یا دین و مذهب خود در توقیف به سر می برند.
6. کوشش برای تشکیل دادگاه های صالح و علنی و عادلانه برای تمامی زندانیان سیاسی، دادخواهی و دفاع در محاکم صلاحیت دار با امکان دسترسی به وکیل مستقل و برخورداری کلیه زندانیان از حقوق انسانی و مدنی.
7. کوشش برای رفع هرگونه تبعیض و فشار و خشونت علیه افراد آسیب پذیرشده، پناهندگان، مهاجران، کارگران، گروه های آسیب پذیر و افراد آزاردیده و برخورداری آسیب پذیرشدگان از حقوق برابر.
8. کوشش برای شناسایی موجودیت، هویت و حقوق اقلیت های ملی، قومی، زبانی و مذهبی، منع هرگونه تبعیض و نابرابری ملی و قومی و مذهبی، ارتقا رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق محل سکونت اقلیت ها، تشویق آنها به مشارکت در امور سیاسی و مدنی، و تشویق به احترام و رعایت همه حقوق اقلیت ها.
9. کوشش برای رفع موانع آزادی بیان و عقیده، آ زادی اندیشه، وجدان و مذهب و منع و رفع نابردباری مذهبی و عقیدتی.
10. کوشش برای رفع موانع برگزاری تجمعات و گردهمایی ها، تشکیل اتحادیه ها و سندیکاهای مستقل کارگری و صنفی، انجمن ها و مجامع و سازمان های مدنی و غیردولتی و رفع موانع فعالیت آزادانه احزاب، گروه ها و جمعیت های مسالمت آمیز.
٣. تا کنون استقبال عموم مردم، به ویژه فعالین حقوق بشر داخل و خارج از کشور از تلاشهای پیگرانە شما چگونه بوده است؟
از آغاز تأسیس سازمان همواره هم از ناحیه مردم و هم از سوی فعالان مدنی و حقوق بشری به لحاظ اینکه برای اولین بار چنین نهادی در داخل و در ارتباط و پیوند با آنان شکل گرفت به لحاظ روانی فضایی مملو از امیدواری، امید به فعالیت های مدنی و مسالمت آمیز ایجاد کرد و ثابت کرد که می توان در داخل بود و با یک گفتمان مشخص که همانا دموکراسی و حقوق بشر است بتوان فعالیت نمود هر چند که باید ناگزیر هزینه داد، اما اعتقاد قلبی مؤسسان سازمان به این راه آنان را در تدوام فعالیت ها مصمم تر ساخت.
٤. چه مشکلاتی در رابطه با فعالیتهای حقوق بشری و خبر رسانی مستقل، برای شما وجود دارد؟
این مشکلات مختص به این چند سال نبوده است. کماکان مشکلات اطلاع رسانی مستقل از احزاب و جریانهای قدرت برای یک نهاد مدنی حقوق بشری وجود دارد با عطف به این مسایل سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان همواره با مشکلات و دشواریهایی که در این راه بوده است در چارچوب گفتمان حقوق بشری به اطلاع رسانی مستقل ادامه داده و خواهد داد.
٥. ما شاهد هستیم که تلاشهای شما در شرایطی صورت می گیرد که اساسا خبرهای دایره فعالیتهای شما از سوی حاکمیت سانسور یا تحریف می شود، در این زمینه چه مشکلاتی دارید؟
در پاسخ به سؤال چهارم به این پرسش، پاسخ داده شده است. باید این نکته را اضافه کرد که سازمان به جهت اینکه از سوی حاکمیت غیرقانونی اعلام شده تریبون و رسانه مکتوبی در داخل برای اینکه بتواند با مردم ارتباط برقرار نکند ندارد با فلذا تنها تریبون اطلاع رسانی ما وب سایت سازمان می باشد و نیز انتشار اخبار و گزارشها و بیانیه ها از طریق کانالهای ماهواره ای که آنها نیز از طریق وب سایت سازمان این اخبار و گزارشها را دریافت می نماید منتشر شود.
٦. رسانه های داخل به طرز چشمگیری شما را مورد بایکوت قرار داده‌اند، و نیز بارها شاهد بوده‌ایم که بعضی از رسانه‌های خارج از کشور هم از فعالیتهای شما به عنوان یک منبع خبری مستقل اسم نمی برند، در حالی که خبرهای شما را هم تحت پوشش قرار می دهند، موضع شما در این رابطه چه هست؟
متأسفانه همواره فعالیت های سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از سوی برخی جریانهای شوونیستی، مخالف دموکراسی و حقوق بشر که همانا معتقد به خودی و غیرخودی بودن هستند بایکوت می شود. چه بسیارند جریانهایی که طرف مقابل را به ضد حقوق بشر و دموکراسی متهم می نمایند در حالیکه خود در قامت اپوزپسیون نظام در ارتباط با مسایل کردستان قائل به همان گفتمان خودی- غیرخودی مساله کرد را همواره خط قرمز خود می دانند و با همین نگرش و تحلیل توهم توطئه اخبار و فعالیت های یک نهاد مستقل حقوق بشری مانند سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان را بایکوت رسانه ای می کنند.
٧. ارتباط شما با نهادهای حقوق بشری در داخل و خارج از کشور چگونه است؟
ارتباط ما با این نهادها به شکل استفاده از تجربیات آنان و نیز ارسال اخبار و موارد نقض حقوق بشر و توجه آنان به مسایل حقوق بشری در داخل بویژه در ارتباط با کردستان می باشد. در برخی مواقع نیز بیانیه هایی مشترک در خصوص برخی از موارد نقض حقوق بشر صادر شده و در برخی موارد نیز همکاریهایی به شکل کمپین و... بوده است.
٨. برای بعضی‌ها این سوال مطرح است که شما طبق چه معیارهایی و با پشتیبانی چه کسانی اخبار و گزراش تهیه می کنید؟
معیار و چارچوب تهیه خبر و گزارش از سوی گزارشگران سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به اصول خبرنویسی و خبررسانی حرفه ای فارغ از مسایل سیاسی و اعتقادی و ایدئولوژیک می باشد. توجه و احترام به حقوق همه فارغ از چارچوب های سیاسی و ایدئولوژیک همانگونه که در اساسنامه سازمان ذکر شده معیار ما برای اطلاع رسانی و خبر می باشد.
9. شما در پیوند با فعالیتهای خودتان چه انتظاری از مردم، نهادها و فعالین حقوق بشر، و نیز رسانه‌ها دارید؟
انتظاری که از مردم، نهادها و فعالان حوزه عمومی داریم به این است که تک تک آنان دیده بانان حقوق بشر باشند. موارد نقض حقوق هر شهروندی را با توجه به اصول خبری که همانا لحاظ کردن واقعیت و صداقت می باشد برای سازمان ارسال نمایند و فرد فرد آنان یاریگیر سازمان در کمک به بهبود وضعیت حقوق بشر، جلوگیری از نقض متعدد حقوق انسانی خود باشند. تا بتوانیم به سهم خود در اشاعه و ترویج و نهادینه ساختن فرهنگ انسان دوستی و احترام به کرامت و عزت انسانها سهیم باشیم.
------------------------------------------------------------------------------------
محمدصدیق کبودوند فعال حقوق بشر را برای دریافت جایزه صلح نوبل حمایت کنیم:
زندگی:
محمدصدیق کبودوند در ۲۲ مارس ۱۹۶۳ در دیواندره در استان کردستان به دنیا آمده‌است. او فرزند چهارم خانواده است و دو برادر و سه خواهر دارد. کبودوند که در ۱۴ سالگی پدرش را از دست داده و تا ۲۰ سالگی به همراه خانواده‌اش در سنندج زندگی میکرده و پس از ازدواج در تهران سکونت گزیده است. وی ۲ پسر و ۱ دختر دارد.
کبودوند در مقاطع کارشناسی مدیریت بازرگانی و کارشناسی ارشد مالی تحصیل نموده و تحصیل وی در مقطع کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل ناتمام مانده‌است.
فعالیتهای مدنی و اجتماعی:
محمدصدیق کبودوند در تابستان ۱۹۹۷ همراه با تعدادی از فعالان ایرانی سازمان «اتحاد برای دموکراسی در ایران» را تاسیس کرد. پس از آن تلاش کرد تا مجوز و امکان انتشار نشریه‌ای را فراهم آورد که سرانجام پس از پنج سال در دسامبر ۲۰۰۳ موفق به انتشار هفته نامه پیام مردم شد که در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی اجازه انتشار یافته بود. گستره انتشار آن تهران و استان‌های کردنشین بود و به دو زبان فارسی و کردی انتشار می یافت. پیام مردم به جهت عدم پیروی از سانسورهای دستوری و دولتی و به دلیل صراحت لهجه در بیان مطالب، خیلی سریع در میان مردم محبوبیت پیدا کرد و به عنوان نشریه‌ای ایرانی که گروه حقوق بشری داشت بخش عمده‌ای از مطالب را به موضوعات حقوق بشری آموزش و آشنایی با این حقوق، دموکراسی، حقوق زنان، حقوق اقلیتها و مردم کرد و حقوق مدنی و شهروندی اختصاص می داد. سرانجام با فشار وزارت اطلاعات محمدصدیق کبودوند مدیرمسئول و سردبیر پیام مردم در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۴ بازداشت و دادگستری کردستان دستور توقیف پیام مردم را صادر کرد.
پس از توقیف پیام مردم کبودوند با تودیع وثیقه آزاد شد و این بار با راه‌اندازی سایت اینترنتی پیام مردم و ایجاد وبلاگ‌هایی به نام رنج مردم، روزگار، روز کورد و روزنامه‌نگار کورد به فعالیتهای خود بویژه در زمینه حقوق بشر ادامه داد. او در ادامه فعالیتهای روزنامه‌نگاری برای اجرایی کردن ایده خود در خصوص ضرورت تاسیس انجمن‌های مدنی و سازمان حقوق بشری که پیشتر در هفته نامه پیام مردم و سایتها و وبلاگهای خود به طرح آن پرداخته بود، در ۹ آوریل ۲۰۰۵ موجودیت سازمان حقوق بشر کردستان را در تهران اعلام کرد.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان که به همراهی و همکاری تعدادی از فعالان منطقه و همفکران کبودوند شکل گرفته بود، خیلی سریع با استقبال مردم روبرو شد بطوری که بزودی ۲ بخش عمده آن به نام «گزارشگران حقوق بشر کردستان» و «دیده بانان حقوق بشر کردستان» فعالیت گسترده‌ای در سرتاسر کردستان و حتی در درون زندانها آغاز کردند. تا آنجا که وزارت اطلاعات در گزارشی به دادستانی به این امر معترف است و می گوید: «سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از ماکو در شمالی‌ترین نقطه مناطق کردنشین تا ایلام در جنوبی‌ترین منطقه کردستان در تمام شهرها و روستاها، گزارشگر، دیده‌بان، عضو فعال و نماینده دارد. بطوریکه اگر در کوره دهاتی کوزه آبی از دست یک زن روستایی بیفتد و بشکند این سازمان از آن مطلع می گردد.»
طی سالهای فعالیت بویژه در دوران پیش از دستگیری، بازداشت، صدور حکم حبس و اعدام، زندانی شدن فعالان مدنی، سیاسی، روزنامه‌نگاران و شهروندان به دار آویختن و قتل و گشودن آتش به روی تجمعات اعتراضی شهروندان در شهرها و روستاهای کردستان، تعقیب و قتل کولبران و رنجبران در مناطق مرزی کشته شدن مردم در اثر انفجار تله‌های مین، خشونت علیه زنان در شهر و روستا و خودکشی و خودسازی و آزار آنان و دیگر شهروندان، تهیه و تنظیم و به سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌های عمومی ارسال و با انجام صدها مورد مصاحبه و گفتگو با رسانه‌های مختلف و عمومی موارد نقض حقوق بشر را افشا و به اطلاع عموم رسانیده است. علاوه بر این صدها بیانیه، اطلاعیه، مناسبت نامه، درخواست نامه، نامه سرگشاده و پیام صادر نموده و در اغلب آنها مقام‌های قضایی، دولتی و کشوری را به بهبود وضعیت حقوق بشر فراخوانده است.
وضعیت قضایی:
محمدصدیق کبودوند از دهم تیر ماه سال ۱۳۸۶ بازداشت و زندانی شده‌است. در دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل و اداره سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به ده سال حبس و از بابت تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی از طریق ارتباط و مراوده با سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و ارتباط و مکاتبه با شخص کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل متحد و گفتگو با رسانه‌های عمومی به یکسال حبس و جمعاً به یازده سال حبس محکوم شده است که در شعبه 56 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ده سال حبس از بابت تاسیس سازمان، مورد تایید قرار گرفته و قطعی شده است.
پرونده مربوط به فعالیت روزنامه‌نگاری که به اتهام تشویش اذهان عمومی از طریق درج مطالب در هفته نامه پیام مردم توسط دادگاه عمومی و انقلاب سنندج به یکسال حبس تعزیری، ۵ سال محرومیت از روزنامه‌نگاری و مدیریت نشریه و ابطال پرونده انتشار پیام مردم محکوم شد که پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر استان تهران میزان محکومیت حبس در دیوان عالی کشور به ۶ ماه تقلیل یافته است. پرونده‌ای نیز مربوط به انتشار کتابچه‌ای در مورد زنان و نقض حقوق آنان در ایران که در دادگاه انقلاب آذربایجان غربی مطرح و مفتوح گردیده که فعلاً در مرحله بازپرسی و پیش از دادگاهی است و بلاتکلیف است. با توجه به مراتب فوق محمدصدیق کبودوند ده سال و نیم حبس قطعی شده و یک پرونده در جریان و بلاتکلیف دارد.
به گفته خانواده کبودوند وی که تا پیش از بازداشت هیچگونه سابقه بیماری نداشته، در جریان نگهداری ۷ ماهه وی در شرایط سخت سلول انفرادی، به بیماریهای ریوی، کلیوی و پوستی دچار شده است و حتی سکته خفیف مغزی نیز داشته است.
جایزه‌ها:
سازمان دیده‌بان حقوق بشر جایزه هلمن/همت نویسندگان تحت آزار خود سال ۲۰۰۹ را به این نویسنده اهدا کرد. سارا لی‌ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای دیده‌بان حقوق بشر درباره این روزنامه‌نگار گفت: «فعالیتهای کبودوند بعنوان یک مدافع حقوق بشر و روزنامه‌نگار مروج و حامی اصلاحات در ایران موجب زندانی شدن او شده‌است. تجربه او گواهی ناگوار بر مخمصه روزنامه‌نگاران، دگراندیشان و سایر منتقدین مسالمت‌جو در ایران امروز است.» بیانیه دیده‌بان حقوق بشر خواستار مراقبت پزشکی و آزادی کبودوند شده و نوشته‌است: "حکومت ایران از مفاد مبهم و خودسرانه قوانین جزایی خود، برای ساکت کردن منتقدین و فعالانی که خواهان استفاده از حق آزادی بیان و اجتماعات هستند، استفاده می‌کند.
در مراسم سال ۲۰۰۹ جوایز مطبوعات بریتانیا، کبودوند به عنوان «روزنامه نگار بین‌المللی سال» برگزیده شد. اعطا کنندگان این جایزه، کبودوند را «روزنامه نگار و مدافع برجسته حقوق بشر» معرفی کرده‌اند که از طریق فعالیتهای حقوق بشری و روزنامه نگاری خود در تشکیل شبکه‌ای مدنی از فعالان و جوانان کرد موثر بوده است.
کتاب‌شناسی:
کبودوند سه کتاب در مورد جنبش حقوق مدنی نوشته است که دولت ایران اجازه چاپ آنها را نمی دهد:
نیمه دیگر (درباره حقوق زنان)
برزخ دمکراسی
جنبش اجتماعی
------------------------------------------------------------------
عاليجنابان
نلسون ماندلا
دالايی لاما
شيرين عبادی
آنگ سان سوچی
باراك اوباما
وجدانهای بيدار
با احترام
محمد صديق كبودوند 48 ساله روزنامه نگار و مدير مسئول هفته نامه پيام مردم و بنيان گذاری سازمان غير دولتی حقوق بشر در كردستان كه بر عليه آپارتايد قومی و نژادی در كردستان فعاليت كرده است وی امروزه به پدر معنوی حقوق بشر كردستان معروف است در ژوئن 2007 بازداشت و پس از هفت ماه شكنجه شديد در سلول انفرادی به جرم تشكيل و اداره (سازمان دفاع ازحقوق بشر كردستان) به 11 سال حبس محكوم و محبوس گرديده است.
سازمان مطبوع وی در چهار چوب معاهدات بين‌المللی حقوق بشر و بر اساس معاهده 21 ميثاق حقوق مدنی و سياسی كه دولت ايران ملزم و متعهد به آن گرديده دراوايل 2005 تشكيل شده است.
اين سازمان كه منشور آن اعلاميه جهانی حقوق بشر است طی سالهاي فعاليت تمام اهتمام خود را در دفاع و حمايت از حقوق زنان كودكان و زندانيان، اقليتها و مردم كرد و حقوق و آزاديهاي اساسی كليه شهروندان ايرانی به كار بسته است و از دولت و جامعه متقاضی رعايت و احترام به حقوق بشر بوده است.
اما محمد صديق كبودوند كه خود در زندان اوين تهران محبوس است طی نزديك به 4 سال حبس به بيماريهای مختلف قلبي، عروقی و فشار خون و مغز و اعصاب و پروستات حاد مبتلا شده و چند بار دچار سكته ناقص قلبی و مغزی شده و هم اكنون تحت نظر پزشكان است، تعدادی از متخصصان گزارشهای مبني بر عدم توانايی تحمل حبس براي ايشان صادر كرده‌اند با اين حال دستگاه‌های قضايی اطلاعاتی و امنيتی جمهوری اسلامی با بی توجهی كامل به گزارشهای پزشكی و وضعيت ايشان وی را هم چنان در بند نگه داشته اند.
كبودوند در دادگاهی غير استاندارد و به شكلی تبعيض آميز و به طور غير قانونی به حبس سنگين محكوم شده است و طی سالهای حبس همانند ديگر مردم كردستان مورد تبعيض و آپارتايد رسانه‌ای و حمايتی در داخل قرار گرفته و از نظر حمايت در خارج از كشور با تبعيض و تنگ نظری‌های گروه‌های ذينفع لابی گر در محافل مختلف روبرو بوده است.
ما خانواده كبودوند از عالجنابان محترم تقاضا داريم از نامزدی محمد صديق كبودوند برای جايزه صلح نوبل 2011 پشتيبانی كنيد.
13 دسامبر 2010
پایگاه اطلاع رسانی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان:
http://hro-kurd.net
منبع:
http://rahimrashidi.com
اجلال قوامی فعالیت روزنامه نگاری را از سال 1379 با روزنامه ایران آغاز نمود. پس از دو سال فعالیت روزنامه نگاری در این روزنامه با فشارهای وزارت اطلاعات که وی را منتسب به احزاب مخالف جمهوری اسلامی می دانست، از این روزنامه اخراج شد، وی سپس به هفته نامه پیام مردم که به دو زبان کردی و فارسی در مناطق کردنشین ایران و تهران منتشر می شد، رفت و دبیر گروه سیاسی این هفته نامه و عضو شورای سردبیری آن شد، پیام مردم که به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی محمدصدیق کبودوند منتشر می شد، پس از 12 شماره انتشار توقیف شد. پس از توقیف این هفته نامه اجلال قوامی به اتهام انتشار مطالب الحادی و توهین به نظام جمهوری اسلامی به دادگاه فراخوانده شد و از سوی این دادگاه به 100 روز زندان و صد هزار تومان جریمه که به مدت 2 سال تعلیق شده بود محکوم شد. قوامی در ادامه با روزنامه های شرق، آشتی و دیگر هفته نامه های کردی- فارسی به ادامه همکاری پرداخت تا اینکه در حوادث تابستان 84 مناطق کردنشین (حادثه قتل شوانه سید قادری) توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مدت 3 ماه (2 ماه انفرادی + 1 ماه قرنطینه زندان مرکزی سنندج) را در بازداشت گذراند و پس از آن با وثیقه 100 میلیون تومانی از زندان آزاد شد. توهین به رهبری، اقدام علیه امنیت ملی، تجمع غیر قانونی، ارتباط با احزاب مخالف نظام از اتهامات این روزنامه نگار بود که توسط شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به 3 سال زندان محکوم گردید.
اجلال قوامی در 18 تیر 1386 دوباره روانه زندان گردید که با اعتراض وکلا و ارسال پرونده به دیوانی عالی کشور حکم وی به یکسال کاهش یافت.
پس از آزادی از زندان وی که عضو شورای عالی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان بود به عنوان سخنگوی این سازمان از سوی رئیس سازمان محمدصدیق کبودوند و شورای عالی انتخاب شد.
اجلال قوامی هم اکنون سخنگوی سازمان حقوق بشر کردستان و از روزنامه نگاران کردستان می باشد.
رحیم رشیدی
info@rahimrashidi.com
1.سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان چه وقت و کجا تاسیس شد؟
سازمان حقوق بشر کردستان که اختصاراً «RMMK» یا «ر. م. م. ک» نامیده می شود به موجب برنامه کاری و اساسنامه، در بیستم فروردین 1384 (نهم آوریل 2005) در کردستان با مرکزیت تهران تأسیس گردیده است.
مرکز اداری سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در تهران واقع است.
٢. هدف اساسی شما از تشکیل این نهاد حقوق بشری چه بود؟
کوشش برای تحقق حقوق و آزادی های تصریح شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر، اعلامیه و برنامه عمل وین و دیگر اعلامیه ها، میثاق ها و پیمان ها، مقاوله نامه ها و کنوانسیون ها، معاهده ها و عهدنامه ها، قراردادها و دیگر اسناد بین المللی حقوق بشر، تشویق به پیوستن به معاهدات حقوق بشری و پذیرش معیارها و هنجارهای جدید بین المللی حقوق بشر.
کوشش برای اجرا و رعایت حقوق مدنی و سیاسی، حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، و حقوق جمعی شامل حق صلح، حق تعیین سرنوشت، حق بر توسعه، حق برخورداری از محیط زیست مطلوب و دیگر حقوق همبستگی حقوق بشر، تشویق به رعایت اصول جهان گستری، تقسیم ناپذیری و وابستگی متقابل تمام حقوق بشر.
کوشش در دیده بانی و پاسداری از حقوق بشر، واکنش در برابر نقض حقوق بشر و جلوگیری از این نقض ها، تشویق به برچیدن زمینه های ترس و رنج و فقر و نیاز و تبعیض، و دستیابی به آزادی، عدالت و صلح و همه حقوق بشر.
کوشش برای آموزش و ترویج حقوق بشر و دموکراسی، مراعات دموکراسی به عنوان مبنا و سامانه حفظ حقوق بشر، تقویت و پیشبرد دموکراسی، حکومت قانون و گسترش جامعه مدنی، تشویق به کثرت گرایی و تنوع، دگرپذیری و مداراگری، مسئولیت شناسی، عدم خشونت و همبستگی، و برانگیختن و هماهنگی و همکاری در نظام بین المللی حقوق بشر.
کوشش برای توسعه روابط و مناسبات دوستانه در میان ملت ها و اقوام، دستیابی به تفاهم مشترک بر مبنای اصل تساوی حقوق، اصل عدم تبعیض و اصل همزیستی مسالمت آمیز، تشویق به احترام به حق خودمختاری و حق تعیین سرنوشت ملت ها، ملیت ها و اقوام ساکن در ایران و کشورهای منطقه مطابق روح منشور سازمان ملل متحد و منشور حقوق بشر.
فعالیت های اصلی مرتبط با سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان نیز شامل این فعالیت هاست.
1. تلاش برای الغای مجازات اعدام، جلوگیری از اعدام نوجوانان و منع مجازات سنگسار زنان و مردان.
2. تلاش برای جلوگیری از شکنجه و دیگر رفتارهای خشن یا منع مجازات های بی رحمانه غیرانسانی و تحقیرآمیز.
3. تلاش برای رفع نابرابری های حقوقی میان زنان و مردان، منع همه اشکال تبعیض جنسی و جلوگیری از خشونت علیه زنان.
4. تلاش برای منع خشونت علیه کودکان، منع هر گونه استفاده از کار کودکان، منع بکارگیری کودکان در فعالیت های تبهکارانه، غیرقانونی و یا جنگ و جلوگیری از هرگونه سوء استفاده غیراخلاقی از کودکان.
5. تلاش برای آزادی کلیه زندانیان وجدانی و عقیدتی ای که بدلیل پایبندی به عقیده و یا به خاطر تعلقات ملی، قومی، زبانی و یا دین و مذهب خود در توقیف به سر می برند.
6. کوشش برای تشکیل دادگاه های صالح و علنی و عادلانه برای تمامی زندانیان سیاسی، دادخواهی و دفاع در محاکم صلاحیت دار با امکان دسترسی به وکیل مستقل و برخورداری کلیه زندانیان از حقوق انسانی و مدنی.
7. کوشش برای رفع هرگونه تبعیض و فشار و خشونت علیه افراد آسیب پذیرشده، پناهندگان، مهاجران، کارگران، گروه های آسیب پذیر و افراد آزاردیده و برخورداری آسیب پذیرشدگان از حقوق برابر.
8. کوشش برای شناسایی موجودیت، هویت و حقوق اقلیت های ملی، قومی، زبانی و مذهبی، منع هرگونه تبعیض و نابرابری ملی و قومی و مذهبی، ارتقا رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق محل سکونت اقلیت ها، تشویق آنها به مشارکت در امور سیاسی و مدنی، و تشویق به احترام و رعایت همه حقوق اقلیت ها.
9. کوشش برای رفع موانع آزادی بیان و عقیده، آ زادی اندیشه، وجدان و مذهب و منع و رفع نابردباری مذهبی و عقیدتی.
10. کوشش برای رفع موانع برگزاری تجمعات و گردهمایی ها، تشکیل اتحادیه ها و سندیکاهای مستقل کارگری و صنفی، انجمن ها و مجامع و سازمان های مدنی و غیردولتی و رفع موانع فعالیت آزادانه احزاب، گروه ها و جمعیت های مسالمت آمیز.
٣. تا کنون استقبال عموم مردم، به ویژه فعالین حقوق بشر داخل و خارج از کشور از تلاشهای پیگرانە شما چگونه بوده است؟
از آغاز تأسیس سازمان همواره هم از ناحیه مردم و هم از سوی فعالان مدنی و حقوق بشری به لحاظ اینکه برای اولین بار چنین نهادی در داخل و در ارتباط و پیوند با آنان شکل گرفت به لحاظ روانی فضایی مملو از امیدواری، امید به فعالیت های مدنی و مسالمت آمیز ایجاد کرد و ثابت کرد که می توان در داخل بود و با یک گفتمان مشخص که همانا دموکراسی و حقوق بشر است بتوان فعالیت نمود هر چند که باید ناگزیر هزینه داد، اما اعتقاد قلبی مؤسسان سازمان به این راه آنان را در تدوام فعالیت ها مصمم تر ساخت.
٤. چه مشکلاتی در رابطه با فعالیتهای حقوق بشری و خبر رسانی مستقل، برای شما وجود دارد؟
این مشکلات مختص به این چند سال نبوده است. کماکان مشکلات اطلاع رسانی مستقل از احزاب و جریانهای قدرت برای یک نهاد مدنی حقوق بشری وجود دارد با عطف به این مسایل سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان همواره با مشکلات و دشواریهایی که در این راه بوده است در چارچوب گفتمان حقوق بشری به اطلاع رسانی مستقل ادامه داده و خواهد داد.
٥. ما شاهد هستیم که تلاشهای شما در شرایطی صورت می گیرد که اساسا خبرهای دایره فعالیتهای شما از سوی حاکمیت سانسور یا تحریف می شود، در این زمینه چه مشکلاتی دارید؟
در پاسخ به سؤال چهارم به این پرسش، پاسخ داده شده است. باید این نکته را اضافه کرد که سازمان به جهت اینکه از سوی حاکمیت غیرقانونی اعلام شده تریبون و رسانه مکتوبی در داخل برای اینکه بتواند با مردم ارتباط برقرار نکند ندارد با فلذا تنها تریبون اطلاع رسانی ما وب سایت سازمان می باشد و نیز انتشار اخبار و گزارشها و بیانیه ها از طریق کانالهای ماهواره ای که آنها نیز از طریق وب سایت سازمان این اخبار و گزارشها را دریافت می نماید منتشر شود.
٦. رسانه های داخل به طرز چشمگیری شما را مورد بایکوت قرار داده‌اند، و نیز بارها شاهد بوده‌ایم که بعضی از رسانه‌های خارج از کشور هم از فعالیتهای شما به عنوان یک منبع خبری مستقل اسم نمی برند، در حالی که خبرهای شما را هم تحت پوشش قرار می دهند، موضع شما در این رابطه چه هست؟
متأسفانه همواره فعالیت های سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از سوی برخی جریانهای شوونیستی، مخالف دموکراسی و حقوق بشر که همانا معتقد به خودی و غیرخودی بودن هستند بایکوت می شود. چه بسیارند جریانهایی که طرف مقابل را به ضد حقوق بشر و دموکراسی متهم می نمایند در حالیکه خود در قامت اپوزپسیون نظام در ارتباط با مسایل کردستان قائل به همان گفتمان خودی- غیرخودی مساله کرد را همواره خط قرمز خود می دانند و با همین نگرش و تحلیل توهم توطئه اخبار و فعالیت های یک نهاد مستقل حقوق بشری مانند سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان را بایکوت رسانه ای می کنند.
٧. ارتباط شما با نهادهای حقوق بشری در داخل و خارج از کشور چگونه است؟
ارتباط ما با این نهادها به شکل استفاده از تجربیات آنان و نیز ارسال اخبار و موارد نقض حقوق بشر و توجه آنان به مسایل حقوق بشری در داخل بویژه در ارتباط با کردستان می باشد. در برخی مواقع نیز بیانیه هایی مشترک در خصوص برخی از موارد نقض حقوق بشر صادر شده و در برخی موارد نیز همکاریهایی به شکل کمپین و... بوده است.
٨. برای بعضی‌ها این سوال مطرح است که شما طبق چه معیارهایی و با پشتیبانی چه کسانی اخبار و گزراش تهیه می کنید؟
معیار و چارچوب تهیه خبر و گزارش از سوی گزارشگران سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به اصول خبرنویسی و خبررسانی حرفه ای فارغ از مسایل سیاسی و اعتقادی و ایدئولوژیک می باشد. توجه و احترام به حقوق همه فارغ از چارچوب های سیاسی و ایدئولوژیک همانگونه که در اساسنامه سازمان ذکر شده معیار ما برای اطلاع رسانی و خبر می باشد.
9. شما در پیوند با فعالیتهای خودتان چه انتظاری از مردم، نهادها و فعالین حقوق بشر، و نیز رسانه‌ها دارید؟
انتظاری که از مردم، نهادها و فعالان حوزه عمومی داریم به این است که تک تک آنان دیده بانان حقوق بشر باشند. موارد نقض حقوق هر شهروندی را با توجه به اصول خبری که همانا لحاظ کردن واقعیت و صداقت می باشد برای سازمان ارسال نمایند و فرد فرد آنان یاریگیر سازمان در کمک به بهبود وضعیت حقوق بشر، جلوگیری از نقض متعدد حقوق انسانی خود باشند. تا بتوانیم به سهم خود در اشاعه و ترویج و نهادینه ساختن فرهنگ انسان دوستی و احترام به کرامت و عزت انسانها سهیم باشیم.
------------------------------------------------------------------------------------
محمدصدیق کبودوند فعال حقوق بشر را برای دریافت جایزه صلح نوبل حمایت کنیم:
زندگی:
محمدصدیق کبودوند در ۲۲ مارس ۱۹۶۳ در دیواندره در استان کردستان به دنیا آمده‌است. او فرزند چهارم خانواده است و دو برادر و سه خواهر دارد. کبودوند که در ۱۴ سالگی پدرش را از دست داده و تا ۲۰ سالگی به همراه خانواده‌اش در سنندج زندگی میکرده و پس از ازدواج در تهران سکونت گزیده است. وی ۲ پسر و ۱ دختر دارد.
کبودوند در مقاطع کارشناسی مدیریت بازرگانی و کارشناسی ارشد مالی تحصیل نموده و تحصیل وی در مقطع کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل ناتمام مانده‌است.
فعالیتهای مدنی و اجتماعی:
محمدصدیق کبودوند در تابستان ۱۹۹۷ همراه با تعدادی از فعالان ایرانی سازمان «اتحاد برای دموکراسی در ایران» را تاسیس کرد. پس از آن تلاش کرد تا مجوز و امکان انتشار نشریه‌ای را فراهم آورد که سرانجام پس از پنج سال در دسامبر ۲۰۰۳ موفق به انتشار هفته نامه پیام مردم شد که در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی اجازه انتشار یافته بود. گستره انتشار آن تهران و استان‌های کردنشین بود و به دو زبان فارسی و کردی انتشار می یافت. پیام مردم به جهت عدم پیروی از سانسورهای دستوری و دولتی و به دلیل صراحت لهجه در بیان مطالب، خیلی سریع در میان مردم محبوبیت پیدا کرد و به عنوان نشریه‌ای ایرانی که گروه حقوق بشری داشت بخش عمده‌ای از مطالب را به موضوعات حقوق بشری آموزش و آشنایی با این حقوق، دموکراسی، حقوق زنان، حقوق اقلیتها و مردم کرد و حقوق مدنی و شهروندی اختصاص می داد. سرانجام با فشار وزارت اطلاعات محمدصدیق کبودوند مدیرمسئول و سردبیر پیام مردم در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۴ بازداشت و دادگستری کردستان دستور توقیف پیام مردم را صادر کرد.
پس از توقیف پیام مردم کبودوند با تودیع وثیقه آزاد شد و این بار با راه‌اندازی سایت اینترنتی پیام مردم و ایجاد وبلاگ‌هایی به نام رنج مردم، روزگار، روز کورد و روزنامه‌نگار کورد به فعالیتهای خود بویژه در زمینه حقوق بشر ادامه داد. او در ادامه فعالیتهای روزنامه‌نگاری برای اجرایی کردن ایده خود در خصوص ضرورت تاسیس انجمن‌های مدنی و سازمان حقوق بشری که پیشتر در هفته نامه پیام مردم و سایتها و وبلاگهای خود به طرح آن پرداخته بود، در ۹ آوریل ۲۰۰۵ موجودیت سازمان حقوق بشر کردستان را در تهران اعلام کرد.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان که به همراهی و همکاری تعدادی از فعالان منطقه و همفکران کبودوند شکل گرفته بود، خیلی سریع با استقبال مردم روبرو شد بطوری که بزودی ۲ بخش عمده آن به نام «گزارشگران حقوق بشر کردستان» و «دیده بانان حقوق بشر کردستان» فعالیت گسترده‌ای در سرتاسر کردستان و حتی در درون زندانها آغاز کردند. تا آنجا که وزارت اطلاعات در گزارشی به دادستانی به این امر معترف است و می گوید: «سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان از ماکو در شمالی‌ترین نقطه مناطق کردنشین تا ایلام در جنوبی‌ترین منطقه کردستان در تمام شهرها و روستاها، گزارشگر، دیده‌بان، عضو فعال و نماینده دارد. بطوریکه اگر در کوره دهاتی کوزه آبی از دست یک زن روستایی بیفتد و بشکند این سازمان از آن مطلع می گردد.»
طی سالهای فعالیت بویژه در دوران پیش از دستگیری، بازداشت، صدور حکم حبس و اعدام، زندانی شدن فعالان مدنی، سیاسی، روزنامه‌نگاران و شهروندان به دار آویختن و قتل و گشودن آتش به روی تجمعات اعتراضی شهروندان در شهرها و روستاهای کردستان، تعقیب و قتل کولبران و رنجبران در مناطق مرزی کشته شدن مردم در اثر انفجار تله‌های مین، خشونت علیه زنان در شهر و روستا و خودکشی و خودسازی و آزار آنان و دیگر شهروندان، تهیه و تنظیم و به سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌های عمومی ارسال و با انجام صدها مورد مصاحبه و گفتگو با رسانه‌های مختلف و عمومی موارد نقض حقوق بشر را افشا و به اطلاع عموم رسانیده است. علاوه بر این صدها بیانیه، اطلاعیه، مناسبت نامه، درخواست نامه، نامه سرگشاده و پیام صادر نموده و در اغلب آنها مقام‌های قضایی، دولتی و کشوری را به بهبود وضعیت حقوق بشر فراخوانده است.
وضعیت قضایی:
محمدصدیق کبودوند از دهم تیر ماه سال ۱۳۸۶ بازداشت و زندانی شده‌است. در دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل و اداره سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به ده سال حبس و از بابت تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی از طریق ارتباط و مراوده با سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و ارتباط و مکاتبه با شخص کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل متحد و گفتگو با رسانه‌های عمومی به یکسال حبس و جمعاً به یازده سال حبس محکوم شده است که در شعبه 56 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ده سال حبس از بابت تاسیس سازمان، مورد تایید قرار گرفته و قطعی شده است.
پرونده مربوط به فعالیت روزنامه‌نگاری که به اتهام تشویش اذهان عمومی از طریق درج مطالب در هفته نامه پیام مردم توسط دادگاه عمومی و انقلاب سنندج به یکسال حبس تعزیری، ۵ سال محرومیت از روزنامه‌نگاری و مدیریت نشریه و ابطال پرونده انتشار پیام مردم محکوم شد که پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر استان تهران میزان محکومیت حبس در دیوان عالی کشور به ۶ ماه تقلیل یافته است. پرونده‌ای نیز مربوط به انتشار کتابچه‌ای در مورد زنان و نقض حقوق آنان در ایران که در دادگاه انقلاب آذربایجان غربی مطرح و مفتوح گردیده که فعلاً در مرحله بازپرسی و پیش از دادگاهی است و بلاتکلیف است. با توجه به مراتب فوق محمدصدیق کبودوند ده سال و نیم حبس قطعی شده و یک پرونده در جریان و بلاتکلیف دارد.
به گفته خانواده کبودوند وی که تا پیش از بازداشت هیچگونه سابقه بیماری نداشته، در جریان نگهداری ۷ ماهه وی در شرایط سخت سلول انفرادی، به بیماریهای ریوی، کلیوی و پوستی دچار شده است و حتی سکته خفیف مغزی نیز داشته است.
جایزه‌ها:
سازمان دیده‌بان حقوق بشر جایزه هلمن/همت نویسندگان تحت آزار خود سال ۲۰۰۹ را به این نویسنده اهدا کرد. سارا لی‌ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای دیده‌بان حقوق بشر درباره این روزنامه‌نگار گفت: «فعالیتهای کبودوند بعنوان یک مدافع حقوق بشر و روزنامه‌نگار مروج و حامی اصلاحات در ایران موجب زندانی شدن او شده‌است. تجربه او گواهی ناگوار بر مخمصه روزنامه‌نگاران، دگراندیشان و سایر منتقدین مسالمت‌جو در ایران امروز است.» بیانیه دیده‌بان حقوق بشر خواستار مراقبت پزشکی و آزادی کبودوند شده و نوشته‌است: "حکومت ایران از مفاد مبهم و خودسرانه قوانین جزایی خود، برای ساکت کردن منتقدین و فعالانی که خواهان استفاده از حق آزادی بیان و اجتماعات هستند، استفاده می‌کند.
در مراسم سال ۲۰۰۹ جوایز مطبوعات بریتانیا، کبودوند به عنوان «روزنامه نگار بین‌المللی سال» برگزیده شد. اعطا کنندگان این جایزه، کبودوند را «روزنامه نگار و مدافع برجسته حقوق بشر» معرفی کرده‌اند که از طریق فعالیتهای حقوق بشری و روزنامه نگاری خود در تشکیل شبکه‌ای مدنی از فعالان و جوانان کرد موثر بوده است.
کتاب‌شناسی:
کبودوند سه کتاب در مورد جنبش حقوق مدنی نوشته است که دولت ایران اجازه چاپ آنها را نمی دهد:
نیمه دیگر (درباره حقوق زنان)
برزخ دمکراسی
جنبش اجتماعی
------------------------------------------------------------------
عاليجنابان
نلسون ماندلا
دالايی لاما
شيرين عبادی
آنگ سان سوچی
باراك اوباما
وجدانهای بيدار
با احترام
محمد صديق كبودوند 48 ساله روزنامه نگار و مدير مسئول هفته نامه پيام مردم و بنيان گذاری سازمان غير دولتی حقوق بشر در كردستان كه بر عليه آپارتايد قومی و نژادی در كردستان فعاليت كرده است وی امروزه به پدر معنوی حقوق بشر كردستان معروف است در ژوئن 2007 بازداشت و پس از هفت ماه شكنجه شديد در سلول انفرادی به جرم تشكيل و اداره (سازمان دفاع ازحقوق بشر كردستان) به 11 سال حبس محكوم و محبوس گرديده است.
سازمان مطبوع وی در چهار چوب معاهدات بين‌المللی حقوق بشر و بر اساس معاهده 21 ميثاق حقوق مدنی و سياسی كه دولت ايران ملزم و متعهد به آن گرديده دراوايل 2005 تشكيل شده است.
اين سازمان كه منشور آن اعلاميه جهانی حقوق بشر است طی سالهاي فعاليت تمام اهتمام خود را در دفاع و حمايت از حقوق زنان كودكان و زندانيان، اقليتها و مردم كرد و حقوق و آزاديهاي اساسی كليه شهروندان ايرانی به كار بسته است و از دولت و جامعه متقاضی رعايت و احترام به حقوق بشر بوده است.
اما محمد صديق كبودوند كه خود در زندان اوين تهران محبوس است طی نزديك به 4 سال حبس به بيماريهای مختلف قلبي، عروقی و فشار خون و مغز و اعصاب و پروستات حاد مبتلا شده و چند بار دچار سكته ناقص قلبی و مغزی شده و هم اكنون تحت نظر پزشكان است، تعدادی از متخصصان گزارشهای مبني بر عدم توانايی تحمل حبس براي ايشان صادر كرده‌اند با اين حال دستگاه‌های قضايی اطلاعاتی و امنيتی جمهوری اسلامی با بی توجهی كامل به گزارشهای پزشكی و وضعيت ايشان وی را هم چنان در بند نگه داشته اند.
كبودوند در دادگاهی غير استاندارد و به شكلی تبعيض آميز و به طور غير قانونی به حبس سنگين محكوم شده است و طی سالهای حبس همانند ديگر مردم كردستان مورد تبعيض و آپارتايد رسانه‌ای و حمايتی در داخل قرار گرفته و از نظر حمايت در خارج از كشور با تبعيض و تنگ نظری‌های گروه‌های ذينفع لابی گر در محافل مختلف روبرو بوده است.
ما خانواده كبودوند از عالجنابان محترم تقاضا داريم از نامزدی محمد صديق كبودوند برای جايزه صلح نوبل 2011 پشتيبانی كنيد.
13 دسامبر 2010
پایگاه اطلاع رسانی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان:
http://hro-kurd.net
منبع:
http://rahimrashidi.com
No comments:
Post a Comment